Gefn - 01.07.1872, Blaðsíða 16

Gefn - 01.07.1872, Blaðsíða 16
16 fjárnám mikit ok föður dauða.« í Örvar Oddssögu kap. 29 er skýlaust tekið fram að sögunni mismuni frá ljóðunum. og á lángfæstum sögum sést að þær sé samdar eptir kvæðum. Eaunar segir Snorri sjálfur, að sögurnar mundu ekki hafa orðið ritaðar ef kvæðin hefði ekki verið; en þessu er alls ekki trúandi orðrétt, eins og hverr maður getur séð af heilbrigðri skynsemi; vísurnar, sem tilfærðar eru í sögunum svo sem »sannanir«, sanna nærri því aldrei neitt, því þær eru svo óákvarðaðar, að þær geta optast nær átt við allt. Hverjum getur líka dottið í hug, að t. a. m. Njála sé samin eptir kvæðum? Nei, þessar vísur í sögunum eru þvert á móti inn settar af eiuhverjum aldarhætti, sem tíðkast helir á meðal enna íslendsku sagnaritara; og því hagorðari sem sagnaritarinn var, því auðugri er sagan að vísum, af því hann orti margar þeirra sjálfur og lagði þær þeim i munn sem hann vildi, kunnum og ókunnum. Eins og vér alltaf fáum að heyra, að öil þjóðin hafi verið skáld og allir þannig sameinast til þess að yrkja kvæðin, líklega sinn hvert orð eða staf, eins þykjast sumir allstaðar finna skáldskap, hvar sem stafir ítrekast, og þetta halda þeir að endilega hljóti að vera höfuðstafir og stuðlar; og ef þeir finna ekki »hljóð- stafina«, þá breyta þeir textanum af handa hófi. En allir vita, hversu gjarnt mönnum er á í íslendsku að hafa »hljóðstafi«, þó menn ekki hugsi um neinn skáldskap. Sem dærni — sem eitt dæmi af ótal — má nefna þetta úr lýsíngu Úlafs helga: »Konúngr virði mikils kyrkjur ok kennimenn ok allan kristinn dóm; hann gaf atvinnu aumum mönnum, klæddi hann kalna, gaf fé föðrlausum, ekkjum ok útlendum .... hann var harðr við hermenn ok heiðíngja, stirðr við stuldamenn ok úsvífr við alla úsiðamenn .... hanu refsaði rán ok hegndi hart .... margir kölluðu hann ríklyndan ok ráðgjarnan, harðráðan ok heiptúðigan, fastan ok fégjarnan, ólman ok údælan metnaðarmann ok mikillátan« o. s. fr., og með þessari hljóðstafasetníngu er allri lýsíngunni haldið áfram; en hverjurn dettur í hug að hugsa hér um skáldskap?
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94

x

Gefn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Gefn
https://timarit.is/publication/93

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.