Norðurljósið - 01.01.1965, Síða 77

NORÐURLJOSIÐ
77
L. Hvað þarf að gera meira en þetta?
R. Hvað mundir þú gera, ef þú kæmir sjúkur til læknis
og fengir hjá honum ágætis lyf, sem gerði þig alveg heil-
brigðan?
L. Eg mundi segja öðrum, sem væru veikir af sama
sjúkdómi að fara til þessa góða læknis og fá sér þetta
ágæta lyf hjá honum.
R. Þetta er alveg rétt, þetta mundir þú gera, og nú skilur
þú, að þannig átt þú að segja vinum þínum og hverjum,
sem á þig vill hlusta, frá Drottni Jesú og því, sem hann
hefir gert fyrir þig. Mundu eftir því, að hann elskar aðra
alveg eins mikið og þig, og hann vill nota þig til að ná
til annarra manna.
L. Ég er hræddur um, að ég verði ekki duglegur að tala.
R. Segðu Drottni Jesú frá því. Talaðu við hann um allt.
Bið þú hann að leiðbeina þér, bið þú hann að ganga á
undan þér, bið þú hann að undirbúa huga og hjörtu vina
þinna, sem þú vilt vinna fyrir hann. Þótt þeir ef til vill,
taki þér ekki vel fyrst, þegar þú talar við þá, mun sá tími
koma, að þeir munu hlusta, er þeir sjá, að þér hefir virki-
lega orðið gott af lyfinu, gott af því að koma til Drottins
og lifa lífi þínu með honum.
Lestu svo líka rækilega greinina „Hljóða stundin“, sem
er hér á öðrum stað í blaðinu. Farðu sem vandlegast eftir
þeim leiðbeiningum, sem þar eru gefnar.
L. Ég þakka þér fyrir samtalið.
R. Ég þakka þér sömuleiðis. Guð blessi þig, leiði þig
og varðveiti þig í Jesú nafni.
---------x--------
Rannsóknina vantaði
Guðsþjónn nokkur sagði eitt sinn frá því á opinberri
samkomu, hvernig hann hafði verið áminntur, auðmýktur
og hefði lært sína lexíu.
Eitt sinn bar svo til, að hann sagði dr. McLean frá Bath
alvarlega hneykslissögu, sem hann hafð.i heyrt. Er dr.
McLean hafði hlýtt á hana, vitnaði hann rólega til 5 Mós.
13. 14 og spurði hann eftirfarandi spurninga:
1. Hefir þú „rannsakað“ málið?
2. Hefir þú rannsakað það „rækilega“?
3. „Grennslaðist“ þú eftir þvi?
4. Hefir þú „spurzt fyrir“?
5. „Reynist það satt“ vera?
6. „Hefir slík svív.irðing VERIÐ framin?“
Sögusmettan varð með eftirsjá að játa, að hann hefði
ekki breytt eftir nokkurri af þessum sex spurningum og
færi með alvarlegt mál eftir sögusögn einni saman, án þess
að hann hefði gert nokkra tilraun að fara eftir bilíunni!
Hann gleymdi aldrei þessari lexíu og sagð.i oft frá henni
bræðrum sínum og systrum til góðs.
„Ef þú heyrir sagt, . . . þá skalt þú rækilega rannsaka
það, grennslast eftir og spyrjast fyrir, og ef það reynist
satt vera, að slík svívirðing hafi framin verið á meðal þín.“
5 Mós. 13. 12.—14.
Við ættum öll að leggja okkur þessi viturlegu orð á
hjarta.
Sjálfsmorði afstýrt
Eftir Wilson J. Griffiths forstjóra og framkvæmdastjóra.
Ég bragðaði áfengi í fyrsta sinn, þegar ég var 13 ára.
Ævin hraktist áfram með öllum sínum vaxtarverkjum,
erfiðleikum. Eftir nám í framhaldsskóla kvæntist ég unn-
ustu minni frá námsárunum. Ég fór að drekka meira en
ég þoldi, og í fyrstunni varð það vandamál heima hjá mér.
Er ég hafði þjónað þrjú ár í stríðinu, varð að líta á
mig sem ofdrykkjumann. Ég treysti á vín og pillur að gefa
mér styrk, eri ég fann aðeins þunglyndi, erfiðleika og löng-
un til að tortíma sjálfum mér.
Ég veit nú, að í þá daga var einhver að hiðja fyrir mér,
því að í hvert skipti, sem ég reyndi að fremja sjálfsmorð,
varð eitthvað til að hindra það. Ég reyndi það með ýmsu
móti. Einu sinni blandaði ég mér drykk, þar sem látið var
saman eitursódi, kók, eitur og allt annað, sem ég gat fundið
í húsinu. Rétt í því ég var að bera þetta að vörum mér,
opnaði konan mín dyrnar og sló glasið úr hendi mér. I
annað skipti reyndi ég að drekkja mér, en það var erfitt,
þar sem ég hefi alltaf verið góður sundmaður. Ég reyndi
að drepa mig í bifreið minni. Ég setti hana á fullan hraða
og ók út á vegar enda, þar sem eikilundur var framundan.
Trén stóðu mjög þétt, svo að ég held það hafi varla verið
meira en tvö fet á milli þeirra.
Á vegar enda sleppti ég stýrinu. Ég fór nálega 25 metra
inn í lundinn án þess jafnvel rispa kæmi á vagninn og
endaði með öll hjólin á kafi í sandi. Ég hafði nægan tíma
til að íhuga örlög mín, því að ég þurfti að ganga 8 km.
aftur til borgarinnar.
I ennþá annað skipti hlóð ég skammbyssu með kúlu.
Ég setti hlaupið að höfði mér og tók þrisvar í gikkinn.
Þá hringdi einhver dyrabjöllunni, svo að ég varð að slá
verkinu á frest.
Guð var að skipta sér af mér, þegar ég var hættur að
drekka í félagsskap Onafngreindra áfengissjúklinga. Sá
félagsskapur hélt mér ódrukknum, en uppfyllti ekki allar
mínar þarfir og þrár. Hann fór með mig nokkuð af leið-
inni og nam svo staðar. Eg var að leita einhvers, sem færi
með mig alla leið. En erfitt virtist að finna það. Guð fór
loks að starfa í mér og notaði börnin mín. Þau spurðu mig
spurninga um Guð, og þegar ég gat ekki svarað, reyndu
þau að hvetja mig til að fara til kirkju.
Loksins heyrði ég mann prédika um persónu, sem heitir
Jesús Kristur. Hann gat tekið alla erfiðleika mína og
áhyggjur og snúið þeim upp í gleði og hugarfrið. Þessi
Kristur hafði geíið líf sitt fyrir syndir heimsins. Sérhvern
þann, sem ákallaði hann, mundi hann alls eigi reka á brott.
Hann mundi taka á móti mér og fyrirgefa mér, taka allt
mitt gamla eðli frá mér og gefa mér nýtt eðli. Ég hafði
engu að tapa, því að ég hafði reynt allt annað. Aleigu mína
hafði ég misst vegna syndar minnar, og ég átti ekkert, enga
atvinnu og ekki tíu sent í vasanum, og litlar líkur voru á
atvinnu vegna fortíðar minnar. LeiguíbúS mín var orðin
konu minni og þremur börnum sem ræflabæli. Sé nokkuð
hér á jörðu, sem sýnir, hvað helvíti er, þá er þaö heimili
drykkj umannsins.
(Þýtt úr Emergency Post, Englandi).