Tímarit - 01.01.1869, Qupperneq 78

78
inga leiö, og Reykdæla leið sem tvær leiðir (2. kap.;,
sem báðar hafa hlotið að vera í Þíngeyar þíngi, því má
ætla þar haö lika verið Exörðínga leið, og svona heör
alstaðar verið í fyrstu, það liggur í eðli hlutarins. Þó
breytíng væri komin á þetta, eins og öeira, þegar Grá-
gás var rituð, má þó ráða af henni, á hvaða grund-
velli leiðir voru bygðar. Hún getur þess (Grág. Iímh.
1852. I., ui. 61. kap.), að þar skyldi auglýsa laga ný-
mæli, samkomutíma alþíngis, ýmislegt um tímatal og s.
frv., og að það var skylda hlutaðeigandi goða, að «tína«
þetta. Sú skylda var nú auðsjáanlega ekki sprottin af
öðru í fyrstu, en stöðu hvers einstaks goða gagnvart
þíngmönnum hans sjálfs. Goðavaldið var eiginlega fram-
hald af valdi hinna fornu fylkiskonúnga í Norvegi. Iíon-
úngsvaldið var innifalið í lögstjórn, herstjórn og helgi-
haldastjórn, og Goðavaldið var eins að sínu leyti. Goð-
inn átti að halda uppi lagareglu meðal þíngmanna sinna,
og vernda réttindi þeirra, allra og hvers einstaks. Þvi
var skylda hans að sjá um, að þeir af þeim, sem hann
kvaddi ekki til alþíngisreiðar, en lét gjalda sér þíng-
fararkaup, ætti þó kost á að fá að vita, hvað títt var um
löggjöfina, ekki síður en hinir sem fóru til þíngs með
honum, — annars nutu þeir ekki jafnréttis. — Ermjög
h'klegt, að þetta haö í fyrstu — og ef til vill allt af
þángað til farið var að rita lögin — náð tii allra laga,
þeirra er voru uppsögð í lögréttu sama sumar. Í*ví
hvaða lög sem ekki voru uppsögð þar þriðja hvert ár,
féllu úr gyldi, og þurftu menn að vita það, ekki síður
en hitt, sem aukið var við hin gyldandi lög. Goðinn
hafði vald til að kveðja upp almenníng í héraði sínu
þegar hann vildi, og til að kveðja fleiri eður færri af
þíngmönnum sínum til þíngs með sér, eptir því sem