Morgunblaðið - 07.12.2000, Page 52

S2 FIMMTUDAGUR 7. DESEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Benedikt Odds-
son fæddist í
Keflavík 8. maí 1970.
Hann lést af slysfór-
um 30. nóvember síð-
astliðinn. Hann lætur
eftir sig eina dóttur,
Sesselju Ernu Bene-
diktsdóttur, f. 11.
júní 1996, bamsmóð-
ir hans er Ingibjörg
Ómarsdóttir, f. 8
október 1971, en þau
slitu samvistum 1998.
Foreldrar hans eru
Ema Bergmann
Gústafsdóttir, f. 18.
nóvember 1940, og Oddur Gunn-
arsson, f. 1. desember 1942. Bróð-
ir Benedikts er Gunnar Oddsson,
f. 27 mars 1965, kvæntur Kristínu
Bauer, f. 27. maí 1964, og eiga þau
tvö böm, Odd Gunnarsson, f. 16.
október 1990, og Evu Sif Gunnars-
Það er erfiðara en orð fá lýst að
sitja hér fjarri fjölskyldu og ástvin-
um þegar sorgin er nálæg. Fréttin
um að Bennsi frændi væri fallinn frá
kom eins og þruma úr heiðskýru
lofti. Ég spyr mig að því, hver var
eiginlega tilgangurinn með öllu því
sem þú varst búinn að byggja upp og
bæta þegar hægt er að taka það frá
þér á einu augnabliki.
I hugarfylgsnum mínum á ég góð-
ar minningar frá þeim stundum sem
við áttum saman sem litlir drengir,
ég, þú og Gunni bróðir þinn, og ef
mig minnir rétt fór mestallur tíminn
í að halda aftur af litla grallaranum
honum Bennsa sem var yngstur og
til í allt.
v Það er ekki hægt annað en að
minnast þeirrar stundar þegar við
áttum saman gott samtal fyrir utan
hús okkar hjóna í sumar, lífsgleðin
og áhuginn fyrir starfinu geislaði af
þér og umhyggjan fyrir elsku litlu
dóttur þinni var eftirtektarverð, hún
var þér allt. Á þeirri stundu þegar
þú ókst úr hlaði fylltist ég stolti af
frænda mínum sem hafði þroskast
og bætt sig meira en margan grun-
aði.
Bennsi minn, þótt þú hafir skipt
um heimkynni þá endilega haltu
áfram á sömu braut og ég veit að þú
kemur til með að vaka yfir dóttur
þinni.
Elsku Sesselja Erna, Ossi, Erna,
Gunni og fjölskylda, hugurinn er hjá
ykkur.
dóttur, f. 21. febrúar
1995.
Benedikt lauk
gagnfræðaprófi og
stundaði eftir það
verkamannavinnu
og sjómennsku. Árið
1997 hóf hann nám í
flugvirkjun í Spart-
an School of Aeron-
autics í Tulsa Okla-
homa. Þegar að
námi lauk hóf hann
fljótlega störf hjá
Atlanta og starfaði
hann hjá þeim óslitið
til dánardags.
Benedikt var í AA-samtökunum
og spilaði sá félagsskapur stórt
hlutverk í hans lífi.
Uför Benedikts fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Guð gefi ykkur styrk til að takast
á við þessa erfiðu tíma. Megi minn-
ingin um góðan dreng lifa.
Eðvarð Þór og fjölskylda.
Kæri vinur, það var sárt að heyra
það að þú værir farinn frá okkur, dá-
inn, þessi hrikalegi stálbolti sem þú
varst. Mig grunaði ekki að þegar við
kvöddumst í síðustu viku og þú tókst
í höndina á mér og óskaðir mér góðs
gengis í verslunarferðinni að þetta
væri í síðasta skiptið sem ég sæi þig.
