Norðurljósið - 01.01.1967, Qupperneq 90

90
NORÐURLJ OSIÐ
Ég kenni í brjósti um fólkið, sem kvalið af hungri lífsleiðans,
eltir allar skemmtanir, sem það getur sótt. í augum mínum,
sem nært hefi sál m'ína á lífsins brauði, Jesú Kristi, sem sagði:
„Ég er brauð lífsins,” er allt það, sem heimurinn býður mönn-
um til ánægju, ekkert nema grjóthörð og mygluð rúgbrauðs-
skorpa. Leitaðu Jesú, lífshungraði maður. Hann mun gefa þér
fæðu, sem varir til eilífs lífs. „Þann mun aldrei hungra, sem til
mín kemur,“ sagði hann. Eins og Arni frændi minn kenndi í
brjósti um mig hungraðan, svo kennir Drottinn Jesús í brjósti
um þig og hvern, sem hungrar eftir sólarnæringu. Drottinn Jes-
ús er að rétta þetta að þér. Taktu á móti því, eins og ég tók á móti
skorpunni úr hendi Árna. Þakkaðu honum af hjarta fyrir það,
sem hann mun gera fyrir þig. Hann bregzt þér ekki.
15. Skólaganga.
Næsti bær við Finnmörk er sem áður segir Fremri-Fitjar. Þar
var tvíbýli á uppvaxtarárum mínum. Þar bjó Jóhannes Kristó-
fersson, og var hann sjálfseignafbóndi. Á hinum parti jarðar-
innar bjuggu leiguliðar. Kona Jóhannesar hét Þuríður. Áttu þau
sex börn. Skóli var enginn í sveitinni í þá daga. Urðu þau hjón-
in á Fitjum sér úti um kennara til að kenna börnum sínum. Mun
Halldóra Stefánsdóttir hafa verið fyrsti kennarinn þar, eftir
flutning okkar að Finnmörk. Fengu foreldrar mínir að láta mig
ganga út að Fitjum. Mun það hafa verið aðallega lestur og skrift,
sem Halldóra kenndi okkur. Ég hefi víst ekki verið ofþægur nem-
andi, því að eitt sinn lagði ég til stroks heim. Elti þá Dóra mig
og dró mig aftur til námsins.
Annan kennara fengu þau Fitjahjón. Hann hét Björn Guð-
mundsson. Minnist ég þess enn, er við áttum að fara að læra
deilingu. Við fengum dæmi, sem mig minnir, að væri 8:2. Mín-
um heila var þetta óleysandi þraut.
Námsgáfur mínar voru þannig, að ég gat numið nokkuð vel
það, sem beita miátti minninu við, einkum þó sjónarminni. Ég
mundi illa það, sem mér var sagt. Hreýfiminni, sem nota þarf
við verklegt nám, var þó verst. Var nálega ómögulegt að kenna
mér nokkurt verk nema með löngum tíma. Handavinna var eng-
in kennd í skólanum á Fitjum eða teikning. Mundi ég hvorugt
hafa getað numið. Ég hafði og hefi sjóngalla, og augun starfa
ekki saman. Komst ég að þessu, er ég fór að nema teikningu og
smíðar í Kennaraskólanum. Þá kom það alltaf fyrir, ef ég setti