Tímarit - 01.01.1869, Blaðsíða 6

6
er kaupstaður á að standa á, heldur að eins húseignir
— en á þær er eigi lagt alþingisgjald með lagaboðinu
1848, — ogfylgiþví einhverri húseign þar stærriblett-
ur en lög leyfa, er bæði getur komið til af því, að hann
í upphafl hafl verið útmældur stærri en löglegt var, og
eins að tveim eða fleirum húseignum síðan hafl verið
steypt saman í eina o. s. frv. þá verður að skoða mis-
muninn sem sérskyldan blett, er eigi beinlínis sé fólg-
inn í húseigninni, heldur sé að nokkru leyti laus frá
henni og fyrir utan hana, en hvort alþingistolli verði
jafnað á slíka bletti skulum vér síðar tala um, en hér
viljum vér að eins geta þess, að það væri skakkt, að
leggja alþingísgjald á þessa bletti í sameiningu með
húsnm þeim, er þeir eru látnir fylgja, því alþingistoll-
urinn gæti þá á stundum hæglega orðið meiri af slíkri
eign samanlagðri, en leigan væri eptir blettinn, svo
tollurinn kæmi þá að liggja að nokkru leyti á húseign-
inni sjálfri, er rangt væri, þar hún á að vera laus við
tollinn sem fyrr sagt. Þegar blettur sá, er húsi fylgir,
eigi er stærri, en lög leyfa, virðist auðsætt, að engu
alþingisgjaldi verði jafnað á hann, fremur en húseign-
ina yflr höfuð, því hann er þá að skoða sem löglegan
part hennar.
t*að getur borið við, að kaupstaður vaxi svo, eins
og Reykjavík hefir gjört, að húsa þorpið nái út fyrir
takmörkþau, ermeð fyrstu voru sett kaupstaðarstæðinu,
án þess að nýju landi hafi verið bætt við kaupstaðar-
stæðið með reglulegri útmælingargjörð; og virðist þá
eðlilegast, að menn álíti, að allar hinar sömu ákvarð-
anir gildi um þenna nýja viðauka bæjarins, sem hinn
forna hluta hans, nema þar sem lögin sjálf gjöra mis-
mun á þeim (sjá reglugjörð fyrir Reykjavík 27. nóv.