Morgunblaðið - 25.11.2000, Síða 58

MINNINGAR
•458 LAUGARDAGUR 25. NÓVEMBER 2000
MORGUNBLAÐIÐ
NJÁLL
BENEDIKTSSON
+ Njáll Benedikts-
son var fæddur í
Garði 16. júlí 1912 og
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur í Foss-
vogi 19. nóvember sl.
Foreldrar hans voru
hjónin Benedikt Sæ-
mundsson sjómaður
og Hansína M. Sents-
ius, húsmóðir í Garði.
Njáll átti 4 alsystkin
og 3 hálfsystkin, sem
öll eru látin.
Njáll kvæntist eft-
irlifandi eiginkonu
sinni, Málfríði Bald-
vinsdóttur frá Súluholtshjáleigu í
Flóa, þann 24.12.1937 oghafaþau
alla tíð búið í Garðinum. Þau hjón-
in eignuðust 3 börn, 2 syni og 1
dóttur. Yngri sonur þeirra, Bald-
vin, lést í september sl. en Karl og
Þóra Sigríður lifa fóður sinn og
búa í Garðinum. Afkomendur
þeirra hjóna eru orðnir 33.
Njáll vann áður
fyrr við akstur vöru-
bfla og var í vega-
vinnu í mörg sumur,
mest á Þingvöllum
og þar í kring. Um
1950 stofnaði hann
útgerð og fisk-
vinnslu sem hann
rak þar til hann seldi
árið 1972. Næstu ár-
in vann hann við
saltfiskmat þar til
hann settist í helgan
stein upp úr árinu
1975. Seinustu árin
hafði hann mikla
ánægju af grúski í gömlum sögn-
um um fólk og mannlíf í Garði og
Leiru. Hann sat í hreppsnefnd
Gerðahrepps í eitt kjörtímabil og
einnig í sóknarnefnd Utskála-
kirkju um árabil.
Útför Njáls verður gerð frá Út-
skálakirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.
Það greip mig strax sterk saknað-
artilfinning þegar Karl Njálsson
hringdi í mig að kvöldi 20. nóv. sl. og
tjáði mér að faðir hans væri látinn.
Eg settist niður á eftir og hugsaði
lengi um Njál frænda minn og lífs-
hlaup hans. Skyldleiki okkar var
þannig að Hansína móðir hans var
hálfsystir Hjartar afa míns. Það má
auðvitað segja að þegar menn eru
komnir undir nírætt sé falls von af
fornu tré og þegar ég heimsótti Njál
og Málfríði konu hans í sumar suður
í Garð ásamt konu minni og syni,
duldist mér ekki að gamli maðurinn
var orðinn nokkuð ellimæddur. En
söknuðurinn er sterkur fyrir því. Eg
hafði áður sótt þau hjónin heim
sumarið 1987 með sama fylgdarliði
og síðan höfðum við frændi skrifast
á af og til og haldið sambandinu. Svo
í sumar var heimsóknin endurtekin
og það var afar gaman að koma aftur
að Bergþórshvoli og spjalla við þau
sæmdarhjónin, Njál og Málfríði.
Njáll fór svo með okkur feðgunum í
skoðunarferð um nágrennið og ég
tók mynd af honum standandi á fæð-
ingarstað sínum, þar sem Bensahús
stóð forðum. Það snerti mig djúpt að
vera með honum þarna. Það stafaði
gleði og sálartign frá þessum skarp-
leita öldungi, þar sem hann stóð
þarna á upphafsreit h'fs síns og
y studdist við stafinn sinn. Það var
eins og hann liti yfir haf hinna 88
ára, allt til þeirrar stundar er hann
sá í fyrsta sinn dagsins ljós á þessum
stað. Ég mun geyma þá mynd í hug-
skoti mínu meðan ég lifi.
En skjótt breytist svið hins mann-
lega lífs og við erum stöðugt minnt á
hverfulleika þess. Nú er skyndilega
bundinn endir á mikla og atburða-
ríka eljusögu.
