Morgunblaðið - 26.10.2000, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 26. OKTÓBER 2000 43
ar vaxa úr grasi og þroskast og efl-
ast sem íþróttamenn.
Alltaf var þessi brennandi áhugi á
íshokkíinu jafn mikill og það að
tryggja eftir fremsta megni að
strákarnir gætu æft íþrótt sína við
bestu aðstæður, ólíkt því sem þú
hafðir orðið að búa við.
Man ég vel svipinn á þér þegar
Skautahöllin var opnuð, stoltið og
gleðina sem skein úr hverjum and-
litsdrætti.
Áhuginn var mikill á því að fylgj-
ast með, hvar sem þú varst og
hvernig sem stóð á hjá þér. Hvort
sem þú varst á Seyðisfirði eða á leið
til Bandaríkjanna var hringt reglu-
lega til þess að fá fréttir.
Oft varstu uppi í áhorfendabekkj-
unum á æfingum, kallandi hvatning-
arorð og stundum skammir til strák-
anna á ísnum.
Ávallt skein þó í gegn einlægur
áhugi á framgangi íþróttarinnar og
hvatning, hvar sem menn voru í liði.
Strákarnir fundu þetta og þú
varst þeim öllum góður félagi með
jákvæðu og hressu viðmóti. Óbilandi
vai- trú þín á því að góð ástundun
væri það sem skilaði árangri. Þeir
fengu að heyra það. Þú áttir eftir að
fylgjast með svo mörgu í árangri
drengjanna okkar á ísnum.
Ég veit þó að þú missir ekki af
því, þar sem þú verður örugglega
áfram með okkur í Skautahöllinni.
Svenni, ég þakka þér kærlega fyr-
ir að hafa fengið að verða þér sam-
ferða og að hafa fengið að taka þátt í
áhugamáli þínu. Jónas Breki og
Sturla Snær senda þér sínar bestu
kveðjur.
Öllum aðstandendum þínum
sendi ég mínar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Magnús Jónasson.
Kveðja frá vinum
í Skautafélaginu
Sveinn bakari er látinn. Þegar
okkur gömlu félögum hans úr
Skautafélagi Reykjavíkur bárust
þessi dapurlegu tíðindi var okkur
efst í huga fallvaltleiki þessa lífs, er
maður á besta aldri er kallaður svo
fyrirvaralaust úr hringiðu hvers-
dagslífsins. Hver er tilgangurinn,
hvað veldur?! En lítið verður um
svör. Sá sem öllu ræður hefur
ákveðið.
Við félagamir viljum reyna að
minnast Sveins og þess sem hann
gerði fyrir skautaíþróttina hér í
Reykjavík með nokkrum fátækleg-
um orðum.
Haustiðl965 hafði öll starfsemi
Skautafélags Reykjavíkur legið
niðri um tíma. En um miðjan vetur
hittumst við nokkrir eftir íshokkíæf-
ingu á Tjörninni, norðanmenn, sem
höfðu æft íshokkí á Akureyri, ásamt
þeim sunnanmönnum sem enn voru
að fást við íþróttina. Þarna var
ákveðið að ræða við síðustu stjórn
Skautafélagsins um að endurreisa
félagið og fá stai-fíð í gang, ræða við
borgaryfirvöld um aðstöðu og ekki
síst að koma á keppni við Skautafé-
lag Akureyrar.
Einn af þeim sem hafði flust til
Reykjavíkur var Sveinn Kristdórs-
son sem þegar var orðinn einn af
bestu íshokkíleikmönnum landsins.
Með hann innanborðs töldum við
okkur flesta vegi færa. Það er
skemmst frá því að segja að kosin
var ný stjórn í SR og var þegar haf-
ist handa um uppbyggingu æfinga
og bæta alla aðstöðu. Þar komu í ljós
hinir frábæru hæfíleikar Sveins að
drífa málin áfram, hlusta oft ekki á
einhverjar mótbárur, heldur drífa
málið áfram.
Það voru ekki fáar ferðir sem
hann átti upp á Melavöll til að ræða
við Baldur vallarvörð og hans menn
um svellgerðina, fá smíðaðan
ramma, merkja völlinn o.fl.
