Morgunblaðið - 07.12.2000, Qupperneq 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 7. DESEMBER 2000 53
ug og ekkert nema klukknatif er
leyfilegt. Við læddumst að borði
hvor annars og grettum okkur af
eins miklum sálarkröftum og mögu-
legt var þar til allt fór í háaloft. Þær
grettur voru engar viðvaningsgrett-
ur eða grettur sem óvanur hefði get-
að náð. Þær voru útpældar ekki síð-
ur en næsti leikur á skákborðinu og
það varð að velja þær rétt eftir
stemmningunni sem ríkti í salnum.
Þær völdust samt mest eftir hvernig
andstæðingurinn var sem teflt var
við. Þetta gat verið áhættusamt því
farið var fyrir aftan andstæðinginn
óg grettan var oft skopstæling, það
gátu verið vitni af þessu. Eitt sinn
var Bensi að drekka appelsín og með
fullan munn af prins polo og and-
stæðingur hans var þrekinn gáfuleg-
ur maður með grátt úfið hár. Svo-
leiðis tækifæri gáfust ekki oft en
fyrir guðs mildi valdi ég rétta grettu
á háréttri stundu og Bensi sprakk úr
hlátri og frussaði hálfu prins pok) í
hárið á þessum gáfulega manni. Eg
þarf ekki að lýsa því fyrir neinum
vinum Bensa hversu rauður í fram-
an hann varð eftir þetta. En karlinn
varð skelkaður, reyndi samt að bera
sig vel og fór fram að þrífa sig. En
prins polo flygsurnar hurfu ekki svo
glatt úr hári mannsins og Bensa
varð starsýnt á þetta með fjögurra
mínútna millibili og skellti þá upp
úr. Það gerði manninn reiðari og
hann krafðist þess að Bensi stillti sig
en Bensi krafðist á móti skellihlægj-
andi og eldrauður í framan að karl-
inn tæki flygsurna úr hárinu en
karlinn var ekki á því að láta svoleið-
is hégóma trufla skákina en hann
missti svo stjórn á sér sjálfur og
skellihló, ábyggilega yfir því hvers
konar drengfifl þetta væri. En dóm-
arinn kom og skammaði báða og
þeir hlógu svo mikið að hætta varð
við skákina. Þótt við værum að stúd-
era skák þá áttum við aðrar hliðar. A
unglingsárum og í ansi harðskeytt-
um unglingshóp var gott að eiga
Bensa sem vin. Hann var mér af-
skaplega mikill vinur og gætti mín
mikið. Ég var lítil horrengla og hann
stór og þrekinn og líkamleg hreysti
mikil og verður lengi í minnum höfð.
Ég mun aldrei gleyma hvað ég dáð-
ist að Bensa þegar við gengum út af
klippóteki á Hafnargötunni og Bensi
var með grænan hanakamp. Það var
heilög stund! Hann var einu ári eldri
en ég og afmælisdagar okkar með
fjögurra daga bili. Gunnar, bróðir
Bensa, reyndist okkur vel. Við lædd-
um okkur oft inn í herbergi Gunna,
þá var maður kominn inn á heimili
Bruce Lee. Við skoðuðum plakötin
og bækur sem Gunni gaf okkur til að
fara með á Núp í Dýrafirði og kom
okkur inn í Bergás. Fyrsta fyllerí
mitt og það síðasta var með Bensa.
Við vorum samferða alla tíð í leið
okkar að betra lífi. Við vorum ekki
nema 12 og 13 þegar við vorum farn-
ir að heimsækja fárveika drykkju-
sjúklinga sem bjuggu í bænum,
stukkum út í búð fyrir þá að ná í
kardimommudropa. Við vorum
snemma forvitnir um þess konar
menn og höfðum ríka samkennd
með þeim. A aðfangadag jóla heim-
sóttum við einu sinni drykkjumann
sem svaf í beitningarskúr og gáfum
honum að borða. Báðir, eins og
margir vinir okkar, hættum við síðar
að drekka. Bensi tókst á við sitt líf
með miklum stæl og var mikill sig-
urvegari í baráttu við sjálfan sig.
Nóbelsskáldið segir á einum stað í
Sjálfstæðu fólki eitthvað á þá leið að
glaður er enginn sem nýkominn er
úr stríði þótt hann hafi sigrað. Það
er vissulega rétt að enginn verður
hamingjusamur á augabragði eftir
baráttu en Bensi var löngu búinn að
vinna stærstu sigrana. Hugur og
hjarta orðin samstillt og farinn að
lifa innihaldsríku lífi, því var gleði
hans bæði djúp og rík sem geislaði
af honum. Hann átti ástríka foreldra
og bróður sem við töluðum oft um að
hefðu nú mátt þola ýmislegt en voru
alltaf tilbúin til að gera allt fyrir
mann. Honum þótti mjög vænt um
fjölskylduna og elskaði dóttur sína
út af lífinu. Menn dáðust að hvað
hann var duglegur að vera með hana
því margir standa sig ekki vel í því.