Við vorum búnir að vinna saman allt
síðasta eina og hálfa ár meira og
minna síðan við byrjuðum að vinna
saman hjá Atlanta eftir að við klár-
uðum að læra það sem við þráðum
svo heitt, „flugvirkjann". Og við töl
uðum líka oft um það hvað við
værum nú heppnir að vera með
þessa vinnu sem við vorum í. Það
var líka svo áberandi hvað þér
fannst gaman í vinnunni, það skipti
engu máli hvaða dagur var eða
hversu áliðið var, þú varst alltaf
fyrstur til að bjóða fram þína hjálp-
arhönd hvort sem það var í vinnunni
eða utan hennar. Það fór heldur
ekkert á milli mála hvað var númer
eitt, tvö og þrjú hjá þér, það var
vinnan og litla prinsessan þín sem
þú dýrkaðir meira en allt annað og
gerðir hvað sem var fyrir, hún Sess-
elja. Að ógleymdri líkamsræktinni
sem þú stundaðir af krafti og boxinu
sem var mikið áhugamál hjá þér.
Það var líka svo gott að æfa með þér
vegna þess að þú varst maðurinn
sem keyrðir mig áfram í lyftinga-
salnum. Það var skrítið að mæta í
vinnuna og vita það að þú kæmir
ekki aftur en þú ert hérna hjá mér í
hjartanu og ég lifi á öllum þeim góðu
stundum sem við áttum saman. Þín
er sárt saknað, Bensi minn. Elsku
litla Sesselja og kæru Oddur, Erna,
Gunnar og fjölskylda, megi Guð gefa
ykkur styrk í ykkar miklu sorg.
Eðvald (Deddi).
Ég kom heim í dag og á símsvar-
anum var pabbi og ég heyrði á rödd-
inni á honum að það hafði eitthvað
alvarlegt gerst. A íslandi var nótt
þegar hann hafði hringt, svo það
sagði mér að það var ekki allt í lagi.
Það fyrsta sem mér datt í hug var að
afi minn væri dáinn, því maður býst
alltaf við svoleiðis hringingu þegar
fólk er orðið gamalt. Ég settist niður
og stimplaði inn númerið hjá
mömmu og pabba og hugsaði um
leið að ég hefði átt að hringja í afa í
gær. Allt í einu mundi ég ekki núm-
erið og þurfti að hringja uppá nýtt.
Pabbi ansaði í símann og sagði mér
að Berisi frændi hafði dáið í bílslysi í
dag. Ég fór í sjokk og vildi ekki trúa
þessu. Annað dauðsfall í fjölskyld-
unni á ekki tveimur árum. Var ekki
nóg að missa Magga bróður? Nú
höfum við misst þig líka. Ungur, fal-
legur maður og svo hamingjusamur.
Þegar ég sá þig síðast, um haustið á
síðasta ári, þá geislaðir þú af
ánægju. Ég hafði aldrei séð þig
svona ánægðan fyrr. Þú varst búinn
með flugvirkjanámið og farinn að
vinna og fannst svo gaman. Við höfð-
um um svo margt að tala og þá aðal-
lega flugvélar sem við höfðum sam-
eiginlegt. Þú sagðir mér að drífa mig
í að ná í fleiri flugtíma svo ég gæti
fengið vinnu hjá Atlanta með þér.
Það hefði verið gaman, elsku frændi,
en úr því verður víst ekki í þessu lífi.
Svo spjölluðum við um Magga
bróður og dauðann og þú sagðir að
eftir að maður verður fyrir þvi að
missa náinn ættingja, þá skipta ekki
dauðir hlutir máli lengur. Þú nefndir
dæmi um að þegar fólk er að rífast
yfir húsgögnum og dauðum hlutum.
Hvað það væri mikil tímasóun því
maður veit aldrei hvenær lífið er
búið og maður sér eftir öllu saman.
Þetta var svo mikið rétt hjá þér
Bensi. Rúmu ári eftir að þú segir
þetta ertu farinn frá okkur. En ég
veit að þið Maggi eruð saman og það
léttir mér mikið og ég vona að það
hjálpi öðrum.
