Norðurljósið - 01.01.1965, Síða 74

74
N ORÐURLJ ÓSIÐ
Huggari syrgjandi hjartna
Kaflar úr rœðu eftir D. L. Moody.
Ég var að hugsa í dag um mismuninn á þeim, sem þekkja
Krist, og hinum, sem þekkja hann ekki, þegar erfiðleikar
mæta þeim. Eg þekki þó nokkuð af fólki í þessari borg,
sem er á leiðinni í gröfina út af erfiðleikum sínum. Ég
þekki tvær ekkjur hér í Chicago, sem gráta og harma lát
eiginmanna sinna, og sorg þeirra er að leggja þær í gröf-
ina. í stað þess að fara með byrðar sínar til Krists, syrgja
þær dag og nótt. Afleiðingarnar verða þær, að eftir nokkrar
vikur eða ár í mesta lagi, mun sorg þeirra leggja þær í
gröfina, en þær hefðu átt að fara með hana alla til Læknis-
.ins mikla. ... Ef einhver ykkar hefir lent í miklum þreng-
ingum, ef nokkurt ykkar hefir misst elskaðan eða elskandi
föður, móður, bróður, eiginmann eða eiginkonu, komdu
til Krists, af því að Guð hefir sent hann til að lækna þá,
sem hafa sundurmarið hjarta.
Einhver af ykkur mun segja, get ég ímyndað mér: „Æ,
ég gæti staðizt þá sorg. En ég hefi þyngra böl að bera en
þetta. Ég man eftir móður einni, sem kom til mín og sagði:
„Það er nógu auðvelt fyrir þig að tala svona; ef þú hefðir
þá byrði, sem ég hefi að bera, þá gætir þú ekki varpað
henni upp á Drottin.“
„Hvað, er byrði þín svo stór, að Kristur geti ekki borið
hana?“ spurði ég.
„Nei, hún er ekki of stór fyrir hann að bera, en ég get
ekki lagt hana á hann.“
„Það er þér að kenna,“ svaraði ég. Ég hitti margt fólk,
sem, heldur en koma til Krists með byrðar sínar, festir þær
betur á bak sér og gengur svo skjögrandi undir þeim.
Ég spurði konuna, hvað þetta væri, og hún sagði: „Ég
á einkason, sem reikar um jörðina. Ég veit ekki, hvar hann
er. Ef ég aðeins vissi, hvar hann er, mundi ég fara um-
hverfis jörðina til að finna hann. Þú veizt ekki, hve mikið
ég elska þennan pilt. Þessi sorg er að drepa mig.“
„Hvers vegna getur þú ekki farið með hann til Krists?
Þú getur komið með hann að hásæti náðar Guðs, jafnvel
þótt hann væri á yztu endimörkum jarðarinnar. Guð getur
gefið þér trú, að þú munir sjá drenginn þinn á himni.“
Ég sagði henni svo sögu af móður, sem átti heima í suður-
hluta Indiana-ríkis.
Fyrir nokkrum árum fór sonur hennar til þessarar borg-
ar (Chicago). Hann var siðferðisgóður. Vinir mínir, það
þarf eitthvað meira en gott siðferði að treysta á í þessari
borg. Hann hafði ekki verið hér lengi, þegar hann var
leiddur afvega. Svo vildi til, að nágranni kom hingað og
rakst á hann drukkinn á götu. Þegar nágranninn fór heim,
hugsaði hann fyrst, að hann skyldi ekkert segja um þetta
við föður piltsins, en síðar hugsaði hann, að það væri
skylda sín að segja frá þessu, og gerði það. Þetta var skelfi-
legt áfall. Þegar börnin voru komin í rúmið um kvöldið,
sagði hann við konu sína: „Kona, ég hefi fengið slæmar
fréttir. Ég hefi frétt frá Chicago í dag.
Móðirin sleppti verki sínu þegar í stað og sagði: „Segðu
mér, hvað það var.“
„Jæja, sonur okkar hefir sézt drukkinn á götunum í
Chicago.“ Hvorugt þeirra svaf þá nótt. En þau fóru með
byrði sína til Krists, og um það bil, er bjart var orðið,
sagði móðirin: „Ég veit ekki, hvernig það er, ég veit ekki
hvenær eða hvar, en Guð hefir gefið mér trú til að trúa
því, að sonur okkar frelsist og komi aldrei í gröf drykkju-
mannsins.“
Viku síðar fór pilturinn úr Chicago. Hann gat ekki sagt
hvers vegna, en ósýnilegur máttur virtist leiða hann til
heimilis móður hans. Og hið fyrsta, sem hann sagði, er
hann steig yfir þröskuldinn, var þetta: „Mamma, ég er
kominn heim til að biðja þig að biðja fyrir mér.“ Og
skömmu síðar kom hann aftur til Chicago sem 'bjart og
skínandi ljós. Ef þið berið slíka byrði, feður, mæður,
farið með þær til Krists, og varpið þeim upp á hann; og
hann, Læknirinn mikli, mun lækna sundurkramin hjörtu
ykkar ...
Hvílík blessun er það, að eiga slíkan frelsara. Hann hefir
verið sendur til að lækna þá, sem hafa sundurkramið
hjarta. Megi það orð, þótt ræðan geri það ekki, ná til
allra, sem hér eru í kvöld, og megi sérhvert sundurkramið,
brotið og marið hjarta verða leitt til frelsarans, og það
mun heyra huggandi orð hans. Hann mun hugga þig, eins
og móðir huggar barn sitt, ef þú aðeins kemur til hans í
bæn og leggur allar byrðar þínar fram fyrir hann.
(Þýtt úr „Sword of the Lord“).
--------x---------
Bíð, sál mín, hljóð (Sálmur)
Bíð, sál mín, hljóð, því Herrann er með þér,
ber hljóð þinn kross, sem þig er lagður á.
Guð hagar öllu eins og bezt hann sér,
og alltaf trúr hann vera mun þér hjá.
Bíð, sál mín, hljóð, á himnum áttu vin,
og hann mun eftir regnið gefa skin.
Bíð, sál mín, hljóð, þín hjálp er Guði frá,
því hann mun leiða nú sem fyrr á tíð,
en djörfung þín og von ei veiklast má,
senn verður bjart, þótt nú sé dimmt um hríð.
Bíð, sál mín, hljóð, því vatn og vindur enn
hans valdi hlýða, lognið kemur senn.
Bíð, sál mín, hljóð, nú hraðar stundin sér,
að heim við komum, verðum Drottni hjá.
Þá gleymast harmar, allt, sem þungbært er,
en unaðsgleði leikur oss um brá.
Bíð, sál mín, hljóð, með Guði um eilíf ár
vér aldrei framar þekkjum brigð né tár.
Fagurt lag eftir Sibelius er við þennan sálm í „lnspiring
Hymns,“ sem hann er þýddur úr (nr. 415). Hann er birtur
í „Andlegum ljóðum.“