Verðmætamatið var á réttum stað
og við töluðum um í byrjun bata frá
Bakkusi hvað við ætluðum okkur að
gera við líf okkar. Við vorum sam-
huga í þvi að það væri háleitasta
hugsjónin að reyna bara að verða að
manni. Byrja á réttum enda og þá
myndi allt hitt koma af sjálfu sér,
sem var rétt. Lífið er ekki annað en
samskipti og stefna á innilegri sam-
skipti við þá sem maður elskar. Og
ég er ríkur af að hafa átt svo góðan
vin sem Bensi var, eins og allir þeir
sem kynntust Bensa. Síðast þegar
ég hitti Bensa var þegar hann og
Gaui komu til mín upp í vinnu. Það
átti bara að stoppa yfir einum kaffi-
bolla en teygðist upp í rúma tvo tíma
vegna hláturs og frásagnargleðinn-
ar. Það var alltaf skemmtilegt að
vera með Bensa.
Bensi var hamingjusamur og það
er yndislegt að hann eigi stúlku sem
lifir.
Ég votta öllum ástvinum hans-
innilega samúð.
Ó, þitt orðið þunga
ómar dauðum frá.
Hress þitt hjartað unga,
hrellda þerrðu brá.
Trúðuátvenntíheimi
tign sem hæsta ber,
Guð í alheims geimi,
Guð í sjálfum þér.
Þannig ber að þreyja,
þessu stefnt er að:
Elska, iðjá og deyja,
allterfullkomnað.
(Steingrímur Thorsteinsson.)
Siguringi Sigurjónsson.
Rosalega var það sárt þegar ég
heyrði að þú, Bensi, hafir lent í
þessu hræðilega slysi. Ég trúði því
ekki og hringdi strax í þig. Það
hringdi út. Rosalega getur lífið verið
ósanngjarnt.
Ég þekki fáa sem lifa lifinu jafn
lifandi og þú varst farinn að gera. Þú
varst svo bjartsýnn, lífsglaður og
ánægður með þá stefnu sem líf þitt
hafði tekið. Mér finnst svo ósann-
gjarnt að þú skulir vera farinn frá
okkur. Það eru rúmir tveir mánuðir
síðan ég kom úr meðferð og þú ert
búinn að standa eins og steinn við
hliðina á mér í gegnum það. Þú viss-
ir þegar mér leið illa og gafst ekki
upp fyrr en þú varst búinn að fá mig
til að ræða hlutina við þig. Þú varst
búinn að ganga í gegnum þetta og
vissir hvernig mér leið. Það var
rosalega gott að tala við þig. Við vor-
um mikið saman áður en þú fórst út í
flugvirkjanámið, æfðum saman og
unnum saman í dyravörslu, við erum
búnir að eiga góða tíma saman. Eins
síðan þú komst heim núna í vetur,
við eium búnir að vera í sambandi
daglega og eyða miklum tíma saman
og verð ég Guði ævinlega þakklátur
fyrir að hafa varið þessum seinustu
vikum svona vel með þér, Bensi. Það
var alltaf gaman að vera í þínum fé-
lagsskap, þú varst svo hress og
skemmtilegur. Þú varst góður vinur
og skilur stórt og mikið skarð eftir
þig, sem verður aldrei fyllt. Ég veit
að þú ert á góðum stað núna og ert
sjálfsagt farinn að láta til þín taka
þar sem þú ert. Minningin um þig
mun lifa með mér um ókomin ár og
veita mér mikinn styrk.
Ég votta fjölskyldu þinni og að-
standendum mína dýpstu samúð og
Guð gefi þeim styrk til þess að kom-
ast í gegnum sorgina. •
Sigurður B. Magnússon.
Hvað er að gerast? Af hverju?
