Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1929, Qupperneq 63

63
okkur að semja upp á nýtt betlibréf til bæjarmanna uppá samskot
til að búa til herbergi fyrir safnið á framkirkjuloptinu og hafa fengizt
rúmir 50 rd., og þarna stendur nú hnífurinn í kúnni; fyrir það getur
maður ekkert gert. Hér kemur fram, það sem eg sagði, að þeir kæra
sig í raun og veru allflestir ekkert um safnið, og það kveður svo
ramt að, að sumir hafa skömm á mér, þess vegna, og vilja nota það
til að þrengja að mér með öllu móti.
Hér er nú einasta ráðið, að láta ekki á neinu bera, og láta eins
og allt sé i góðu lagi. Það væri nú sá mesti uppsláttur fyrir safniðv
ef að eitthvað af stein- og örone/-vopnum gæti fengizt frá safninu
ytra og að maður gæti svo gefið út þrumandi lýsíng á því á eptir,
þá fyrst færu þeir hérna að skammast sín, þvi þeir skoða flest ónýtt,
nema Danir hafi sett stimpil sinn á það. Og þá er eg viss um, a&
þeim þætti safnið hálfu merkara. Það er mjög gott, ef maður skyldi
geta fengið útdrátt úr Catalogunum þeirra við safnið ytra, lýsing á
hlutum þeim, sem eru frá íslandi. Það er nauðsyn fyrir báða parta,
að við höfum það við safnið, og eins ýmsar fornfræðisbækur, sem
þeir hafa gefið út. Við þurfum að hafa heilt arkif. Það er mest nauð-
synlegt að safna svo miklu bæði til forngripasafnsins og eins til
stiptsbókasafnsins, að allt komist í skömm og vandræði; þeir eru
þegar komnir í vandræði með bókasafnið, en þeir vilja heldur hugsa
um það en forngripasafnið, því það er nýtt, en hitt er eldra og menn
hafa hér lengi fengist við bækur, en lítið við fornmenjar og þekkja
þær ekki, og hafa ekki vit á þeim, nema þeim væri reglulega komið
fyrir og skipt í flokka vísindalega í húsi, sem væri gjört til hins sama,
þá kynnu þeir að fara að skilja það.
Það er mjög gott að fá ýmsar lýsingar á fornmenjum frá eldri
tímum. Það er fyrst og fremt nauðsynlegt að hafa það við skjalasafn
safnsins og líka má nota það með ýmsu ‘móti, sem við síðar getum
talað um. Eg hefi líka safnað ýmsu skriflegu, sem seinna ætti að
geymast við skjalasafn safnsins.
Eg býst ekki við að fá styrk til safnsins frá stjórninni, en einasta
vonin er, ef við fáum sjálfir fjárforráð, að það takist þá eftir lánga
baráttu, því sinn vill hvað og margt þarf að gera, og þarf maður
því að vera búinn undir að halda áfram sömu stefnu lengi í gegn-
um allar hindranir og í trássi við skoðanir þeirra hérna; hér er því
aðal-spursmálið, hvort menn geti haldið pinuna út, eða hvað lengi,
þvi þó viljinn væri góður, gerir maður þó ekki meir en maður get-
ur. Gallinn er sá, að maður þarf hér að gera svo margt fyrir ekkert
eða ekki hálfvirði. Mér dettur í hug, þar sem þér bendið á, að gott
væri að geta prentað meira með uppdráttum af því, sem er á safn-