Þegar þú varst hér í Ameríku að
læra flugvirkjun, þá talaði Maggi oft
um það að koma til þín og byrja líka
að læra flugvirkjun og ég að klára
flugið. Ég veit að Maggi leit mjög
mikið upp til þín, því innst inni vildi
hann læra eitthvað. Hann var bara
svo ungur þegar hann dó. Þú kennir
honum flugvirkjun þarna hinum
megin og hann mun leiða þig í gegn-
um þennan erfiða tíma. Við sem eftir
erum á jörðinni eigum erfitt að
missa ykkur, en ég held einnig að
þið sem farið í burtu og þá sérstak-
lega ungt fólk sem fer snögglega,
eigið einnig mjög erfitt að slíta ykk-
ur frá jörðinni. Svo þú átt góðan vin
þarna uppi sem mun hjálpa þér.
Ég bara trúi þessu ekki Bensi.
Stundum hugsa ég um það að það sé
kannski bara best að vera einn í
þessu lífi svo maður eigi ekki á
hættu að missa neinn. En það væri
leiðinlegt líf. Lífið er til að elska það,
en það er bara svo hryllilega erfitt
þegar eitt líf deyr.
Eg sat hér í kvöld og fór í gegnum
myndir og fann eina af þér sem var
tekin fyrir um tveimur árum síðan.
Nú situr þessi mynd við hliðina á
Magga og kertaljósi og ég bið Guð
að vera með ykkur.
Elsku Ema, Ossi, Gunni og fjöl-
skylda og litla stelpan þín. Ég mun
biðja fyrir ykkur í þessari miklu
sorg. Missirinn er mikill og ótrúlega
sár. Nú þurfið þið að ganga í gegn-
um þennan sársauka sem ég veit
hvað er sár. Það er ekki satt að tím-
inn lækni öll sár, heldur lærum við
einhvernveginn að lifa með sorginni.
Framundan er erfiður tími fyrir
ykkur, en Ijósið mun skína aftur.
Ekki jafn bjart og áður, en það mun
samt skína.
Guð verndi ykkur öll.
Elsku Bensi minn. Við gátum ekki
hist í sumar, en við sjáumst aftur.
Ég trúi því af öllu mínu hjarta.
Þín frænka,
Birna Ósk.
Lffið.
Allt ber það í sér.
Öllu öðru er það dýrmætara.
Öll bókasöfn og vísindaskrár heimsins
eru eins og rusl á hlöðugólfi
sem sópað er út til hænsanna
borið saman við eitt mannslíf
(Steinunn Eyjólfsdóttir.)
Símtalið sem ég fékk síðastliðið
fimmtudagskvöld var símtal sem ég
bað til Guðs að ég ætti aldrei eftir að
fá aftur. Enn einu sinni er ungur og
lífsglaður maður sem allt virtist vera
svo bjart framundan hjá hrifsaður í
burtu frá okkur. Það er svo stutt síð-
an að Maggi bróðir fór á sama
hræðilega hátt og þú, elsku Bensi
minn.
Við verðum að trúa því að núna
séuð þið saman og að eitthvað annað
og mikilvægara hlutverk bíði ykkar
þarna fyrir handan. Ég minnist þess
svo sterkt þegar að Gunnar bróðir
þinn skrifaði í minningargreinina til
Magga að gleði og sorg væru systur,
það virðast vera orð að sönnu. Alltaf
fékk ég fréttir af þér í gegnum
mömmu þína og pabba og allt sem
þú tókst þér fyrir hendur síðustu ár
fylltu þau stolti. Ailtaf voru fréttirn-
ar af þér svo góðar og skemmtileg-
ar.
Við höfðum ekki hist oft undan-
farið, en það er eins og það er, allir
eru svo uppteknir af sínu og fólk á
okkar aldri sem er að koma undir sig
fótunum, eignast börn og mennta
sig, gefur sér ekki nægilegan tíma
fyrir þá sem standa þeim næst. Það
eru tvö ár núna um jólin síðan við
hittumst síðast þar sem þú dvaldir
mikið erlendis við nám þitt og starf.
Ég man að ég, þú og Maggi bróðir
áttum svo góða stund þar sem við
ræddum um hvað hafði drifið á okk-
ar daga og sögðum hvert öðru frá
framtíðaráætlunum okkar. Hvern
hefði grunað að Jjið ættuð báðir
svona stutt eftir? Ég fyllist hræðslu
við tilhugsunina um hversu van-
máttug við erum og hvað við vitum
og skiljum lítið. Kannski sem betur
fer og eflaust kemur að þeim degi að
við fáum svör við spurningum okkar.
