Fjölnir - 02.01.1835, Síða 24

42
innar, sem til hanns er fallinn. Að öðru leíti fara
þeír nákvæmlega eptir hinni tilskipuðu altarisbók
í prestsverkum sínuin, og híngaðtil hefur ekki
fullkomnustu skjnsemis - prestum (Rationalister)
dottið í hug, að ráðast í nokkra umbreítíng á
inni postullegu skírnarjátníngu eða innsetníngar-
orðum kVöldmáltíðarinnar. J)eím ræðum sem eg
lieýrði, þótti mer vel og skiljanlega fyrikomið, án
mærðar og orðalengíngar, og miklu hæfari til
að fræða enn til að vekja og liræra. J)ær eru
fluttar með því móti, sem ekki er von að ókunn-
ugir felli sig við; presturinn hehlur blöðunum
við augun, og þylur á þau hvurt orð, fra fyrsta
orði í bæninni og apturígegn; þó predika sumir
blaðalaust, eínsog sera Jón Jónsson á Möðrufelli,
lieíðarlegur öldúngur og vandlætíngasainur.
Frá miðri sextándu öld til enda átjándu ahlar
kenndu menn kristna trú í skólum og kyrkjum,
strengilega eptir hugmindum Luthers, so þær komu
aptur fram, sem von var, í bókunuin sem flestir
lásu. Jon prestur Vídalín, er seínna varð biskup
í Skálholti, gaf út postillu 1718, ineð sunnu-
daga og hátíða ræðum árið um kríng, framúr-
skarandi bók í öllu tilliti. Trúarbrögðin eru þar
þýdd skírt og greínilega án nokkurs viðurauka.
Málið er hreínt og fagurt, og skíríngin so lífleg,
að hún verður lesin með ánægju, án þess pre-
dikarinn liaíi lagt ineíri tilfinníng í ræðu sína enn
mátulegtvar, fyrir liina stilltu og skinsömu þjóð,
sem hann var hjá. Hallgrímur Pétursson, sálma-