Óðinn - 01.01.1928, Blaðsíða 62

62
Ó Ð I N N
Jón Sveinsson hefði verið afkoraandi Ólafs
Björnssonar á Suðureyri, sonarsonar Eggerts
lögmanns Hannessonar. Eggert lögmaður gaf
þessum sonarsyni sínum Suðureyri áður en
hann sjálfur fór alfarinn hjeðan af landi brott.
Hefur honum verið mjög ant um drenginn, því
hann bjó miklu rækilegar og tryggilegar um þá
gjöf en þá var títt hjer á landi, og hefur hann
gert það í því skyni að jörðinni yrði ekki rift
frá ólafi eftir sinn dag. Má segja, að þær trygg-
ingar hafi reynst vel, ef svo skyldi vera, að þeir
Suðureyrarmenn væru afkomendur ólafs og
jörðin enn í ætt hans eftir hálfa fjórðu öld.
í móðurkyn var Johnsen kominn af þjóð-
kunnum ættum. Helga móðir hans var dóttir
Sigmundar bónda í Akureyjum Magnússonar
sýslumanns í Búðardal Ketilssonar prests á
Húsavík Jónssonar. En móðir Helgu, kona Sig-
mundar í Akureyjum, var Valgerður dóttir síra
Jóns í Holti í Önundarfirði Eggertssonar á Skarði
á Skarðsströnd Bjarnasonar sýslumanns sama-
staðar Pjeturssonar í Tjaldanesi Bjarnasonar
sýslumanns á Staðarhóli Pjeturssonar sýslumanns
samastaðar Pálssonar (Staðarhóls-Páls). Kona
síra Jóns í Holti var Gunnhildur Hákonardóttir
prests á Álftamýri Mála-Snæbjarnarsonar Páls-
sonar sýslumanns Torfasonar. Eru þetta alt þjóð-
kunnar æltir, sem eigi er þörf á að rekja hjer.
Johnsen ólst upp hjá foreldrum sínum til 18
ára aldurs, en fluttist þá að Suðureyri og bjó þar
alla stund siðan. — Vorið 1858 kvæntist hann
frænku sinni Þórdisi Jónsdóttur frá Steinanesi.
Þórdís var fædd á Bafnseyri 2. júní 1838 og dó
á Suðureyri 25. janúar 1924. Foreldrar hennar
voru Jón skipherra Jónsson, er Iengi bjó í Steina-
nesi, og kona hans Margrjet Sigurðardóttir prests
á Bafnseyri Jónssonar, systir Jóns Sigurðssonar
forseta. En Jón á Steinanesi var bróðir Porleifs
kaupmanns á Bíldudal og voru þau Suðureyrar-
hjón því bræðrabörn. Bróðir Þórdísar var Sig-
urður Jónsson sýslumaður í Stykkishólmi, fóst-
ursonur Jóns Sigurðssonar. Voru þau Suðureyr-
arhjón 64 ár í hjónabandi og bjuggu allan þann
tíma rausnarbúi. 16 barna varð þeim auðið. Af
þeim náðu 12 fullorðinsaldri, 5 synir og 7 dætur.
Synirnir eru: Jón bóndi á Suðureyri, Ólafur
Ágúst i Bergvik á Kjalarnesi, Sigurður og Þor-
leifur, báðir í Reykjavík, og Pórður, er andaðist
ókvæntur á Suðureyri. Dæturnar eru 4 á lífi:
María Kristín í Mayfield í Kaliforníu, gift ís-
lenskum manni, Birni Gunnlaugssyni, ólína
Guðrún, kona Einars Gíslasonar á Lambeyri í
Tálknafirði, Sigríður og Þórdís Helga, báðar ó-
giftar í Reykjavík, en 3 eru dánar: Helga kona
Guðmundar Björnssonar búfræðings á Hjalla-
tanga í Tálknafirði, Jensína kona Guðmundar
Gíslasonar á Suðureyri og Þórunn kona Jóns
bónda Jónssonar í Neðri-Hvestu í Arnarfirði.
Því miður var jeg eigi svo kunnugur Johnsen
að jeg geti lýst honum eða starfi hans af sjálfs
míns þekkingu. En maður nákunnugur honum
hefur lýst honum á þessa leið: »Johnsen hafði
flest það til að bera, er prýðir hjeraðshöfðingja.
Hann hafði notið meiri mentunar í æskn en
venjulegt var á æskudögum hans um alþýðu-
menn og hann var gæddur ágætri greind. Þetta
hvorttveggja kunni hann óvenjulega vel að hag-
nýta í lífinu og skapaði það honum öndvegis-
sæti í fjöldamörgu. Naut hann meiri virðingar
og trausts en alment gerist, meðal allra, sem
kyntust honum. Fór saman hjá honum bæði
vitsmunir og festa, rjettsýni og viðleitni til að
vera fjelagi sínu til gagns. Sem sjálfsögð afleið-
ing af þessu var það, að hann um lengri eða
skemmri tima leysti af hendi flest trúnaðarstörf
fyrir sveitunga sína. Hann var þannig sýslu-
nefndarmaður i mörg ár og naut hann þar
trausts og virðingar engu síður en heima í sveit
sinni. Sáttanefndarmaður var hann yfir 50 ár.
Rækti hann einnig það starf með sjerstakri alúð
og oftast með ágætum árangri. Kom það þar
best fram, hve mikils menn möttu orð hans og
hve mikil virðing var borin fyrir skoðunum
hans. 1 verslunarmálum var hann einnig braut-
ryðjandi sveitar sinnar, því hann var hinn fyrsti,
sem fjekk sveitunga sína til að hefja samtök til
að fá hagkvæm viðskifti. — En þó hann leysti
mikið og gott starf af hendi í þarfir sveitar
sinnar og opinberra mála, þá var hann þó fyrst
og fremst maður heimilis síns. Þar var hann
hinn staki, ósjerhlífni dugnaðarmaður og ráð-
deildarmaður. Og varla getur nokkur maður
vakað betur yfir sæmd og heiðri heimilis sins
en hann gerði. Heimili hans var því alkunnugt
fyrir staka gestrisni og rausn, sem allir mættu,
hvort sem þeir voru æðri eða lægri, Fyrir at-
orku sína og ráðdeild varð hann allvel efnaður
maður, auk þess sem hann kom öllum börnum
sínum vel til manns. IJann húsaði eignar- og
ábýlisjörð sína prýðilega og bætti hana á margan