Fjölnir - 02.01.1835, Síða 13

31
gætu fengið ser uýan, ef eínhvur reýndist lieidur
duglítill.
Óskandi væri Íslendíngar færu að sjá, hvað
felagsandinn er ómissandi til eblíngar velgengn-
inni í smáu og stóru, og fylgdu í því dæmi
annara þjóða, að fara að taka þátt í almenníngs
högum, hvur eptir sínum kjörum og stöðu í fe-
laginu. J)essi andi hefir gjört úr Englendínguin
so vitra og volduga Jijóð, að hún bæði veít Iivað
hún vill, og liefir nóg ahl til að framkvæma
það, soað frelsi liennar og rettindum, heíðri og
velgengni mætti vera horgið lieðanífrá * — og
jiessi andi er allstaðar að vakna, og lilýtur að
verða hvurri jvjóð til lieílla, se hann rettilega
leíddur og skamsýni eða harðúð gjöri hann ekki
að báli, afþví Jiær fara að kefja hann. Oskandi
væri Islendíngar færu að sjá, að það er aumt
líf og vesælt, að sitjá sinn í hurju horni, og
hugsa um ekkert nema sjálfan sig, og slíta so
sundur felag sitt, og skipta sundur abli sínu í so
marga parta sem orðið getur — í stað þess
að halda sainan og draga allir eínn taum, og
hugsa fyrst og fremst um lieíður og velgengni
lanzins, sem öllum góðum Islendíngum ætti þó
að vera í fyrirrúmi.
* Væri hún nógu rettlát vift ahrar Jijóðir. Orett-
indin ern vön að liefna sín.