Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1880, Blaðsíða 8

8
En þórir úti ok var í ymsum stöðum (i, bls. 47).
Norfi (Folalda-N., 1, bls. 281). Ingimundr för þá (1,
bls. 287). Guðmundr vildi þá upp stand (1, bls. 348).
|>ótti þá öllum vænt um þat, at þeir mundu mega
vera í firði (2, bls. 31). at öll skip Kolbeins væri at-
skjölduð framan til siglu (2, bls. 53). Muntu fara slíka
för sem Tumi bróðir þinn för í vár á Hólum (2, bls.
54). Lík Brandr var flutt til Staðar (2, bls. 75). urðu
heim þau at öngu gagni (2, bls. 153). fór Sturlu utan
á Eyrum (2, bls. 269). „Tólfta-1 í miðri setningu með
upphafsstaf (2, bls. 187). „Lögsögu“ í miðri setning-
unni með upphafsstaf og rétt á eptir með litlum staf
(2, bls. 273). til Salárdals (2, bls 302) — og gæti verið
enn fleira, því engar leiðréttingar hefir þótt þurfa að
prenta við bókina. Utg. gjörir og enga grein fyrir
ýmsu því, er skýringar hefði þurft; svo er t. a. m.
garðafitja, þar sem í eldri útg. stendur garðafylja,
sem þó er einhver meining í. í VII. hluta 212.
kap. stendur: þá vildi Hrani Koðránsson ljósta Phil-
ippus með keyri, og svo byrjar 213 kap.: Maðr hét
Hrani ok var Koðránsson. 1 III. hl. 34. kap. stendur
um Hvamm-Sturlu: „|>ví at þat var opt háttr hans at
göra langar tölur um málaferli sín; ok leiddist mönn-
um opt á at heyra“, í stað þess að eptir eldri útg. og
dómi Jóns þorkelssonar á að standa: „ok leiddust
margir til að heyra mál hans“, því Sturla var mælskur
maður, og þeim hefir víst ekki leiðzt að heyra til hans.
1 sama kap. á „grunaðr um gæzku“ að vera „gr. um
græsku“, eptir því sem Jón J>orkelsson hefir fundið,
og það finnum vér að á einmitt hér við. Rithættinum
mínn, þínn, slnn, lítl- o. s. fr. er haldið í allri útgáfunni,
en þó finnast þar þessi vísu-orð:
haus minn á fjöl stinna (1, 288).
minn þrir synir inni (2, 170).
minning skaða sinna (2, 174).