Morgunblaðið - 25.11.2000, Blaðsíða 57

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 25. NÓVEMBER 2000 57
Lífsins braut nú lokið er,
líka margra von og yndi.
Falla af augum sviðasár
sorgarþrungin harmatár.
Pað er bezti bautasteinn,
betri en nokkur erfðasjóður,
að hafa verið hjartahreinn,
hugprúður og drengur góður.
Nú er svifin sæl þín önd
sólbjört heim í dýrðarlönd.
(Guðbjörg Sigurðard.)
Elsku tengdamamma, hvíldu í friði.
Guð blessi þig.
Þín
tengdabörn.
Elsku Anna mín. Mig langar að
minnast þín með örfáum orðum. Ég
var lítil stúlka þegar fjölskyldur
okkar kynntust. Þessar tvær fjöl-
skyldur voru mjög nánar og var
margt brallað saman í Eyrarlands-
vegi 8. Stóð okkur Diddu og Adda-
dætrum alltaf opið hús. Þangað var
gott að koma og gæða sér á góðum
kökum eftir ærslafulla leiki utan-
dyra.
Utilegurnar voru ófáar sem við
förum saman í og var alltaf mikið
fjör í kringum þær.
Ég þakka þér allar þær stundir
er ég fékk að njóta með þér.
Drottinn vakir, Drottinn vakir
daga’ og nætur yfir þér,
blíðlynd eins og besta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist,
aldrei hann á burtu fer
Drottinn elskar, Drottinn vakir
daga’ og nætur yfir þér.
Löng þá sjúkdómsleiðin verður,
lífið hvergi vægir þér,
þrautir magnast, þrjóta kraftar,
þungt og sárt hvert sporið er,
honum treystu, hjálpin kemur,
hann af raunum sigur ber.
Drottinn elskar, - Drottinn vakir
daga’ og nætur yfir þér.
Þegar æviröðull rennur,
rökkvar fyrir sjónum þér,
hræðstu eigi, hel er fortjald,
hinum megin birtan er.
en til liðléttingar þegar fram leið.
í mínum huga var Maggi full-
orðinn maður þótt hann hafí ekki
verið nema hálfþrítugur þegar ég
byrjaði að fylgja honum hvert
fótmál. Mér þótti griðarstaður
okkar í fjósinu þar sem gaman-
semi hans og meðfætt umburðar-
lyndi gagnvart börnum kom ekki
síst fram.
Eins og vera bar voru fyrstu
virðingarstörfin að moka flórinn
og reka kýrnar. Oftast fylgdi kún-
um veturgamall bolakálfur en þeir
voru notaðir til undaneldis í eitt ár
áður en þeim var slátrað. Einn
þeirra tók upp á því að ganga
meira og minna öfugur á undan
mér og þurfti ég því að vera með
prik til að koma á granir tudda.
Þegar ömmu varð þetta ljóst lagði
hún að Magga að taka tudda úr
kúahópnum enda þótt ég kynni
ekki að hræðast bola. í það skipti
sem endra nær fór Maggi að ráð-
um ömmu - svo lítið bar á.
Enn bý ég að því að hann
treysti mér til hinna ýmsu verka.
Níu ára gömlum kenndi hann mér
á bíl, jeppann sem notaður var til
flestra bústarfa. Afi vann að hey-
skap eins og hann hafði tök á frá
verzlunarstörfunum. Mest af hey-
inu var flutt af túninu með því að
draga sætin. Sló afi böndum á
sætin og ég hjálpaði til og settist
svo undir stýri þar sem afi ók
aldrei bifreið. Maggi var svo sá
sem erfiðið lenti á, að moka hey-
inu í hlöðu meðan við fórum
næstu ferð.
Miklu ástfóstri tók Maggi við
systrabörn sín sem mörg hver
voru á heimilinu sumarlangt frá
fyrstu tíð. Ekki var það bara að
Maggi reyndist börnum sem hon-
um voru nærri einstaklega vel.
Foreldrum sínum var hann stoð og
stytta og þegar elli kerling tók að
sækja hart að ömmu hélt hann
henni heimili svo lengi sem stætt
var. Hún lést á tíræðisaldri á
Höndin, sem þig hingað leiddi,
himins til þig aftur ber.
Drottinn elskar, - Drottinn vakir
daga’ og nætur yfir þér.
(S. Kr. Pétursson.)
Elsku Óli, Binni, Hafdís, Óli
Rafn, Ómar og fjölskyldur, megi al-
góður Guð styrkja ykkur í þessari
miklu sorg.
