Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1908, Side 43

45
sléttur, og þá er tekið hefir verið af efri endanum, hefir hann verið
sléttaður aftur, — jafnaður með hornstöpli kirkjunnar, en hægri
hliðin, sem hefir verið látin snúa að þekjunni, er mjög ójöfn. — Þetta
er eitt dæmi af mörgum um það hversu illa hefir verið farið með
legsteinana hér á landi. — Stafirnir eru flestir venjulegir latínuleturs-
upphafsstafir, stafhæð 4,5—5 sm. víðast hvar; í efstu línu nokkru
meiri. I 2. línu (nöfnunum) eru gotneskir stafir (fraktúruletur),
stafh. 6—7 sm.; I og T upphafsstafir, hinir smáietursstafir. Nokkrir
stafir eru auk þess frábrugðnir, einkum ennin og háin, en því miður
geta þeir ekki orðið prentaðir hér með iíku letri. Péið í SAP í 10.
1. er líkast kauni í rúnum, opið að ofan. A-ið í ANO (4. 1.) er
svipað stóru hái. Aftan á T í IOIoRIS (í 5. 1.), sem er hærra en
hinir stafirnir og með löngu þverstriki, er belgur af litlu béi. Þar
sem R er í sama orði, hefir áður verið búið að höggva C. G-ið í
IDLEGA (í 4. 1.) er svipað tölustafnum 6. Hljóðtáknun og merking
stafanna eða rithátturinn er eins og tíðkaðist á 17. öld, og svo sem
er á legsteinunum í Görðum (Árb. 1904 og 1906) og á Bessastöðum
(Árb. 1907). EI (en ekki E eitt) fyrir framan ng í 13. 1. L-hljóðið
fyrir framan d-hljóðið í ALLDURS er táknað með tveim ellum (LL),
sbr. Garðast. nr. 4 (Árb. 1906, bls. 38). í-hljóð er táknað með tveim
í-um í EILIIF- (8. 1.), en ekki nema með einu í I (12. 1.) og PINA
(14.1.). Á hljóðið er hér í einu orði, SÁLER (11.1.), táknað með A-i með
tveim broddum yfir; broddarnir eru fremur grunt höggnir. í Thorfa
er h fyrir aftan téið, en án hljóðgildis. Orðaskil táknast með
tvídepli; þrír deplar eru settir fyrir aftan sjálfa grafskriftina og fyrir
framan og aftan tilvitnunina.
UNGMENNE
HUOR : HIER : LIFDE
IDLEGA : ANO : 16c
13 : IObRIS : A : 9 : ARE
INS : ALLDURS : D
E:GUDLEGA:OG:N
LIOMAR: EILIIF
LEGA: •
•:SAP:3: •
SÁLER: RIETTLA
TRA : ERU : I: GUDS
ENDE : OG: EING
PINA : SNERTIR : I