Njáll Benediktsson var maður
sem ekki var mulið undir í neinu en
dreif sig áfram af dugnaði og kjarki
til stórra sigra. Hann var aðeins
tæpra tveggja ára gamall þegar fað-
ir hans lést á besta aldri, af völdum
lungnabólgu, austur á Stöðvarfirði,
en þar var hann við sjóróðra. Hans-
ína móðir hans stóð þá ein uppi með
fjögur börn og ófrísk að því fimmta.
Framhaldið var eins og þótti við
hæfi á þeim tímum. Heimilinu var
sundrað og bömunum komið fyrir
hér og þar í Gerðahreppi. Þá virtist
jafnvel ekki mjór vera mikils vísir.
En Njáll átti eftir að marka sín spor
í Garðinum um langa framtíð og
munu aðrir geta fjallað um þá af-
rekasögu betur en ég. Hinsvegar
segir kannski eftirfarandi visukorn
sitt um ævistarf Njáls Benedikts-
sonar:
Þó ég lofsins lestri sleppi,
ljós er ölium hetjuraunin.
Glöggt má sjá að Gerðahreppi
goldin voru fósturlaunin.
Ég kveð Njál frænda minn með
hugheilli þökk og mikilli virðingu.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu
vegna andláts okkar ástkæru,
SERÍNU STEFÁNSDÓTTUR,
Nesgötu 20,
Neskaupstað.
Anna Karen Billy, Arthur F. Billy,
Lúðvík S. Sigurðsson, Brenda I. Sigurðsson,
Ingibjörg Sigurðardóttir,
Bertha S. Sigurðardóttir, Hermann Guðjónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir sendum við öllum sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför
ástkærrar eiginkonu minnar, móður og tengda-
móður,
SIGRÚNAR STEFÁNSDÓTTUR,
Tunguseli 4,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Arnarholts fyrir
mjög góða umönnun.
Guðjón Ingimundarson,
Steinunn Guðjónsdóttir, Birgir Aðalsteinsson,
Stefán í. Guðjónsson, Deborah Guðjónsson.
Slíkur maður gleymist ekki þeim
sem fengu að kynnast honum og því
trausta manngildi sem var aðal hans.
Ég sendi Málfríði konu hans og öðr-
um ástvinum hans mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Rúnar Kristjánsson.
Sunnudaginn 19. nóvember sl.
barst sú frétt um Garðinn að sóma-
maðurinn Njáll Benediktsson á
Bergþórshvoli væri fallinn frá. Þar
með hafði Njáll lokið löngu og
merkilegu ævistarfi. Njáll var einn
af þessum mönnum sem settu mik-
inn svip á samfélagið í Garðinum.
Hann var lengi vel athafnamaður í
atvinnulífinu og átt sinn stóra þátt í
að byggja upp kröftuga fiskvinnslu í
sveitarfélaginu. Njáll var einnig
mikill þátttakandi í félagslífi Garð-
manna og tók virkan þátt í sveitar-
stjórnarmálum m.a. með setu í
hreppsnefnd Gerðahrepps.
Njáll var mikill fróðleiksmaður og
fáir þekktu söguna eins vel og hann.
Áhugi hans á málefnum og hags-
munum Garðmanna var einstakur.
Þau eru ófá skiptin sem Njáll hafði
frumkvæði að því að hafa samband
við okkur til að benda okkur á eitt-
hvað sem hann hafði verið að grúska
í. Hann hafði ákveðnar skoðanir á
því hvemig málin væru vaxin og
hvernig réttast væri að leysa þau.
Alltaf fundum við í gegnum tíðina að
athuganir Njáls og áhugi var til þess
fallinn að hagur Garðsins yrði sem
mestur og bestur. Velferð og vænt-
umþykja hans til Garðmanna var í
fyrirrúmi og starfsorkan fór að
miklu í að geta uppfyllt sem best
þessa þætti.
Þótt Njáll væri orðinn aldraður
maður dvínaði áhugi hans ekki á
málefnum sveitarfélagsins. Aðeins
fyi-ir um hálfum mánuði mætti Njáll
á fund með okkur til að ræða um
sveitarstjórnarmálin og lét þá í sér
heyra til að tjá skoðanir sínar um
menn og málefni.
