Gefn - 01.07.1872, Blaðsíða 5

5
færa allt þetta til Assýra og þaðan til Bgipta, svo sem
ennar elstu þjóðar, eldri en elstu Arya, eins og fornleifar
ritaðar á Egiptalandi votta. Eptir því er Arya (Iran, Eden)
ekki upprunaland, heldur einúngis hvíldarstaður á heimsferð
mannanna.
Eptir allt þetta flakk um þessi mörgu lönd hafa samt
enar germansku Norðurlandaþjóðiv engin ritmerki látið eptir
sig, som votti um eldva stig túngunnar, nema rúnasteiuana.
Um gotnesku tölum vér ekki, því það er önnur grein ens
germanska málflokks, náskyld að byggíngu. Vér höfum þess
vegna ástæður til að álíta, að norræn túnga ekki hatt komist
til verulegrar fullkomnunar fyrr en í böndum Islendínga;
því þó vér þekkjum mörg kvæði, sem eignuð eru norrænum
skáldum út um allt, þá eru þau öll komin til vor i gegnum
hendur Islendínga. J>etta er »factum«, sem enginn getur
borið á móti. Vér vitum ekkert um höfunda kvæðanna,
nema hvað íslendskir sögumenn segja oss; það eina sem
vér vitum með vissu, er að kvæðin eru öll komin til vor
frá Islendíngum. Eins og menn gátu eignað vísur guðum,
tröllum og forynjum, eins gátu menn líka eignað þær veru-
legum mönuum, þó þeir aldrei hafi kveðið þær, þó sögu-
mennirnir sjálfir hefðu getað gert þær; vér höfum enga
sönnun fvrir höfundarrétti Eyvindar skáldaspillis eða Haraldar
harðráða aðra en þá, að þetta stendur í sögunum: vér trú-
um þessu eins og vér trúum einhverju, af því það stendur
í biblíunni eða í skáldatali. Vér finnum jafnvel optar en
einusinni, að sama vísan er eignuð tveimur höfundum, og
þar af sýnist sú náttúrlegasta afleiðíng að verða, að hvorugur
eigi vísuna; og þetta má styrkja med ýmsum líkum.
Vér snúum aptur til þjóðaflutníngsins. Enginn getur
fræðt oss um, segir Max Muller,x) hvað knúð hafi enar
‘) Vér höfum ekki snúið orðum lians orðrétt, heldur einúngis
notað þau. Hann hefir heldur ekki tilfært neitt úr Ovidíusi
eða Shelley.