Gefn - 01.07.1872, Page 47

47
Hún mælti þá
og til þjónanna sá:
»Hefnd hafa hjörtun sér tekið;
víst hef eg kveðið Urðar orð,
ei það úr hjarta mér rekið.
Mínir eru þeir, sem að liggja þar
í þrautardjúpinu auða,
á þá í fyrstu mér vísað var
með dauða,
svo les eg rúnina rauða«.
Hljóp síðan hún
hamars af brún —
heyrðist þá hlegið í djúpi:
»Komin er brúðurin, klæðum nú mey
köldum og fallegum hjúpi;
uppfyllt er vonin og úti er raun,
unnustu faðmurinn bíður;
sjálfkrafa gekkstu í svipdaga-hraun,
þar fríður
heilsar þér helbrúðar lýður.«