A þessari stundu viljum við færa
Njáli okkar bestu þakkir fyrir allt
það merkilega og óeigingjarna starf
sem hann hefur lagt af mörkum fyrir
Garðinn.
Málfríði og fjölskyldunni sendum
við okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Sigurður Ingvarsson, oddviti,
Sigurður Jónsson, sveitarstjóri.
Elsku afi minn, þá er þessari jarð-
vist þinni lokið, langri og farsælli
jarðvist, í faðmi yndislegrar eigin-
konu þinnar, hennar ömmu minnar,
sem nú syrgir þig.
Það fyrsta sem mér datt í hug
þegar ég vissi að þú varst farin var
„getur hún amma mín andað rétt,
þegar hana vantar taktinn sinn, sem
segir mér að þið voruð eitt, alltaf
saman, svo yndislegt að koma í
heimsókn til ykkar, svo mikil hlýja,
væntumþykja og ástríki á heimilinu.
Elsku afi minn, þau minningar-
brot úr æsku minni um þolinmæði
þína í garð okkar barnabarnanna,
þegar við vorum að biðja um línu-
belgina til að skoppa á, sumarbú-
staðaferðirnar, lækjarsullið í okkur
og jólaboðin ætla ég að geyma í
hjarta mínu, og segja börnunum
mínum og barnabörnunum.
En tvennt er það þó sem ég verð
ævinlega þakklát fyrir, að ég, fyrsta
barnabarnið ykkar ömmu, skuli hafa
fæðst uppi á lofti í þá nýbyggðu
stóra fallega húsinu ykkar, og að þú
skulir hafa verið með okkur og leikið
á als oddi í skírnarveislunni hjá
fyrsta barnabarninu mínu síðustu
helgina sem þú varst hérna hjá okk-
ur.
Ég trúi því, afi minn, að nú sértu
kominn á fallegan stað þar sem þér
líður betur, búinn að hitta Badda
frænda alsæll.
Afi minn, passið þið Baddi hvor
annan og hafið ekki áhyggjur af
henni ömmu, við skulum passa hana
voða vel fyrir þig.
Ég kveð þig að sinni, yndislegi afi
minn.
Elsku amma mín, pabbi, Þóra,
Sigga og fjölskyldan öll, þetta eru
þung spor, mikil sorg fyrir svona
litla fjölskyldu að kveðja feðgana
með aðeins 2ja mánaða millibili, en
við fórum þetta á trúnni, fallegum
minningum og lífsgleðinni.
Anna Sigrún Karlsdóttir.
RAGNAR
SIGFINNSSON
+ Ragnar Sigfinns-
son var f. 25. nóv.
1912, yngstur fjög-
urra systkina.
Foreldrar: Sigfinn-
ur Jósafat Sigurjóns-
son bóndi og kona
hans Þórunn Guð-
mundsdóttir, Gríms-
stöðum við Mývatn.
Systkini Ragnars
voru: Jóhannes,
bóndi og málari,
Grímsstöðum, f.
1896. Kjartan f. 1900,
hann Iést á unga
aldri. Krisljana, f.
1903, húsfreyja á Grímsstöðum.
Ragnar vann að búskap á Gríms-
stöðum og allnokkuð við bygging-
arvinnu utan heimilis á yngri ár-
um, en um langan tíma nú seinni
ár, sem starfsmaður
Kísiliðjunnar við Mý-
vatn. Árið 1961
kvæntist Ragnar eft-
irlifandi konu sinni,
Guðrúnu Benedikts-
dóttur frá Bimings-
stöðum í Laxárdal
og reistu þau sér
íbúðarhús á Gríms-
stöðum. Börn þeirra
eru þrjú. 1) Erlingur
búsettur í Reykjavík,
f. 1964. 2) Þórunn
búsett í Reykjavík, f.
1972. 3) Sigríður
Lilja búsett á Akur-
eyri, f. 1973.
Ragnar lést á Sjúkrahúsi Húsa-
víkur 6. nóv. sl. eftir stutta legu.
Hann var jarðsunginn frá Reykja-
hlíðarkirkju þ. 11. nóv. sl.
Lítiil fugl á laufgum teigi
losar blund af mosasæng.
Heilsar glaður heiðum degi
hristir silfurdögg af væng.