Þegar við heyrðum í lögreglubíln-
um, Guð það hefur orðið slys á
Reykjanesbrautinni! Synir mínir
hringja heim af því að þeir vissu að
ég fór til Reykjavíkur að ná í pabba
þeirra, sonur minn á Spáni, sem var
alltaf besti vinur hans Bensa frá því
að þeir voru smá pollar, hringir í
mig og spyr mig; var það ungur
maður? En ég veit ekkert. Svo koma
fréttirnar aðeins rúmum klukkutíma
seinna, þrír höfðu dáið, þá var búið
að láta foreldrana vita að sonur
þeirra væri slasaður og voru á leið til
Reykjavíkur þegar þau heyra í út-
varpinu að þrír hefðu dáið. Getið þið
ímyndað ykkur angistina? Það ligg-
ur við að maður kvíði fyrir skamm-
deginu því það er alltaf sem fólk í
okkar ætt fari á þeim tíma, þrír
bræður mínir, maður systur minnar,
sem er amma þessa pilts sem ég er
að minnast, móðir mín, barnabarn
mitt sem fór á þessu ári og nú elsku
Bensi okkar sem maður er búinn að
þekkja frá fæðingu að segja. Ég
passaði pabba hans lítinn ásamt
tveimur yngstu bræðrum mínum,
amma hans var fermd þegar ég var
skírð og hún kenndi mér svo mikið
þegar ég var unglingur heima á Isa-
firði svo að fjölskyldurnar eru búnar
að vera samtvinnaðar í margar
kynslóðir. Gunnar sonur minn og
Benedikt voru vinir, voru á sjónum,
skemmtu sér og voru miklir fyrir sér
í nokkur ár en svo fundu þeir að
þetta gekk ekki, þeir þroskuðust og
hættu að vera prakkarar. Fóru í
skóla, hann fór til Bandaríkjanna að
læra flugvirkjun, trúlofaðist ungri
stúlku og eignaðist barn en þau slitu
síðan sambandinu en litla stúlkan,
augasteinninn hans, var alltaf hjá
honum þegar hann kom til landsins,
en hann vann fyrir Atlanta mikið er-
lendis. Bensi var afar virkur í AA
samtökunum, alltaf að hjálpa fólki,
ekki bara á Islandi heldur þar sem
hann var staddur hverju sinni er-
lendis, mjög vel metinn í sinni vinnu
og góður félagi allra sem unnu með
honum. Við skiljum ekki af hverju
ungir menn deyja, það hlýtur að
vera einhver tilgangur. Hann var að
sækja litlu stúlkuna sína til að vera
með hana dagana áður en hann færi
aftur út að vinna 10. desember. Guð
minn góður, viltu styrkja okkur í
þessari miklu sorg.
Elsku hjartans Ossi minn, Ema,
Gunnar einkabróðh- hans, Kristín,
Sesselja Erna, dóttirin litla sem er á
batavegi eftir slysið, og allir ástvinir
hans, þetta er svo stórt skarð sem
aldrei verður fyllt en við erum viss
um að lífið heldur áfram hinum meg-
in og hann er með ykkur og okkur
öllum áfram. Þess vegna segi ég,
hann er ekki farinn þótt hann sé far-
inn! Guð styrki ykkur, elskurnar
mínar, og vemdi hann Bensa minn á
himnum hjá Guði.
Erna og Orlygur.
Elsku frændi, það er svo skrýtið
að skilja að þú sért farinn frá okkur.
En sem betur fer fengum við að
kynnast þér. Þú varst svo stór og
sterkur og skemmtilegur frændi.
Við skulum hjálpa Sessu, þvi að okk-
ur þykir svo vænt um hana.
Margar spurningar vakna í litlum
sálum sem em að leita svara, en það
era engin svör. En minningin um
góðan frænda lifir og við vitum að þú
verður góður engill.
Astarfaðir himinhæða,
heyr þú barna þinna kvak,
enn í dag og alla daga
í þinn náðarfaðm mig tak.
Náð þín sólin er mér eina,
orð þín döggin himni frá,
ermighressir.elurnærir,
eins og foldarblómin smá.
Einn þú hefur allt í höndum,
öll þér kunn er þörfin mín,
ó, svo veit í alnægð þinni
einnig mér af Ijósi þín.
Anda þinn lát æ mér stjóma,
auðsveipan gjör huga minn,
og á þinnar elsku vegum
inn mig leið í himin þinn.
(Þýð. Stgr. Thorst)
Oddur og Eva Sif.
Jæja karlinn minn, þá er komið að
kveðjustund, töluvert fyi-r en maður
hafði ætlað. En maður fær víst engu
ráðið þegar kemur að þessum hlut-
um. Þú fórst í skyndi en þannig
varstu líka, þú varst einn hvellur.