Steinunn Ævarsdóttir.
Mig langar að minnast Önnu
með fáum orðum, hún var mér sem
önnur móðir fjrrstu 12-13 árin mín.
Ég og Óli Rafn sonur hennar vor-
um bestu vinir. Alltaf passaði Anna
uppá það að koma með bragga og
massarínu heim úr Brauðgerð
Kristjáns þar sem hún vann þá.
Einnig pössuðu Anna og mamma
alltaf uppá það að ég og Óli Rafn
fengjum eins jólagjafir því að öll
„systkin" fengu eins gjafir. Mig
langar að þakka Önnu fyrir að fá að
kynnast henni og fjölskyldu hennar
og fyrir alla samveruna.
„Þó ég sé látinn, harmið mig ekki
með tárum. Hugsið ekki um dauð-
ann með harmi og ótta. Ég er svo
nærri að hvert eitt ykkar tár snert-
ir mig og kvelur, þótt látinn mig
haldið... En þegar þið hlæið og
syngið með glöðum hug, sál mín
lyftist upp í mót til Ijóssins: Verið
glöð og þakklát fyrir allt sem lífið
gefur, og ég, þótt látinn sé, tek þátt
í gleði ykkar yfir lífinu...“ (Óþekkt-
ur höfundur)
Elsku Óli, Binni, Hafdís, Óli
Rafn, Ómar Örn og fjölskyldur, ég
vil votta ykkur mína dýpstu samúð.
Herdís (Hedda).
Það er eins og gerst hafi í gær!
Stólar, borð, sófar, allt á víð og
dreif, Anna var að breyta! Þessu
hafði ég aldrei kynnst áður, að
heimili breytti um svip þrisvar til
fjórum sinnum á ári. Það var góð
tilfinning að vera nálægt Önnu,
hún var hrein og bein, kom ávallt
til dyranna eins og hún var klædd.
Mér er minnisstætt atvik fyrir fá-
einum árum. Jólin voru í nánd,
síminn hringir, Anna á línunni og
vatt sér beint að efninu: Díana
mín, ég var að hugsa um jólagjaf-
irnar. Þetta er nú orðið dálítið erf-
itt, barnabörnunum fjölgar, og
auðvitað vil ég gera vel við þau, en
einhvers staðar verður maður að
setja mörkin! Samdist okkur um
að nú skyldum við hætta að senda
börnum hvor annarrar jólagjafir
framvegis. Líður nú ár og enn
nálgast jól. Birtist ekki stærðar-
pakki frá henni. Ég stekk beint í
símann og spyr hvað þetta eigi að
þýða! Ekki stóð á svarinu: „Þetta
eru bara nokkrir sokkar og vettl-
ingar.“ Stóri kassinn var fullur af
sokkum og vettlingum og dugði
börnunum mínum í mörg ár.
Þannig var hún, alltaf gefandi til
vinstri og hægri. Ekki fæddist svo
barn í fjölskyldunni að Anna sendi
því ekki útprjónaða peysu og
húfu, og er ég stolt af mínum
peysum. Þær eru til geymslu fyrir
barnabörn mín. Upp úr 1970 var
ég svo lánsöm að búa um tíma hjá
Önnu og manni hennar, Óla. Var
sá tími mér mjög lærdómsríkur,
hvernig hún vann verkin af stök-
ustu ró, alltaf að. Ég sá hana sem
unga glæsilega konu; búin að setja
rúllur í hárið, lakka neglurnar,
komin í stutta pilsið og maturinn
tilbúinn á eldavélinni. Allt gerðist
þetta eins og af sjálfu sér, en
þetta er ekki öllum gefið og veit
ég að partur af þessu öllu er líka
maðurinn í lífi hennar, hann Óli.
Sá tryggi og trúi, sem veitti henni
öryggi og ást. Veit ég að síðustu
mánuðir hafa reynst honum erfið-
ir, sem og öllum öðrum í fjölskyld-
unni. Það er varla hægt að segja
við svona fólk að lífið haldi áfram,
en svo er nú samt. Það er sárt til
þess að hugsa að fá ei notið frek-
ari samvista við Önnu, en fyrst
svona fór vonum við að allt það
góða sem hún var málsvari fyrir
verði okkur hinum hvatning til
betra lífs. Kæra fjölskylda, orð
eru lítils megnug, en við skulum
muna að maður er manns gaman,
og jiannig vildi hún hafa það.
