Skírnir - 01.01.1903, Qupperneq 71

Ofnókmr gogn Gyðingum.
73
myndarannsóknir fram, eftir skipun stjórnarinnar i St. Pjetursborg.
Þeir sem best liöfðu gengið íram í morðunum og ránunum fengu 60—
70 kr. sekt. En alt tjón sitt urðu Gyðingar að þola bótalaust.
Ut úr þossum ofsóknum sneru Gyðingar sjer til Rooseweits Banda-
rikjaforseta og báðu bann ásjár. Hann tók máli þeirra vel og hjet að
gera hvað hann gæti tii þcss að rjetta hluta þeirra. En Rússastjóru
tók þetta illa upp og kvaðst vilja vera laus við afskifti annara ríkja af
innanlandsmáium sínum. Þetta hefur, ásamt samningabrigðum Rússa
um skil á Mansjúriu, orðíð til þess að kæia vináttuna milli þeirra og
Bandamanna.
Flnnland.
Þar er alltaf hert á böndunum til þess að kæfa niður mótþróa
Finna gegn innlimuninni í Rússland. Bobrikofl' landstjóri fjekk síðast-
liðið sumar af Rússakeisara mjög aukið vald; honum var veitt heimild
til að loka veitingastöðum, bóksölubúðum og verslunarhúsum, banna
samkomur, sundra fjelagsskap og loks, að gera alla landræka sem hann
grunar um að vekja óspektir i landinu, eða óánægju með aðfarir
Rússastjórnar þar. Bobrikoff beitti valdi sínu hlífðarlaust. Einnar
flytja stöðugt úr landi; þar á meðal er sagt að um 30,000 hafi síðast-
liðið ár flutt til Suðurafriku.
Skandínawía.
Fyrir hjer um bil hálfri öld vakti sú hugmynd hjá mörgum mönn-
um, að norðurlönd ættu að samoinast undir einni stjórn, verða eítt riki.
Þetta var kallað „Skandinavismus“. Nú á síðustu árum er þessi hugs-
un aftur að reka upp höfuðið bæði i ritum og ræðum, enda er hún að
öilu leyti skynsamleg. Lögfræðingar Norðurlanda hafa átt sameiginlega
fundi, til þess að ræða um að löggjöf landanna yrði sem líkust inn-
bylðis; háskólarnir liafa talað um samband sín á milli, og sú tillaga
hefur komið fram frá merkum manni, G. Brandes, að st.efna ætti að
þvi að gera málin, sænsku, norsku og dönsku sem líkust hvert öðru,
t. d. með smábreytingu á rjettritun allra þjóðanna. Einkum hefur
þessi hugsun farið að rumskast eftir að Rússar sviftu Finna sjálfsforræði.
En á aðra liliðina liefur samlyndið milli „bræðraþjóðanna“ á
Skandínavíuskaganum verið þannig, að hvað eftir annað hefur legið við
sjálft að þær gripu til vopna til þess að útkljá þrætpmál sín í milli,