Yfirferðin á þér var þvílík að það var
erfitt að reikna út hvar þú værir
hverju sinni. Þú nýttir hverja ein-
ustu mínútu til hins ýtrasta, það var
eins og þú værir allan tímann með-
vitaður um hvað það skipti miklu
máli að nýta vel tímann sem þú
fékkst. Þú lifðir hratt og áorkaðir al-
veg gríðarlega miklu. Þú sóttir í
spennu og af því einkenndist vin-
skapur okkar að miklu leyti. Þegar
ég kynntist þér fyrst var það í
prakkarastriki, ég var tólf ára, Silli
þrettán og þú fjórtán. Við voram
búnir að finna það út hvaða stelpa í
skólanum væri með stærstu brjóstin
og fóram á stjá að sjá þessi frægu
brjóst. Það gekk ekki betur en það
að pabbi hennar sá okkur og við átt-
um fótum okkar fjör að launa. Upp
frá þeim degi varð ekki aftur snúið,
við voram bestu vinir allar götur síð-
an. Við tilheyrðum ákveðnu gengi
sem samanstóð af stóram félags-
skap hér í Keflavík og var mikil sam-
heldni hjá þessum hópi öll unglings-
árin, það var gríðarlega margt
brallað. En þú komst víða við og
eignaðist marga góða vini og félaga
sem allir munu sakna þín sárt. Það
geislaði af þér lífsgleðin og kraftur-
inn sem dreif alla með. Líf þitt var
tröppugangur, þú lifðii* tímana
tvenna allt þar til þú ákvaðst að snúa
við blaðinu, og það gerðirðu svo um
munaði. Þvílík breyting sem átti sér
stað! Þú hættir að drekka og fórst í
nám og settir þér markmið sem
maður hélt oft að væra ofar raun-
veraleikanum en þú náðir þeim öll-
um. Þú bjóst yfir mesta viljastyrk
sem ég hef séð; ef þú ætlaðir þér
eitthvað gerðirðu það og lést engan
segja þér annað. Enda var líf þitt
orðið pottþétt, þú áttir yndislega
dóttur, hana Sesselju Ernu, sem þú
lifðir fyrii- og þú sagðir margoft að
líf þitt snerist eingöngu um hana. Þú
varst alveg gríðarlega góður íþrótta-
maður, því fékk ég að kynnast þegar
við byrjuðum í boxinu saman fyrir
tíu áram. Það var aldrei til í þínum
huga að tapa, slíkt var keppnisskap-
ið, og ef sú staða kom upp þá æfð-
irðu þig þangað til þú varst viss um
að þú myndir sigra. Þú varst sannur
sigurvegari með mikið kepnisskap,
bæði í íþróttum og úti í lífinu, þar
vora sigrar þínir ekki minni en í
íþróttunum. Ég á eftir að sakna þess
virkilega að fá ekki að hafa þig með
mér í boxinu, við áttum okkar
drauma um framtíðina þar. Ég man
hvað þú varst ánægður þegar þú
fannst þér boxklúbb til að æfa í úti £
Bandaríkjunum þegar þú varst í
náminu, þú hringdir í mig og sagðir
mér að þú værir kominn í klúbb og
gætir ekki beðið með að koma heim
og sýna mér nýju æfingarnar sem
þú værir búinn að læra. Þess á milli
hringdirðu heim og spurðir frétta af
boxinu og hvattir mann áfram og
sagðir að góðir hlutir gerðust hægt,
þau orð ætla ég að muna. En eitt er
víst að draumar okkar standa enn,
það verður hins vegar mitt hlutverk
að framkvæma þá hér á jörðu niðri
en þitt að ofan. Þín á eftir að verða
sárt saknað af okkur sem stöndum
eftir í baráttunni en um leið vel
minnst. Ég hugsa mikið um það þeg-
ar við, fyrir tveimur vikum, fórum
niður í köfunarskóla til Tomma
Knúts og lentum í innilegum sam-
ræðum um skyndidauða og slys og
sorgina sem fylgir í kjölfarið. Þarna
stóðum við og hlýddum á reynslu-
sögu Tomma um þessa hluti og ég
man hvað við voram slegnir á eftir,
okkur fannst þetta hræðilegt. Ég
man líka að þú sagðir að þegar slys
af þessu tagi yrðu mættu eftirlifend-
ur ekki missa móðinn heldur halda
áfram. Ekki hefði mig granað að
viku seinna ætti ég eftir að standa í
þeim sporum og það með þig. Ekki
veit ég hvaða ástæða var fyrir því að
við fórum þarna inn og ræddum
þessa hluti, ekki var áhugi okkar
mikill á köfun, en kannski var verið
að búa mann undir það sem koma
skyldi? Þá er gott að geta munað
þessi orð þín. Þú sem varst búinn að
sá svo vel undanfarin ár og rétt að
byrja að uppskera. En eitt er víst að
ekki gastu skilið við betra bú. Þú
varst í góðum málum alls staðar og
áttir ekki sökótt við neinn og skilur
bara eftir þig bjartar minningar. Þú
varst líkamlega hraustasti maður
sem ég hef kynnst, með gott hjarta
og mikinn vilja. Þú raddir brautir
sem við hinir getum reynt að feta í.
