Norðurljósið - 01.01.1965, Blaðsíða 64

64
N ORÐURLJ ÓSIÐ
.ir og svarar bæn. Hebr. 4. 14., 15.; Lúk. 18. 1.; Matt. 6.
6,—13.; Sálm. 65. 33.
Fyrst átt þú að biðja fyrir sjálfum þér. Þetta krefst
heiðarlegrar játningar og iðrunar, ef þú veizt um nokkra
synd hjá þér. „Ef ég hygg á illt í hjarta mínu, þá heyrir
Drottinn ekki.“ Sálm. 66. 18. Sbr. 1. Jóh. 1. 9. Segðu
himneskum Föður þínum frá öllu, sem þig vantar, með
sama trausti og lítið barn, sem kemur til jarðnesks föður
síns. Drottinn Jesús sagði: „Yðar himneski fað.ir veit,
að þér þarfnist alls þessa.“ Matt. 6. 32. Legg þú þína erf-
iðleika fram fyrir hann og leita þú hans guðdómlegu vizku
til að greiða úr þeim. Jak. 1. 5.—7. „Varpið allri áhyggju
yðar upp á hann, því að hann ber umhyggju fyrir yður.“
1. Pét. 5. 7. Mundu eftir, að ekkert er of smátt til að
nefna það við hann, því að Guð gleðst, er hann hlustar á
einfaldar, brennandi og traustríkar bænir barna sinna.
Síðan átt þú að biðja jyrir öðrum. Þegar við biðjum,
eigum við ekki að vera svo eigingjörn, að við hugsum
aðeins um okkur sjálf, en minnumst ekkert á það, sem
aðrir þarfnast. Guð vill, að við biðjum fyrir öðrum. Efes.
1. 16.; Kól. 1. 9.; 1. Sam. 12. 23. Við eigum að biðja
fyrir stjórnendum og öllum þeim, sem hátt eru settir, að
Guð gefi þeim auðmjúk hjörtu og guðlega vizku, sem
geri þá hæfa til að stjórna rétt og vel. 1. Tím. 2. 1.—4.
Við eigurn að biðja fyrir fjölskyldu okkar, skyldfólki
og vinum, einkum þeim, sem ófrelsaðir eru, að þeir verði
sannfærðir um synd og leiddir til að treysta Drottni sem
frelsara. Við skulum líka biðja fyrir þeim, sem boða fagn-
aðarerindið, hvort sem þeir eru í heimalandi okkar eða
erlendis á kristniboðsakrinum.
Munið eftir, að ennþá er það satt, að „kröftug bæn rétt-
láts manns megnar mikið.“ Jak. 5. 16. Bæn er voldugt
afl, af því að hún hrærir hönd hans, sem hrærir heiininn.
Bænin breytir hlutunum. Þess vegna skaltu biðja.
Bœnarlista notar margt trúað fólk, gerir það sér til
minnis, ritar á hann nöfn þeirra, sem þeir vilja minnast
og bera fram fyrir hásæti náðarinnar.
Allt trúað fólk, sem les þetta rit, mun vera sammála
um, að þessi „hljóða stund“ sé fullkomin nauðsyn fyrir
Guðs börn. Það mun og vera sammála um, að 15 mínút-
ur að minnsta kosti sé ekki of langur tími til að dvelja í
nærveru Guðs, meðan orð hans er lesið, íhugað, rannsak-
að og samfélag haft við hann í bæn.
Mætti þetta verða hlutskipti þitt og mitt, að við tökum
okkur tíma til hljóðrar stundar og varðveitum, hvað sem
það kostar, þennan undirbúning sérhvers dags, sem svo
er mikil nauðsyn í andlegu líf.i okkar.
(Þýtt hefir eftir færeyskri þýðingu Oli. G. Jacobsen,
umbætt af ritstj. Nlj.).
---------x---------
LÆ K N I N G I N
Það er seinlegt verk að sópa snjó á brott; en skíni sólin
á hann, hverfur hann. Yfir jörðina getur fallið sá snjór á
einni nótt, að milljónir manna gætu ekki flutt hann burt,
en sólin getur það á einum degi. Þannig er það þegar kuld-
inn leggst yfir sálina, eða yfir söfnuð, þá er hlýja elsku
Ouðs lækningin. (Þýtt úr Emergency Post, Englandi).
FRÁ GHANA
Danslagahljómar ómuðu út úr drykkjukránni í þorpi
nokkru síðdegis einn sunnudag. Kristinn „pastor“ (safn-
aðarhirðir) stóð úti fyrir kránni og velti fyrir sér, hvort
hann ætti að fara inn eða ekki. Hann hugsaði um fram-
tíðarmöguleika æskunnar og gekk inn, en harmaði það, að
hann hafði aðeins níu smárit með ritningargreinum. Hon-
um til furðu voru aðeins átta ungir menn inni. Hann heils-
aði þeim öllum með handabandi með gagnkvæmum vin-
gjarnleik. Hann gaf þeim smárit hverjum og einum og
skýrði fyrir þeim boðskapinn með þessu níunda riti, sem
hann hafð.i í hendinni. Hann fékk loforð þeirra fyrir því,
að þeir skyldu koma á samkomu til hans um kvöldið, en
efaðist þó um alvöruna í því hjá þeim. Þeir komu samt og
oft eftir það og fóru að fá reglubundna fræðslu í kenning-
um kristindómsins.
Þýtt úr Fréttabréji Ritningargjafafélagsins (Scripture
Gift Mission) Englandi).
--------x-------
SNILLINGURINN
Eitt sinn bar svo til, að ókunnur maður gekk inn í kirkju
í litlu þorpi á meginlandi Evrópu, þegar organleikari þorps-
búa var að æfa sig. Maðurinn hlustaði nokkra stund og
spurði síðan organleikarann, hvort hann mætti leika á
hljóðfærið. Organleikarinn svaraði, að sér væri ekki leyft
að lofa öðrum að leika á orgelið. Eftir dálitla stund bað
ókunni maðurinn aftur um leyfi. Organleikarinn veitti
leyfið, mjög tregur þó. Er hendur ókunna mannsins liðu
mjúklega um nótnaborðið, streymdu frá litla kirkjuorgel-
inu slíkir hljómar, að aðrir eins höfðu aldrei heyrzt í þess-
ari litlu þorpskirkju. Organleikar.inn spurði ókunna mann-
inn að nafni. Þegar hann heyrði, að hann héti Mendels-
sohn, hrópaði hann upp: „Hvernig gæti ég hafa haldið
orgelinu mínu fyrir meistaranum?“ Ennþá meiri gerbreyt-
ing verður samt, þegar einhver afhendir Kristi algerlega
líf sitt. (Þýtt úr Emergency Post, Englandi).
--------x-------
ÓLÍ KT FÓLK
Allmargir kristnir menn eru líkir hjólbörum — gagns-
lausir, nema þeim sé ýtt áfram.
Sumir eru eins og bátar — það verður að róa þeim
áfram.
Sumir eru eins og flugdrekar -— sé ekki haldið í þá,
fljúga þeir burt.
Sumir eru eins og fótknettir — enginn veit, hvert þeir
skoppa næst.
Sumir eru eins og loftblöðrur — fullir af vindi og til-
búnir að springa.
Sumir eru eins og kerrur — það verður að draga þá
áfram.
Sumir eru eins og neon ljós, sem kvikna eða slokkna á
víxl.
Aðrir leitast við að ganga með Guði í krafti heilags
Anda og vitna bæði með vörum sinum og líferni um frels-
arann, sem frelsaði þá og varðveitir þá.
(Þýtt úr Emergency Post, Englandi).