Norðurljósið - 01.01.1967, Qupperneq 162

162
NORÐURLJ ÓSIÐ
gera úr þér. Það mun frelsa þig frá mörgum freistingum og þús-
und snörum, ef sú staðreynd er greinilega kunn, að þú viður-
kennir Krist sem Drottin í öllum hlutum, og að þú gerir vilja
hans alla daga, eftir því sem hann heldur áfram að gera hann
kunnan.
Óvinir Jesú hafa kynslóð eftir kynslóð leitað að einhverju
lýti á orðum Jesú, sem skráð eru í heilagri ritningu. Þegar einni
kynslóð mistókst að finna slíkan galla, arfleiddi hún aðra kyn-
slóð að leit sinni. Þetta hefir haldið áfram allt fram á vora daga.
En leitin hefir engan árangur borið, alls engan. A orðum Jesú
finnast alls engin lýti. Þar sem þau hafa staðizt aldalanga gagn-
rýni, munu þau standa að eilífu.
Það er undursamlegt frelsi fólgið í þessu: blátt áfram að fylgja
Jesú. Gatan er bein og skýr. En gata þess manns, sem reynir að
laga hegðun sína eftir hegðun annarra, er full af beygjum, krók-
um og djúpum holum. Haltu áfram að horfa beint á Jesúm.
Fylgdu honum með fullu trausti, hvert sem hann kann að leiða
þig-
Þegar Jesús kemur aftur, mun hann reisa upp hina dánu með
rödd sinni, og vér munum verða hrifnir upp, ásamt þeim, til
fundar við hann í loftinu. Hann mun umbreyta oss í sína full-
komnu mynd. Þessi gamli, þróttlitli, verkjum þjáði líkami mun
breytast í mynd dýrðarlíkama hans, verða laus við sérhvern
verkjasting, veikleika og takmarkanir; hann mun ljóma með
þeirri fegurð, sem aldrei hefir sézt hér á jörð, hæfur gerður til
ótakmarkaðrar athafnasemi.
Fólk veltir fyrir sér, hvað Jesús mundi gera í þessum eða hin-
um kringumstæðum. En biblían segir oss greinilega frá, hvað
hann gerði: Hann tók mikinn tíma til bænar. Hann reis árla úr
rekkju, löngu fyrir dag, hann fór út, upp í fjöllin, og baðst fyrir
aleinn. Hann var alveg heilar nætur á bæn. Ef vér eigum að
breyta eins og Jesús breytti, þá verðum vér að lifa bænræknu
lífi. Sá maður, sem ekki lifir bænarlífi, hann er ekki að fylgja
Drottni, hvað margt ágætt sem hann annars gerir.
Eigi Drottinn að nota einhvern mann, verður líferni hans að
vera hreint, — ekki aðeins hið ytra, þar sem heimurinn sér það,
heldur einnig hið innra, leynda lífemi hans, sem enginn þekkir
nema Guð og maðurinn sjálfur. Maður, sem heldur í einhverja
synd, hvort sem hún er framin í verki, hugrenningum eða til-
finningum, getur ekki vænzt þess, að hann hafi kraft hjá Guði,