Þegar fyrsta bæjarkeppnin við
Akureyri var haldin, sem við töpuð-
um hér á Melavellinum og kom okk-
ur nokkuð nær jörðinni, þá voru
okkur minnisstæð viðbrögð Sveins.
Strákar, hættið þessu væli og farið
að æfa eins og menn.
Við vinnum bara þá næst. Þannig
var Sveinn. Aldrei að gefast upp
heldur bíta á jaxlinn og gera betur
næst.
Margs er að minnast, s.s. æfing-
anna með Ray Gores, flugstjóra hjá
Loftleiðum og fyrrverandi atvinnu-
manni í íshokký í USA, æfinganna á
Tjörninni, á Rauðavatni og
ánægjunnar þegar við fengum frá-
bæra aðstöðu á Melavellinum með
ramma og merktum velli, vonbrigð-
anna þegar skyndilega kom asa-
hláka og öll plön hrundu.
Næsta tímabil var þegar Skauta-
höllin í Skeifunni opnaði og við feng-
um aðstöðu til æfinga þar. Þetta var
toppurinn fannst okkur. Hvað gerði
til þótt völlurinn væri ekki nema
60% af löglegri stærð? Við gátum þó
æft reglulega og vorum óháðir veðri
og vindum. Þarna voru haldin mót
reglulega og keppnir við íshokkí-
leikmenn sem dvöldu hér á vegum
varnarliðsins voru stundum viku-
lega. Allt þetta fleytti okkur fram á
við. Það -var því okkur mikið áfall
þegar Skautahöllinni var lokað. Þá
hættu margir öllum æfingum en
Sveinn gafst ekki upp. Hann smal-
aði mönnum saman til æfinga og
brýndi menn til dáða.
Og allt fram á þennan dag hefur
hann mætt á æfingar, hvatt hina
yngri og lesið yfir forustumönnum
skautamála hverju sinni. Eitt var
það sem hann kom á eftir að hann
hætti beinni keppni var að koma á
leikjum öldunga milli Reykjavíkur
og Akureyrar.
„Bygging Skautahallarinnar í
Laugardal var toppurinn á öllum
byggingarframkvæmdum borgar-
innar í ár,“ sagði Sveinn við okkur
þegar höllin var vigð.
Það lýsti Sveini bakara vel þegar
hann var nýkominn að austan, þar
sem hann vann nú, fór beint út á
svell í Skautahöllinni þar sem hann
tók þátt í æfingu með Skautafélag-
inu. Þetta var hans síðasta æfing.
Engan óraði fyrir því. Þannig var
Sveinn, áhuginn á íshokkííþróttinni
og kappið var enn ódrepandi þótt
hann væri kominn af léttasta skeiði
og hefði átt að vera sestur í helgan
stein.
Við félagar hans þökkum þær
stundir sem við áttum með honum
og það sem hann gerði til eflingar
skautaíþróttinni í landinu og
Skautafélaginu. Guð blessi minn-
ingu um góðan dreng.
Aðstandendum sendum við inni-
legar samúðarkveðjur.
Gamlir félagar.
Kveðja frá ÍHÍ
Íshokkídeild Skautasambands Is-
lands horfir nú á eftir einum af sín-
um frumherjum langt fyrir aldur
fram. Sveinn Kristdórsson (Svenni
bakari) var árum saman einn af
helstu hvatamönnum allra skauta-
íþrótta. Íshokkí var samt hans uppá-
hald og var hann sjálfur með betri
íshokkí spilurum árum saman. Inn-
an ÍHÍ gegndi Sveinn ýmsum trún-
aðarstöðum fyrir félag sitt Skauta-
félag Reykjavíkur. Hann tók þátt í
að stofna fyrsta landslið íslands í ís-
hokkí og sjálfur lék hann fyrir hönd
þjóðar sinnar með landsúrvali eldri
spilara sem tók þátt á alþjóðlegu
móti í Hollandi 1998. Á því móti
sigraði íslenska úrvalið og sjaldan
hefur nokkur maður brosað breiðar
en aldursforsetinn í ferðinni, Sveinn
Kristdórsson, þegar hann hampaði
veglegum bikar og tilkynnti hópnum
að „þetta væri fyrsta gull íslands í
íshokkí á eriendri grund en ekki það
síðasta, glæsilegt ungviðið heima
fyrir mundi sjá um það“.