(Sigfús Halldórsson.)
Þessar fallegu ljóðlínur svifu um
hugann og sveipuðu minningar ár-
anna um Ragnar á Grímsstöðum
þegar við fréttum andlát hans 6.
nóv. sl.
Margs er að minnst og margt að
þakka þegar við stöndum á vega-
mótum og leiðir skarast, það gerum
við nú og með örfáum orðum langar
að minnast þessa mæta manns.
Ragnar var mikið náttúrubarn í
huga og hjarta og um hvaðeina sem
spurt var er laut að náttúrufræði
var auðvelt að fá svör við hjá Ragn-
ari. Spyrði maður um fuglana, fisk-
ana, skordýrin eða plönturnar og
allt það sem að því laut á einhvern
hátt var því líkast að hann væri að
segja frá sínum persónulegu einka-
vinum, líðan þeirra og högum, svo
greinilega gat hann sagt frá þeim.
Um lífríkið allt snerist hugur hans,
verndun þess og velferð, ekki bara
á heimaslóðum heldur alls staðar og
var mjög umhugað um alla náttúru-
vernd hverju nafni sem hún nefnd-
ist. Hann var hafsjór af fróðleik um
landið, náttúru þess, jarðlög og efni
og gerði sér vel ljóst að hverju
þurfti að hyggja og hlúa ef vel ætti
að takast svo litríki og lífkeðju staf-
aði ekki hætta af. Ungur hafði
Ragnar kynni af náttúrufræðingum
útlendum sem innlendum, sem
lögðu leið sína í Mývatnssveit, því
Sigfinnur faðir hans var oft fylgdar-
maður þeirra í skoðunarferðum
hvort sem þeir höfðu hug á fuglalífi
Mývatns eða jarðfræði Islands. Og
svo má segja að þeir bræður, Jó-
hannes og Ragnar, drukku það í sig
með móðurmjólkinni að nema allt
það sem að náttúrufræði laut. Jafn-
framt því að standa sjálfir fyrir
rannsóknum, fuglamerkingum og
talningu ásamt skrifuðum upplýs-
ingum þar að lútandi, sem þeir
unnu að seinna á ævinni. Ragnar
las mikið og hafði mikið yndi af
söng og söng lengi með karlakór
Mývetninga. Jafnframt hafði hann
mikinn áhuga fyrir íþróttum, og tók
þátt í þeim fyrrum.
Ragnar var gestrisinn og góður
heim að sækja, glaður í góðra vina
hópi. Hann hafði næmt auga fyrir
því broslega í lífinu og sagði vel frá
og hafði gott lag á að draga spaugi-
legu hliðar mannlífsins fram og í
léttum og hnyttnum tilsvörum hans
fann maður oft sannleika þess að
oft gerir maður úlfalda úr mýflugu
og gleymir að sjá og njóta þess
skemmtilega. En fyrst og fremst
var Ragnar heill og sannur í því
sem hann tók sér fyrir hendur og
fékkst við, hvort sem það var „Mó-
fuglinn á hreiðrinu",
„Prufurnar á Labbinu" í Kísiliðj-
unni, eða að handleika bækurnar
sem komu til hans til andlitslyfting-
ar og síðast en ekki síst börnin sem
hændust að honum, hans eigin afa-
börn og önnur sem urðu þess að-
njótandi að mega líka kalla hann
afa. Þau fundu fljótt að þessum afa
var gott að treysta og koma til
hans.
Og hér er komið á framfæri kær-
um kveðjum frá Viktoríu og Veron-
iku með þakklæti til afa í sveitinni.
Ástvinum hans öllum vottum við
innilega samúð og biðjum guð að
vera með ykkur nú og ætíð, en
blessa minningu hans sem nú hefur
lagt á nýja braut og biðjum þess að
hann megi glaður heilsa nýjum degi
ljóss og friðar.
Ragnhild, Kristjana og fjöl-
skylda, Páll Þór og Lilja.
Birting afmælis- og
minningargreina
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer
höfundar/sendanda fylgi.
Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afrnælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar grein-
ar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmælisfréttir
ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu tali eru
nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og Wordperfect
einnig auðveld í úrvinnslu.