Óðinn - 01.01.1922, Blaðsíða 3

ÓÐINN
3
límabili höfðu orðið stórfeldari breytingar en allar 10
undanfarandi aldir. Landið hafði fengið innlenda
stjórn og það hafði nægilegt fje til umráða. Sam-
göngur voru orðnar mjög góðar, akfærir vegir víða,
símasamband um landið og við útlönd. Ibúar höfuð-
staðarins höfðu nær sexfaldast, öll þægindi manna
blæ, íburðarmiklar, um of á vissum sviðum, og fremur
til að sýnast en vera. Viðhafnarmeiri voru þær miklu
en áður, en jeg efast um, að þær hafi verið eins
hjartanlegar og fyr, nema ef til vill síðustu dagana,
því Friðrik konungi VIII. var lagið að vinna hjörtu,
og hann vann þau. Að minsta kosti finst mjer, að
húrraópin væru hljómmeiri og bergmálið hvellara,
þegar Christian IX. reið upp úr Almannagjá af Þing-
völlum, heldur en þegar Friðrik VIII. reið niður í
hana í broddi fylkingar, og var þó ólíku meiri fjöldi
þá staddur í gjánni en 1874, en húrraópin urðu hljóm-
Konungur og drotning á leið frá landtökustaðnum til bústaðar síns, í Mentaskólanum.
■voru margfalt meiri en áður og margir vel efnaðir
menn orðnir.
Hugsunarháttur manna var gerbreyttur. Áður kvað
hæst við í barlómsbumbunni, en nú var búið að kasta
henni út í horn og fáir fengust til að berja hana.
Það var því ólíku hægra að taka á móti konungi
1907, heldur en 1874, enda var viðtakan ólíku veg-
legri þá.
Viðtökurnar 1874 voru með miðalda-sniði og þeim
því samfara öll hennar einkenni og eiginlegleikar, þær
voru einfaldar og látlausar, en hjartanlegar.
Viðtökurnar 1907 voru að flestu leyti með nýtísku-
meiri eftir þvf sem á ferðina leið, og einróma, almenn
og hljómmikil urðu þau á Kolviðarhóli, er konungur
hafði haldið ræðu sína þar um bæði ríkin.
Þótt stutt sje liðið frá síðari konungskomunni 1907,
og þótt jeg væri að eins tæpra 12 ára 1874, þá
standa þó þeir dagar, er Christian IX. dvaldi hjer og
á Þingvöllum, miklu greinilegri fyrir mjer, heldur en
þeir dagar, er Friðrik VIII. dvaldi hjer, og var jeg
þó hvern dag meira eða minna í námunda við hann.
Þetta er eðlilegt og almenn reynsla; æskan stendur
altaf glöggara fyrir manni heldur en þeir atburðir,
sem gerast á efri árunum. En auðvitað má ekki alveg