Gefn - 01.07.1872, Qupperneq 32

32
Hamdismál 22: sæll ek þá þættumk ef ek sjá knætta.
Bárðarsaga 5: sæl ek þá þættumk ef ek sjá mætta.
Grípisspá 23: uppi man meðan öld liiir naðels boði
nafn þitt vera. Hálfssaga 12: æ man uppi meðan öld lifir
Hálfs rekka för til hertoga.
Hvndluljóð 27: þeir voru gumnar goðum signaðir.
Bagnarssaga Loðbrókar 14: var hún þeim goðum signuð.
Starkaðr (Gautr. 7): skvlda ek Yikar í viði hávum Geirþjófs
bana goðum signa.
Goðrúnarharmr 19 = Hervararsaga 16: Valdarr Dönum
Hyndluljóð 28: Baldr er hne við banaþúfu. Örvar
Odds s. 14: þá gekk Hjálmarr at þúfu einni, ok setst niðr,
ok hnígr at upp. í Hyndluljóöum er einmitt talað um
Arngríms syni, og v. 22—23 standa einnig í Örvar-Odds
s. 27.
Brynh. II 16: gott er at ráða Bínar málmi ok unandi
auði stýra ok sitjandi sælu njóta. Hervarars. 17: muu ek
þik sitjanda silfri mæla ok gánganda gulli steypa.
Gróugaldr 3: ljótu leikborði skauztu for mik hin lævísa
kona. Grettir (166): skotit er heldr fur hölda hvassorða
leikborði.
Vegtamskviða 10 = Volsaþáttr: hvat er þat manna
mer úkunnra? Vafþrúðnismál 7: hvat er þat manna?
Bígsmál 4: þá tók Edda ökkvinn leif þúngan ok
þykkvan. Volsaþáttr: hleifr væri mer hálfu sæmri þykkr ok
ökkvinn ok þó víðr.
Sólarljóð 82: á fegins degi fíra. Örvar-Odds s, 32: á
fegins dægri.
Atlamál 73: lék hún tveim skjöldum. Eyvindr (Fornm.
S. I 51): tveim skjaldum leik ek aldri.
Hávamál 77. 78 = Hákonarmál: deyr fé, deyja frændr.
Fofnismál 24: margr er sá hvatr er hjör né rýðr ann-
ars brjóstum í. Njála 85: hvat veit ek, segir Gunnarr,
hvort ek man því úvaskari maðr enn aðrir menn, sem mér
þikkir meira fyrir enn öðrum mönnum at vega menn.