Sveinn var sífellt að hvetja hina
ungu til dáða, og fátt gerði hann
skemmtilegra en að spila með þeim
yngri íshokkí. Skarðið sem þessi
hjartahlýi keppnismaður skilur eftir
sig er stórt bæði hjá eldri og yngri
iðkendum. Stjórn IHI þakkar góð-
um dreng samfylgdina og sendir
fjölskyldu og ástvinum samúðar-
kveðjur, Guð blessi ykkur öll.
Ishokkideild Skautasambands
fslands, ÍHÍ.
Kveðja frá Skautasambandi
fslands
Það er öllu skautafólki áfall að
heyra af fráfalli Sveins Kristdórs-
sonar. Sveinn eða Svenni bakari var
árum saman einn helsti hvatamaður
skautaíþrótta hvaða nafni sem þær
nefndust, listhlaup, langhlaup og
sérstaklega íshokkí sem var í miklu
uppáhaldi hjá honum enda var hann
árum saman einn bestí leikmaður
landsins í þeim gi'ein. Á árum áður
var það fyrir hans dugnað og áræði
að farið var að leika íshokkí í
Reykjavík. Sveinn kom með þessa
íþrótt með sér frá æskustöðvunum á
Akureyri þar sem hann hafði leikið
íshokkí með félögum sínum á pollin-
um þegar hann lagði á veturna. Við
afar slæmar aðstæður tókst honum
árum saman að halda úti liði í nafni
Skautafélags Reykjavíkur, oftar en
ekki fyrir eigin reikning.
Sveinn gegndi mörgum trúnaðar-
stöðum fyrir skautahreyfinguna og
sat þar í stjórn íshokkídeildar til
fjölda ára. Þessum verkefnum sinnti
hann af trúmennsku og einlægni. Á
pöllunum í Skautahöliinni fylgdist
hann reglulega með uppbyggingar-
starfi skautafélaganna og dáðist að
færni þeirra ungu. Þar hefur marg-
ur ungur maðurinn fengið pistilinn
frá Sveini og hlotið gott af. Þessi
skapstóri og hjartahlýi maður var
alltaf tilbúinn til þess að hvetja
menn til dáða og víst er að þeir sem í
dag standa í eldlínunni eiga eftir að
sakna þess að fá ekki af og til pistil
frá bakaranum. Skautafólk allt
stendur í þakkarskuld við Svein fyr-
ir það sem hann fékk áorkað á þeim
tíma þegar aðstöðuleysi og áhuga-
leysi yfirvalda gekk nærri frá
skautaiðkun borgarbúa. Fjölskyldu
Sveins og ástvinum sendum við
samúðarkveðjur á þessum erfiðu
tímum.
Stjórn Skautasambands
Islands.
Enginn veit sína ævi fyrr en öll
er, það á við þegar Sveinn Krist-
dórsson hefur kvatt okkur. Okkur
félaga Sveins bakara í Bakarameist-
arafélagi íslands langar að minnast
hans í nokkrum orðum. Sveinn
stofnaði með okkur BMFÍ og var
ólatur við að hvetja og vinna að mál-
efnum félagsins, hann var þó fyrst
og síðast góður félagi. Við sem störf-
uðum með Sveini og höfum þekkt
hann lengi vissum alltaf að hverju
við gengum þegar Sveinn var ann-
ars vegar. Þar fór maður með stórt
hjarta og háleitar hugsanii- þar sem
viljinn vai' sterkari en getan. Hann
var tilfinningamikill og ástríðumikill
í flestu. Það sást vel á hans vinnu
þar sem hann var mikill brautryðj-
andi og einstakur fagmaður, sem
hafði mikil áhrif á þróun brauðgerð-
ar á íslandi, þar sem fyrirtæki hans
var lengi leiðandi á þeim markaði.
