Óðinn - 01.01.1928, Blaðsíða 5

Ó Ð I N N
þau heim, enda mun svo fara fyrir flestum
Mývetningum, að þeim gengur illa að festa yndi
til langframa fjarri sveilinni sinni.
Þau Hjálmar og Sigriður settust nú að á Syðri-
Neslöndum og þar ólst svo sjera Helgi upp.
Mývetningar hafa lengi haft orð á sjer fyrir
það að vera miklir íþróttamenn, sjer í lagi góðir
glímumenn, sundmenn og skautamenn. Á upp-
vaxtarárum sjera Helga mun iþróttalíf Mývetn-
inga hafa staðið með miklu fjöri, og tók sjera
Helgi mikinn þátt í þvi, og það mun óliætt að
segja, að fáir munu hafa staðið honum framar
í íþróttum, þegar hann var búinn að ná fullum
þroska. Og enn þann dag í dag ber hann það með
sjer, að hann hefur verið iþróttamaður í æsku.
Árið 1887 fór sjera Helgi í lalínuskólann og
útskrifaðist þaðan 1892. Gekk síðan á presta-
skólann og lauk þar prófi 1894. Veturinn eftir
var hann kennari við barnaskólanti í Húsavik,
en fjekk svo veitingu fyrir Eyvindarhólum í
Rangárvallasýslu 1895, en fór aldrei þangað.
Fjekk svo veitingu fyrir Helgastöðum i Reykja-
dal og var vígður þangað 1895.
Á Helgastöðum sat sjera Helgi svo til 1907,
en þá rjeðist hann aðstoðarprestur til sjera Bene-
dikts Kristjánssonar á Grenjaðarstað. Tók þá
sjera Helgi við staðnum að öllu leyti, en sjera
Renedikt fluttist til Húsavikur. í fjögur ár var
sjera Helgi aðstoðarprestur á Grenjaðarslað, en
þjónaði jafnframt Helgastaðakalli. Veitingu fyrir
Grenjaðarstað fjekk hann svo 1911 samkvæmt
kosningu safnaðanna og voru þá brauðin sameinuð,
og síðan hefur sjera Helgi setið á Grenjaðarstað.
Sjera Helgi er vel vaxinn — þrekinn og kná-
legur — og getur varla höfðinglegri mann en
hann að vallarsýn og allri framgöngu. Svipur-
inn bjartur og festulegur og auðsýnn skörungs-
bragur á svipnum.
Eins og nærri má geta hafa mörg störf hlað-
ist á sjera Helga fyrir utan kennimannsstörfin.
Hefur hann setið mörg ár í hreppsnefnd og um
hríð verið oddviti, og fleiri opinber störf hefur
hann haft með höndum og hefur þeim jafnan
verið vel borgið í höndum hans. Og þó úfar
hafi stöku sinnum risið milli hans og einstakra
manna í sveitarmálum, hefur slíkt hjaðnað niður
fljótlega, þvi allir hafa kunnað að meta stað-
festu hans og drengskap, enda er maðurinn
hollráður og framsýnn. Sem prestur hefur sjera
Helgi verið vinsæll, enda mun leitun á jafn
5
skylduræknum embætlismanni sem honum, og
er þó prestakallið stórt, þar sem þjóna þarf
fjórum söfnuðum og vegir fremur erfiðir, þó að
þeir hafi fremur lagast á seinni árum.
Þessi ár, sem sjera Helgi er búinn að sitja á
Grenjaðarslað, hefur hann lagt stórfje í það að
bæta jörðina, halda við byggingum og auka þær.
Hann hefur veitt vatni úr Laxá, um Iangan veg,
bæði á tún og engi, og er Hklega óhætt að segja,
að töðufall hafi aukist um V3 °8 úthey hart nær
um helming. Mun óhætt að segja, að fáir prestar
hafi setið Grenjaðarstað með meiri rausn og
skörungsskap en sjera Helgi hefur gert, enda
veit jeg að honum er það metnaðarsök að halda
við og auka hina fornu rausn staðarins.
Frú María Elísabet er fædd i Hítarnesi á
Mýrum 1. janúar 18G9. Faðir hennar var sjera
Jón Björnsson Jónssonar frá Búrfelli, en kona
sjera Jóns var Ingibjörg Hinriksdóltir skipasmiðs
af Akranesi.
ólst Elísabet upp i Hítarnesi, en flultist svo
með foreldrum sínum að Ásgautsstöðum við
Stokkseyri, því sjera Jón fjekk Stokkseyrarbrauð
og þjónaði því lil æfiloka og var hinn ástsæl-
asti kennimaður.
Árið 1893, 17. september, giftist Elísabet sjera
Helga. Ekki hefur þeim hjónum orðið barna
auðið, en eina kjördóttur eiga þau, Sofiíu að
nafni, og er hún gift Guðmundi Guðjónssyni
bifreiðarstjóra í Húsavík. Auk Sofiiu hafa þau
alið upp að mestu þrjú fósturbörn.
Frú Elísabet er fríð kona og glæsileg og hin
alúðlegasta í allri framgöngu. Hún er greind
kona og söngelsk og hefur aflað sjer svo mik-
illar mentunar í söng, að slíks munu vera fá
dæmi þeirra kvenna, sem lengst æfi sinnar hafa
dvalið í sveitum.
Grenjaðarstaðarheimili er við brugðið fyrir
gestrisni og alúð við alla, sem þangað koma, en
þeir eru margir. Fyrst og fremst nágrannagestir
og svo útlendir og innlendir ferðamenn. Munu
allir vera sammála um það, að varla sje hægt
að óska sjer betri viðtakna en menn eiga að
mæta á Grenjaðarstað, enda eru þau hjón sam-
hent í því að taka vel á móti gestum.
Að lokum veit jeg að það er ósk allra kunn-
ugra, að þeim Grenjaðarstaðarhjónum megi end-
ast heilsa og líf að sitja Grenjaðarstað enn í mörg
ár með þeim skörungsskap og sæmd, sem þau
hafa gert undanfarin 20 ár. Pingeyingur.