Astarkveðjur til ykkar allra.
Díana.
sjúkrahúsinu á Blönduósi eftir
nokkurra mánaða legu.
Það var eins og færi að fjara
undan heilsu Magga þegar amma
dó. Við bættist að um svipað leyti
kom upp riða í sauðfénu. Varð það
honum áfall að þurfa að fella bú-
stofninn. Voru fáein stóðhross einu
skepnunar sem nutu umhyggju
hans eftir það auk nokkurra gæsa-
unga yfir vetrartíma. Þannig var
að starfsfólk sjúkrahússins tók að
ugga um hóp af gæsaungum á túni
sjúkrahússins sem ekki komu sér
til heitari landa að hausti. Var þá
snúið sér til Magga til að fóstra
þessa málleysingja sem óstuddir
hefðu ekki lifað af veturinn.
Nú hefur Maggi verið leystur
frá þrautum sem höfðu á fáum ár-
um gert honum ókleift að annast
um sig sjálfur. Var það honum erf-
itt hlutskipti að yfirgefa heimili
sitt, þurfa að fara á sjúkrahúsið og
vera upp á aðra kominn. Þakklætið
var hins vegar einlægt til þess
góða fólks sem rétti honum hjálp-
arhönd. Minningin um einstakan
dreng og kæran frænda mun lifa.
Már Karlsson.
t
Við þökkum innilega fyrir auðsýnda samúð og
vináttu vegna andláts og útfarar föður okkar,
tengdaföður og afa,
ÓLAFS J. EYLAND,
Munkaþverárstræti 16,
Akureyri.
Erna María Eyland, Tómas Ingi Þorgrímsson,
Jóhann Gísli Eyland, Valrós Tryggvadóttir,
Kristín Rósa Jóhannsdóttir.
t
Við þökkum öllum sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát móður okkar,
GUÐBJARGAR BIRKIS,
áður Hátúni 8,
Reyjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Landspítalans
Landakoti, deild L1.
Regína Birkis,
Sigurður Birkis.
Okkar ástkæri, t SIGURÐUR HARALDSSON,
Eiðsvallagötu 36,
Akureyri, if>vbíi . '
er látinn. Sveinbjörg Pétursdóttir og fjölskylda. í-ifiulaie i '. ■
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug vegna fráfalls elskulegrar eiginkonu
minnar,
GUÐRÚNAR MARÍASDÓTTUR,
Digranesvegi 16,
Kópavogi.
Sigurður Einarsson.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
STEFÁN KRISTJÁNSSON
fyrrv. vagnstjóri,
Laufrima 4,
sem andaðist á Landspítalanum við Hringbraut
sunnudaginn 19. nóvember, verður jarðsung-
inn frá Grafarvogskirkju þriðjudaginn 28. nóv-
ember kl. 13.30
Hafdís Hannesdóttir,
Ingimar Bragi Stefánsson,
Inga Hrönn Stefánsdóttir,
Hanna Sigríður Stefánsdóttir, Páll Skúlason,
ísar Daði Pálsson.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HALLDÓR JÓNSSON
frá Asparvík,
Hamraborg 14,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju mánu-
daginn 27. nóvember kl. 13.30.
Guðmunda S. Halldórsdóttir, Samúel Richter,
Ólöf Svava Halldórsdóttir, Ágúst Árnason,
Gísli Halldórsson, Ása Margrét Ásgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskuleg móðir okkar, amma, langamma og
langalangamma,
HREFNA SIGURBJÖRNSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Hlíð,
Akureyri,
verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju mánu-
daginn 27. nóvember kl. 13.30.
Gerður Sigurðardóttir,
Skjöldur Sigurðsson,
Inga Guðmundsdóttir
og fjölskyldur.
t
Við þökkum innilega fyrir auðsýnda samúð,
vináttu og hlýhug vegna andláts og útfarar
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður, afa
og langafa,
GUÐMUNDAR ÞORSTEINSSONAR,
áður bónda á Syðri-Grund
í Svínadal,
Hnitbjörgum, Blönduósi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Héraðssjúkrahússins á Blönduósi.
Guðrún Sigurjónsdóttir,
Valgerður Guðmundsdóttir,
Sigrún Guðmundsdóttir, Einar Sigurðsson,
Þorsteinn Guðmundsson, Sigrún Jónsdóttir,
Sveinn H. Guðmundsson, Karin Roland,
barnabörn og langafabörn.