Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1929, Qupperneq 82

82
göngu í Þjóðólfi, því hér held eg að sé of mikið byrjað aptan frá.
Eg efast ekki um, að stúlkur- geta lært í Reykjavik forfínelsi og að
vera óþjóðlegar; þvi miður er enn mest af því; en fátt held eg þær
læri hér sér til verulegs gagns; að minnsta kosti mun verða svo mikið
af ógagninu, að það standist á kostnaður og ábati. í öllu falli verður
örðugt að teyma alla þjóðina híngað, og það mun verða til lítils gagns
eins og stendur. — Handverksmenn eru dálítið að klóra í bakkann.
Þeir hafa aukið sjóð sinn í vetur, svo hann er orðinn 1000 rd. —
Tómthúsmenn eru, eins og eg gat um síðast, andlega og líkamlega
í skítnum. Þeim er varla viðhjálpandi eins og stendur, því þeir láta
Jón í Hákoti (sem nú er afdánkaður) og Jón Guðmundsson og hans
legáta teyma sig í eilífar ógöngur og vitleysur. Eg var orðinn hrædd-
ur um, að þeir mundu undirgrafa bæði þjóð og þíng, en flesta of-
hasaði svo af heimsku þeirra, að þeir vildu ekki nota sér af henni
þjóðinni í óhag, þó þeir mundu hafa getað það og viljað.
Hér eiga að komast í gáng kappsiglíngar. Það er samt ekki tómt-
húsmönnum að þakka. Mér er 1il efs, að það verði nokkuð gagn af
því, eins og það er stofnað, allra helzt ef ekki verður reynt nema 1
siglíngarlag (spritsiglíng), sem efasamt er, hvort þá er sú bezta, sem
orðið gæti. Látum sjómennina um það.
Hér hafa verið haldnir fyrirlestrar í vetur í sögu, landafræði og
náttúrufræði og trúarsögu, einkum fyrir handverksmenn og tómthús-
menn, og það hefir þá verið allvel sótt. Þetta er gott og nytsamt.
Slæmur er Gröndal. Eg er alveg á yðar máli, að eins stórkost-
legar vitleysur geti varla gjört okkur neinn verulegan skaða. Eg held
ekki að alþýða sé svo spillt (þó er ekki að vita). Þó maður skrifaði
háðgrein um hann, þá eru ekki tiltök að fá það í blöðin, því þér sjáið,
að bæði Þjóðólfur og Norðanfari fylgja alveg sömu reglum og eru
lítið eða ekkert betri. Það er auðséð, að það vantar Baldur. Þó illur
væri, þá var hann þó skárri. Það er ósköp að sjá slík blöð, og svo
mikið er víst, að ef þjóðin þolir þau öllu lengur, þá er hún spilltari
en sjálfir blaðaskröggarnir. Hér er nú talað um að gefa út blað og
þykir eg held öllum þörf á því. — Yður að segja, þá erum við ná-
lægt 50 í þeim samdrætti, flest úngir menn. Maður verður að fara
varlega, því þjóðin er svo óáreiðanleg og spillt af hinum fyrri blöð-
um og fleiru, að hamingjan má vita, hvernig það gengur. Eg sendi
yður eitt boðsbréf. Ef að hér væri frjáls prentsmiðja, þá væri gaman
að gefa út íslenzka Gefn, tileinkaða Gröndal og stjórninni. Eg er viss
um, að það gæti orðið bragð að L heptinu, því hér eru að flækjast
ýms kvæði og vísur um stjórnina og Dani, Berg og biskup, og eg