Elsku Bensi minn, ég vona að þú
verðir sáttur á þeim stað sem þú ert
á núna og haldir áfram að vera þessi
glaðbeitti og kraftmikli ungi maður.
Elsku hjartans Erna, Ossi, Gunn-
ar, Kristín og börn, Hulda og elsku
litla ljósið í myrkrinu, Sesselja
Erna, ég votta ykkur mína dýpstu
samúð og ég veit að sporin sem eru
framundan verða þung. Allur minn
hugur er hjá ykkur og megi Guð
veita ykkur styrk í þessari miklu
sorg.
Þín frænka,
Margrét.
Mig langar að kveðja þig pabba
minn sem ég elskaði svo mikið. Milli
okkar var svo sérstakt, náið og fal-
legt samband. Þó þú byggir ekki hjá
mér og ynnir mikið í útlöndum hafð-
ir þú alltaf gott samband við mig.
Þú hringdir þá oft og við töluðum
um heima og geima og svo sungum
við líka saman í símanum. Á leik-
skólanum teiknaði ég oft flugvélar
því þú vannst við þær og alltaf þegar
ég fór suður í Sandgerði benti ég á
flugstöðina og sagði að þú værir þar.
Þegar þú komst heim frá útlönd-
um færðir þú mér alltaf fallegar
gjafir, leikföng og föt og ljósblátt
var uppáhaldsliturinn okkar. Þú
gafst mér líka svo fallegt hálsmen,
gulllykil, sem þú sagðir að væri lyk-
illinn að lífinu og það ætla ég alltaf
að eiga.
Þegar þú varst heima á Islandi
gafstu mér allan þinn tíma og varst
mér svo óskaplega góður. Öllum
fannst ég svo lík þér bæði í útliti og
skapi og þú varst svo stoltur af því.
Við ætluðum að gera svo margt sam-
an þegar ég yrði stór, ferðast út um
allan heim og þú ætlaðir að búa mér
fallegt heimili.
En núna ertu farinn til Guðs og ég
veit að Guð geymir þig og gætir þín
fyrir mig.
Þín ástkær dóttir,
Sesselja Ema.
Síðastliðinn fimmtudag var Sess-
elja Erna búin að bíða spennt eftir
pabba sínum. Hún dundaði sér við
að pakka inn snældu sem hún hafði
sungið inn á til að gefa honum og
myndskreytti svo pakkann til að
tíminn liði hraðar þangað til hann
kæmi.
Það voru svo glöð og hamingju-
söm feðgin sem kvöddu mig í Þor-
lákshöfn því framundan var
skemmtilegt frí suður með sjó. Á
augabragði breyttist gleðin í gífur-
lega sorg því þau lentu í hörmulegu
bílslysi þar sem Bensi lést.
Vesturhiíð 2
Fossvogi
Sími 551 1266
www.utfor.is
Þegar andlát
ber að höndum
$
Önnumst alla þætti útfararinnar.
Við Útfararstofu kirkjugarð-
anna starfa nú 14 manns
með áratuga reynslu við
útfaraþjónustu. Stærsta
útfararþjónusta landsins
^RAlíy^ með þjónustu allan
sólarhringinn.
Prestur
Kistulagning
Kirkja
Legstaður
Kistur og krossar
Sálmaskrá
Val á tónlistafólki
Kistuskreytingar
Dánarvottorð
Erfidrykkja

/
UTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA EHF.
BENEDIKT
ODDSSON
Mig langar að þakka honum fyrir
þann tíma sem við áttum saman.
Ekki síst langar mig að þakka hon-
um fyrir hvað hann var Sesselju
Ernu yndislegur faðir og allt það
góða sem hann gerði fyrir hana. Þó
að leiðir okkar hafi skilið var sam-
bandið milli okkar alltaf gott og við
vorum samstíga í að hugsa um heill
og hamingju barnsins okkar. Nú er
það hún, litla yndislega stúlkan okk-
ar, það sem hann lætur eftir sig í
þessum heimi.
