Ný félagsrit - 01.01.1872, Qupperneq 172

172
íslenzk mál í blöðum Dana.
hinna dönsku hegníngarlaga, saraanborinni vií) 215. og
217. gr., og skyldabur til aí) gjalda málskostnab, svo hann
væri skaílaus af.
Rétturinn var stefnanda aí) mestu leyti samdöma, svo
sem í því, aö í bréfinu væri mei&andi áburfeur gegn sækj-
anda um, afe hann leitafeist vife afe slíta stjörnarsambandife
milli Islands og Danmerkur, og skilja löndin sundur, sækj-
andi væri bersýnilega í bréfinu bendlafeur vife hife norska
þjófeblafe, og kenníngu þess um Island, en hún leiddi til
skilnafear vife Danmörku og sameiníngar vife Noreg. Eptir
því, sem afe orfei væri komizt um sækjanda og nefnt blafe,
virtist jafnvel dróttafe afe honum, afe hann væri höfundur
afe áforminu um skilnafe ísiands vife Ðanmörku, og væri
slíkur áburfeur enn saknæmari hér en ella, þarefe sækjandi
er forseti alþíngis. Mefe því nú alls engar sannanir heffei
komife fram frá hendi hins stefnda fyrir áburfei þessum,
yrfei afe dæma hann daufean og marklausan.
Rétturinn kvafe þafe afe vísu ósaknæmt, afe beita undir-
róferi til afe koma inn hjá fólki skofeunum sínum í stjórnar-
efnum, en eptir því sem þessum undirróferi væri lýst
í bréfinu, og af því, afe bréfritarinn aufesjáanlega dróttafei
afe sækjanda, afe hann beitti þessum undirróferi tii afe útbreifea
kennfnguna sem væri í þjófeblafeinu, þá virtist í því fólgin
meifeandi sakargipt gegn sækjandanum, afe hann heffei gjört
sig sekan í ólöglegum æsíngum, í því skyni afe sundra
ríkinu, en þarefe engar sannanir heffei komife fram fyrir
þessum áburfei, yrfei afe dæma hann marklausan.
þar sem sækjanda fannst sér brugfeife um harferæfei,
eöa afe hann héldi mönnum hræddum mefe ógnunum, og
leiddi þafe af því, sem sagt er í bréfinu um blöfein á ís-
landi, virtist réttinum hæpife, hvort svo væri rétt álitife;
afe minnsta kosti væri ekki sagt, afe hræfesla blafeanna vife