Það var gaman og lærdómsríkt að
vera samferða Sveini á lífsleiðinni.
Aðstandendum Sveins viljum við
votta samúð okkar.
Félagar í BMFÍ.
• Fleiri minningargreinar
um Svein Kristdórsson bíða birt-
ingar og munu birtast íblaðinu
næstu daga.
Ástkær móðir mín, amma okkar, langamma, tengdamóðir og sambýliskona,
INGIBJÖRG JÓNSL ÖTTIR,
Ketilsstöðum 1,
Mýrdal,
er látin.
Útförin fer fram frá Reyniskirkju laugardaginn 28. október kl. 14.00.
Sigurjón Mýrdal og fjölskylda.
Ingólfur Ketilsson.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ÁGÚSTA ÁGÚSTSDÓTTIR,
húsfreyja í Svínadal,
Skaftártungu,
lést á Klausturhólum þriðjudaginn 24. október.
Sigurdís Erla Eiríksdóttir, Pétur Kristjónsson,
Björn Eiríksson, Kolbrún Þórarinsdóttir,
Ágúst Eiríksson, Þuríður Erla Sigurgeirsdóttir
og ömmubörn.
t
Ástkær dóttir okkar, systir og unnusta,
ELÍN ÞÓRA HELGADÓTTIR,
Hraunsmúla,
Kolbeinsstaðahreppi,
verður jarðsungi frá Kolbeinsstaðakirkju, Kol-
beinsstaðahreppi, Snæfellsnesi, laugardaginn
28. október kl. 14.00.
Halldór Halldórsson,
Kristbjörn H. Steinarsson,
Ólafur ívar Jónsson,
Guðbjörg Guðjónsdóttir,
Aðalbjörg Þórólfsdóttir,
Helgi Þ. Sigurðsson,
Anna Lýdía Helgadóttir,
Theódór H. Helgason,
Þorbjörg D. Kristbjörnsdóttir,
Thelma E. Jónsdóttir,
Steinar H. Kristbjörnsson,
Rannveig Þóra Kristbjörnsdóttir,
Gunnar Ægir Gunnarsson
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÓLÖF SIGVALDADÓTTIR
frá Borgarnesi,
Hrafnistu í Hafnarfirði,
sem andaðist fimmtudaginn 19. október, verð-
ur jarðsungin frá Borgarneskirkju laugardaginn
28. október kl. 11.00. Ferð með Sæmundi frá
Bifreiðastöð (slands kl. 9.15 og til baka að athöfn lokinni.
Guðbjörg Aradóttir, Sigurður Eyjólfsson,
Sigvaldi Arason, Halldís Gunnarsdóttir,
Guðmundur Arason, Lilja Ólafsdóttir,
Hólmsteinn Arason,
Unnsteinn Arason,
Ómar Arason, Anna Kristófersdóttir,
Jón Arason,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi, langafi og bróðir,
GUNNAR VALDIMAR HANNESSON,
Seilugranda 3,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Áskirkju föstudaginn
27. október kl. 10.30.
Sigurjóna Símonardóttir,
Gróa Dagmar Gunnarsdóttir, Þórhallur Ólafsson,
Ragnheiður Gunnarsdóttir, Bergsveinn Jóhannesson,
Ragnar Gunnarsson, Sveindís Danný Hermannsdóttir,
Guðrún Björk Gunnarsdóttir, Jón Ingi Magnússon,
Elísabet Harpa Steinarsdóttir, Ástþór Ragnarsson,
Sigríður Steinarsdóttir, Einar Kr. Þórhallsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og systkini hins látna.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
MARGRÉT ÁSGEIRSDÓTTIR,
Engihjalla 17,
Kópavogi,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstu-
daginn 27. október kl. 15.00.
Ásgeir Óskarsson, Guðrún Guðmundsdóttir,
Óskar Örn Óskarsson, Jóna Jónsdóttir,
Þröstur Óskarsson, Aðalheiður D. Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.