Ég sakna þín alveg ofboðslega og á
eftir að sakna þín alla ævi. Þú átt
ekki eftir að koma heim og skemmta
mér og Ásdísi og Kamillu Birtu en
við eigum eftir að muna eftir þér og
mun ég sjá til þess að dóttir mín fái
að heyra sögurnar af karlinum sem
gat látið hana hlæja eins og hann
væri með húmor á heimsmælik-
varða. Þú varst svo mikill sprellikarl
og sífellt að fíflast. Elsku vinur, ég
ætla að þakka þér fyrir þau sextán
ár sem við eigum að baki sem vinir, á
þessum sextán áram eignaðist ég
fullkomna fyrirmynd sem ég get
haft að leiðarljósi það sem eftir er.
Elsku Sesselja Erna mín, megi
Guð geyma þig, þú hefur eignast-
besta verndarengil sem til er og ég
veit að þú ert í góðum höndum.
Elsku Oddur og Ema, Guð veri
með ykkur.
Gunni, Kristín og fjölskylda, Guð
geymi ykkur líka. Þið áttuð einstak-
an dreng.
Guðjón Vilhelm.
Takk fyrir tímann sem með þér við áttum,
tímann sem veitti birtu og frið.
Ljós þitt mun loga og leiðbeina áfram
og lýsa upp veg okkar fram á við.
Gefið Guð og góðar vættir
góða tíð eftir kveðjum hér.
Þinn orðstír mun lifa um ókomna daga
indælar minningar hjarta okkar ber.
Blessuð sé minning þín, elsku
Bensi minn.
Þín frænka,
Kolbrún.
Það var hörmuleg frétt sem ég
fékk kvöldið 30. nóvember að kær
vinur og félagi, Bensi, væri dáinn.
Að þurfa að kyngja því að hvíti vík-
ingurinn væri farinn. Hvernig gat
það verið, hann sem átti yndislegt líf
fyrir höndum. Hann átti þetta ekki
skilið. Hann sem var búinn að vinna
hörðum höndum fyrir því lífi sem
hann átti. En ég reyni að trúa því að
æðri máttur hafi þurft á honum að
halda, því að krafturinn og andlegi
styrkurinn sem hann hafði var ótrú-
legur. Ég var svo lánsamur að þurfa
á hjálp hans að halda síðustu dagana
áður en hann fór og það fór ekki
framhjá neinum sem þekktu Bensa
að hann var á toppnum. Þetta voru
yndislegir dagar sem ég átti með
þér, kæri vinur, og ég vil þakka þér
af öllu mínu hjarta fyrir þann styrk
sem.þú veittir mér.
Elsku Sesselja, Erna Oddur,
Gunnar, Kristín og Hulda, ykkur
sem og öðrum aðstandendum votta
ég mína dýpstu samúð og megi Guð
veita ykkur styrk í sorginni.
En ég vil kveðja þig, kæri vinur,
með bæninni sem þú lifðir eftir.
Guðgefiméræðruleysi
tflað sættamigviðþað
semégfæekkibreytt,
kjarktilaðbreytaþvi
sem ég fæ breytt
og vit til að greina þar á milli.
Sé þig seinna, kæri vinur.
Hafsteinn Gíslason.
Það ríkir sorg hjá okkur, starfs-
mönnum Atlanta £ Jeddah. Félagi
okkar og samstarfsmaður hefur
kvatt. Eftir skilur hann minningar
sem við deilum hvert með öðra og
reynum á þann hátt að styrkja hvert
annað og minnast látins vinar.
Kalbð er komið,
kominernústundin,
Vinaskilnaðurviðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
Er sefur hér hinn síðasta blund.
(V. Briem.)
Aðstandendum Benedikts send-
um við samúðarkveðjur og biðjum
góðan guð að vaka yfir dóttur hans.
Guðlaug, Hjördis, Selma,
Sigríður Sandhoit,
Katrín, Thorhildur,
Ragnhildur Sara og Lísa.
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
Erfisdrykkjur
H
H
H
H
t
P E R L A N
Sími 562 0200
Animiiiii im^