Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1929, Blaðsíða 16

16
sem hún dó, kom Pipers til hans um kl. 6 síðdegis1) og sagði hon-
um lát hennar og fékk honum lykilinn að herbergi hennar. Hann
gekk inn og innsiglaði eigur hennar, — en kniplingaserkinn dýra gat
hann þá hvergi fundið. — Landfógeti staðfesti vitnisburð sinn með
eiði. Menn skyldu ekki halda, að hér eftir hefði verið hægt að bera
það upp á þá Larsen og Kinch, að þeir hefðu farið með fleypur eitt,
rógburð og upplognar sakargiftir frá eigin brjósti, úti í Höfn um
veturinn.
Næsti réttarhaldsdagur var 1. sept. Sækjandi lagði fram málskjöl-
in frá Höfn og krafðist þess, að þau yrðu lesin upp þegar, enn
fremur bréf Kinchs frá 27. ágúst og staðfest eftirrit af vitnisburði
hans i Höfn, vitnisburður Nielsar Kiers, dags. þennan sama dag (1.
sept.), og konu hans, Þórdísar, dóttur Jóns sýslumanns Eyjólfssonar,
dags. 29. ág. Dómendur úrskurðuðu að fresta uppiestri þessara skjala,
því að þeir prestarnir, séra Björn Jónsson Thorlacius í Görðum og
séra Halldór Brynjólfsson (sem amtmaður hafði beðið gefa upplýs-
ingar í málinu), voru nú mættir fyrir réttinum og kváðust ekki hafa
tima til að bíða. Lásu þeir nú upp vitnisburði sina og staðfestu þá
með eiði. Hafði ungfrú Swartskopf ekki látið þá á sér heyra grun
sinn um eitrið í matnum eða annað illt, sem hún hafði orðið að
þola af manna völdurn, en talað fallega í garð amtmanns.
Nú vildi sækjandi láta lesa upp skjölin, sem lögð voru fram.
Verjandi heimtaði, að þjónustufólk amtmanns yrði fyrst yfirheyrt. Úr
hvorugu varð þennan dag, enda enginn úrskurður feldur um þetta.
— Hinn 3. sept. fóru þeir prófastur og sækjandi og verjandi út að
Hausastöðum til að yfirheyra frú Margretu Elisabet Boyens, ekkju
Ólafs prófasts Péturssonar í Görðum. Hafði hún sent fram vitnisburð
sinn, dags. 1. sept., og kvaðst engu geta við hann bætt. — Næsta
dag fóru allir inn að Nesi til vísilögmanns, því að hann hafði ekki
fótavist; kannaðist hann við vitnisburð sinn, en þegar sækjandi spurði
hann um, hvenær Karen Holm hefði komið með Grindavíkurskipinu,
þá kvaðst hann ekki muna daginn. Prófasti þótti þetta óþarfa-spurn-
ing, sem kæmi ekki málinu við, dauða og dauða-orsök ungfrú Swart-
skopf. Hákon sýslumaður var því ekki samþykkur. Verjandi mótmælti
því, að nokkuð yrði borið fyrir réttinum, sem kæmi ekki aðalmálinu
við. Enn kom sækjandi fram með tvær spurningar viðv. komu ung-
frú Swartskopf. að Bessastöðum og líðan þar. Svaraði vísilögmaður
þeim ekki og sögðu dómendur þau ekki koma aðalmálinu við. Nú
*) Landfógeti segir i yfirlýsingu til stiftamtmanns, dags. 21. mars 1725, að
Appollonía hafi dáið kl. 5.