Norðurljósið - 01.01.1967, Qupperneq 76

76
NORÐURLJÓSIÐ
sem barn en velkjast í öldum lífsins? En þegar einhverjir hafa
þakkað fyrir andlegar blessanir, sem Guð hefir látið þjónustu
mína færa þeim, eða þegar einhver sjúkur hefir læknazt fyrir
miskunn Guðs vegna tilrauna minna að hjálpa, þá finnst mér
hlutskipti mitt hafa orðið öðrum meir að gagni, og hugsunin sú
sættir mig við lífið. Þótt ég komi örum óprýddur inn í nálægð
Drottins síðar meir, þá vona ég, að einhverjir finnist, sem þakka
honum fyrir, að hann lét mig lifa, þótt ekki hafi ég átt það skilið.
Við hittum Jón bónda á Grund. Hann færði mér nýsilfurbúna
svipu, sem hann sagði, að Sigga, dóttir sín, gæfi mér. Ef til vill
þótti mér þá vænna í svipinn um kringlurnar, sem hann gaf mér.
Ég var svo látinn senda Siggu saumakassa að launum fyrir gjöf-
ina.
Svipuna átti ég fram á fullorðinsár. I síðustu ferðinni, sem
ég fór í kaupstaðinn á Hvammstanga, týndi ég henni á heimleið-
inni. Ég gekk til baka og rakti för hestanna, svo langt sem mér
fannst ég þurfa. Þótti mér óskiljanlegt, að ég fann hana ekki.
En ég þurfti ekki framar á henni að halda. Þá voru orðin þátta-
skil í ævi minni.
9. Fjárgeymsla.
Ég var á áttunda ári, eða ég man ekki betur, þegar ég hóf að
gæta fjár föður míns. Skal hér sagt frá þremur fyrstu dögunum.
Þeim gleymi ég naumast, meðan ég lifi.
Fyrst er að geta þess, að faðir minn var ekki fjármargur.
Voru því litlar tekjur af búinu. Til að drýgja þær, tók hann fé
til fóðurs. Þetta fé var oítast óhagvant, og það var hans eigið fé
framan af. Þurfti því maðurinn helzt að fylgja því úr húsi og í.
Síðdegis einn þokudag, þegar faðir minn var með féð ör-
skammt frá bænum, sagði hann mér að fara til kindanna og vera
hjá þeim stundarkorn.
Mér leizt ekki á þokuna, en varð að fara og gera eins og mér
var sagt. Litla hugmynd hafði ég um það, hvernig ég ætti að
bera mig til, þegar ég var hjá fénu, og vissi lítið, hvað því leið,
nema kindunum, sem næstar mér voru. Mundi það fljótt hafa
týnzt, ef faðir minn hefði þá ekki komið.
Næsta morgun, er bjart var orðið, minnir mig, vakti mig móð-
ir mín og sagði mér, að faðir minn væri farinn með féð fram
í Þverflóa. Þangað átti ég að fara til hans og vera hjá fénu um
daginn. Fékk hún mér nestisbita í litlum strigapoka.