Norðurljósið - 01.01.1965, Page 55

NORÐURLJÓSIÐ
55
staðar hjá dælunni. Ljúfur, en með nokkurri hörku,
flutti hann prédikun sína, og dælan hlustaði þolin-
móð á hvert orð. í þetta sinn þótti Tuma mjög leitt
að sjá vonbrigðin á andliti hins virðulega manns, er
hann laut yfir dæluna. Því að yfir fallega rykkilínið
hans og skínandi stígvél, og yfir svörtu bænabók-
ina hans skvettist talsvert af óhreinni, saurugri,
svartri leðju.
Um kvöldið komu mennirnir enn saman í smiðj-
unni, og ennþá einu sinni töluðu þeir hryggir sam-
an fram á nótt, og ennþá einu sinni sagði litli mað-
urinn með skrækum rómi:
„Vinir mínir, ég á gamla bók heima, og í bókinni
minni segir: ,Hvernig getur nokkur látið hreint
koma frá óhreinu‘?“
Þetta kvöld hlustuðu þeir á hann, og næsta dag
fór gamli maðurinn ásamt Fred, syni sínum, sem
var pípulagningamaður, og skoðaði dæluna. Það
var Fred, sem klifraðist niður í brunninn og fleygði
síðan upp til föður síns: fyrst fúnum spýtum, sem
verið höfðu yfir brunninum, síðan gömlu hnéháu
stígvéli, regnkápu, dauðum ketti, nokkrum flöskum
og tómum dósum, unz brunnurinn var hreinn og
tær.
Síðan náði Fred í dæluskaftið og með glettuis-
brosi byrjaði hann að dæla, fyrst hægt, síðan hraðar,
unz hreina, tæra vatnið streymdi aftur fram.
Gamla bókin var auðvitað Biblían, og hún segir
okkur, að lengst niðri hið innra með okkur sé eitt-
hvað, sem er óhreint og lætur okkur langa til að
gera rangt. Ytri málning — svo sem gott uppeldi
— flengingar og jafnvel prédikanir geta ekki breytt
syndugu hjartanu. Aðeins Jesús getur það. Þess
vegna bað Davíð konungur: „Skapa í mér hreint
hjarta, ó Guð.“ Biblían segir, að við höfum öll
syndgað. Það þýðir, að ég hefi syndgað, og þú hefir
syndgað. Vilt þú biðja með mér: „Skapa í mér
hreint hjarta, ó Guð.“?
8. BRÚÐAN OG BABBI.
Þau sátu bæði inni í stofu. Út um gluggann var
að sjá kalt vetrarkvöld. Hérna inni var hlýtt og nota-
legt.
Babbi var búinn að borða, hafði farið úr jakkan-
um og sat snöggklæddur í hægindastóli og var með
stórt kvöldblað. Júlía hélt, að hann væri að lesa, en
falinn bak við blaðið var hann að hlusta á samtal
litlu dóttur sinnar við brúðuna sína.
Jæja, „samtal“ er nú varla rétta orðið. Júlía var
að tala, og brúðan var að hlusta. Það var nú ekki
svo, að hún gæti ekkert sagt. Væri hún lögð hægt á
grúfu, þá gat hún sagt „ma“ dálítið líkt og lamb,
sem er að kalla á mömmu sína. En Júlíu þótti vænt
um brúðuna, þó að þið hefðuð varla haldið það,
ef þið hefðuð heyrt til hennar.
„Dolly,“ sagði hún, „Dolly, ég veit ekki, hvort
ég elska þig mjög mikið. Dolly, þú veizt, að ég hefi
elskað þig mánuð eftir mánuð, en þú hefir aldrei
elskað mig í staðinn, ekki neitt, þú veizt það, þú
hefir ekki elskað mig í staðinn, ekki neitt.“
Þá heyrði Júlía skrjáf í blaði babba síns og sá
glampa í augum hans, sem horfðu á hana yfir
blaðið.
„0, babbi,“ hrópaði hún, sleppti Dolly og kastaði
sér í fangið á pabba sínum. „Ó, babbi, ég elska þig.
Eg geri það, af því að þegar ég var ósköp lítið barn,
þá elskaðir þú mig, þó að ég gæti ekki elskað þig
aftur á móti.“
Löngu eftir það, að Jesús hafði verið krossfestur
og hafði risið upp frá dauðum og farið aftur til him-
ins, ritaði einn af lærisveinum hans: „Vér elskum,
af því að hann elskaði oss að fyrra bragði.“
Já, þegar mennirnir elskuðu Guð alls ekki neitt,
þá elskaði hann þá og sendi Jesúm til að vera frels-
ari þeirra og vinur.
„Svo elskaði Guð heiminn, að hann gaf son sinn
eingetinn.“
Og þegar við elskum Guð alls ekki, en gerum
margt rangt og ljótt, þá elskar hann okkur, og ennþá
vill hann vera vinur okkar.
Guð elskar ekki hið vonda, sem við gerum, en
liann elskar okkur.
Guð elskar mig.
Guð elskar þig.
Við ættum að elska hann . . . líka!
IFramhald næsta ór.)
Þessar 8 sögur eru fyrsti hluti lítillar bókar, sem nefnist á ensku
„The Cheeky Puppy and Other Stories". Höfundur þeirra heitir
Victor Rogers. Hann er víðkunnur fyrir starf sitt meðal ædculýðs
og barna. Hann er nú fríkirkjuprestur í Bretlandi. Sögur þessar
eru þýddar með leyfi hans og útgefanda: Marshall, Morgan &
Scott og Oliphants Ltd., 1—5 Portpool Lane, Holborn, London.
W. C. 1. Englandi.
• Framhaldið er ráðgert að birtist í næsta árgangi. Ef lesendur
teldu æskilegt að sérprenta þessar sögur og gefa þær allar út í
bók, þá þætti mér vænt um að heyra álit þeirra um það sem
allra jyrst. Ritstj.