Ég kveð hann með bæninni sem
hann kenndi mér að nota og sækja
styrk í:
Guð, gef mér æðruleysi
tilaðsættamigviðþað,
sem égfæekkibreytt,
kjark til að breyta því,
sem ég get breytt,
og vit til að greina þar á milli.
Elsku Sesselja Ema, kæru Erna,
Oddur, Gunnar, Kristín, Eva Sif,
Oddur og aðrir ástvinir. Ykkur votta
ég dýpstu samúð á þessum erfiðu
tímum.
Guð styrki ykkur öll.
Ingibjörg Ómarsdóttir.
Á leið minni heim þann hörmu-
lega slysadag keyrði ég Vatns-
leysuströndina eins og margir og
hlustaði á fréttir. Ég sagði við sjálf-
an mig. Vonandi er þarna enginn
sem ég þekki! En hverjar eru lík-
urnar þegar um Reykjanesbrautina
er að ræða? Það sló mig mikið að
heyra svo fréttina í gegnum síma og
síðan er búið að vera erfitt og verður
áfram, en samt svo gott að vera með
þeim sem þekktu Bensa. Það er erf-
itt að vera einsamall. Það eru margir
félagar hans erlendis og hafa þurft
að glíma við þetta svo langt í burtu
en eru á leiðinni heim. Bensi var
samferðamaður margra og þeim
mikill missir. Ég hef þekkt Bensa
vel og lengi, við lékum okkur saman
alla daga í mörg ár. Frá því við hitt-
umst fyrst höfum við alltaf verið
miklir vinir og verið samferða í
mörgu, íþróttum, vinnu, skóla og
það sem mestu máli skiptir; verið
miklir sálufélagar. Kynni okkar
Bensa voru strax innileg og við höf-
um hlúð að þeim alla tíð og hvor gef-
ið öðrum mikið. Það eiga margir
mikið í Bensa og Bensi á mikið í
mörgum. Öll ár sem ég hef þekkt
Bensa hefur hann alltaf heilsað mér
með brosi og kvatt með brosi. Svip-
ur hans var mikill! Bensi var mikill
keppnismaður, eins og allir vita, og
gat verið mjög þrjóskur og skap-
styggur. í æsku sinnaðist okkur,
eins og gengur og gerist, en nutum
alltaf þeirrar blessunar að geta rætt
saman þannig að öll mál voru leyst
að kveldi. Okkur þótti mjög vænt
hvorum um annan og það vissum við
báðir vel. Sá lifir ekki sem ekki þarf
að takast á við eitthvað og ég man
ekki eftir mér öðruvísi en að eitt-
hvað væri að takast á við. Það gerir
enginn einsamall, því eru vinir svo
dýrmætir. Mínar fýrstu samræður
og meðvitund um að lífið væri and-
ans stríð voru með bróður mínum og
Bensa. Það mynduðust sterk tengsl
og mikið traust milli okkar. Þótt h'fið
hafi skapað okkur báðum allt sem á
verður kosið. Marga vini, ástríka
foreldra og átökin ekki stórvægileg
þegar horft er til baka, ekki mikla
sorg eða leynda harma, þá er erfitt
að vera manneskja og oft æði erfitt
að vera barn og unglingur; stríð að
finna sjálfan sig, vera frjáls og fá að
setja sín eigin lög. Ekki vildi ég
breyta neinu í æsku minni með
Bensa. Ég hef ekki hlegið með nein-
um eins mikið og honum. Það voru
ekki fáir sem reyndu að stilla okkur í
æsku. Við vorum oft ansi óþekkir en
líka góðir strákar. Við fórum mikið
saman á skákmót með fullorðnum
mönnum sem báru mikla virðingu
fyrir einbeitingu hugans. Við nutum
okkar vel innan um þá menn, keppt-
umst við að sýna hvor öðrum þá
menn sem okkur fannst vera skrýtn-
ir. Það voru ýmsir taktar eins og að
naga pennann eða sérstök stelling,
hárgreiðsla eða fatnaður og þung
högg á skákklukkuna. Fyrir okkur
var þetta aðallega skemmtun:
„Komdu og sjáðu þennan!" Það
þurfti stundum að vísa okkur út
vegna hláturs. Þar er þögnin almátt-