Gefn - 01.07.1872, Blaðsíða 58

Gefn - 01.07.1872, Blaðsíða 58
58 bók sem allir verða að lesa, og fermíngin er það próf sem allir verða að gánga undir, áður en þeim er slept út í lífið. En einmitt vegna þessara hluta, sem hér eru nefndir, þyrfti barnalærdómsbókin að breytast því nær gjörsamlega, svo hún gæti innihaldið og gefið en allrahelstu atriði almennrar menntunar, sem mætti verða á fáeinum örkum, þannig að bókin öll yrði ekki stærri en svo sem átta arkir, og þar af væri þrjár enar fyrstu arkirnar guðleg fræði, en hitt verald- legs efnis. þá yrði ekki einúngis að fækka ritníngargrein- unum og nema margar þeirra á burtu, sem mætti án vera, heldur og yrði að stytta stóra stílinn og um fram allt enar laungu greinir, sem sumstaðar eru í kverinu, og sem börnin læra einúngis sem þulur og hugsa ekkert út í það annað en »að kunna það reiprennandi«, fyrir utan það að tornæm börn eiga bágt með það og þreytast og kveljast á því að óþörfu. Hinn veraldlegi hluti bókarinnar yrði saga mannanna og lýsíng náttúrunnar; að þessi hugsun vor sé rétt, sannast einmitt á því, að í kverinu sjálf'u er laung grein með smáum stíl í fyrsta kapítulanum um heiminn, himintúnglin, mennina og dýrin, og er auðséð á því, að fyrir höfundinum hefir sú hugmynd flögrað óljós, sem vér nú höfum fram leitt skýrari. jjannig mundu aðalatriði menntunarinnar geta komist inn í hvern mann án nokkurs skóla; en að prestarnir mundu þannig verða sjálfkjörnir leiðtogar menntunarinnar, það gefur hverjum að skilja, og það er ekki einúngis óumflvjanlegt eptir ástandi lands vors, heldur og einnig að vorri hyggju hagfeldast og gagnlegast fyrir alþýðuna. fetta allt saman snertir nú samt einúngis ena lægri menntun eða hin fyrstu drög til hærri og meiri upplýsíngar; en öðru máli er að gegna með þessi æðri menutunar-hlutföll, sem að sumu leyti eru til einúngis sjálfra þeirravegna, svo sem skáldskapur og lærdómur, en að sumu leyti taka inn í líkamlegar þarfir manna svo að þau eru beggja bland. Samt er það sjálfsagt, að öll rit geta verið menntandi, hvernig sem þau eru, einúngis ef þau eru svo að menn skilji þau.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94

x

Gefn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Gefn
https://timarit.is/publication/93

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.