Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1880, Qupperneq 43

43
að innan. f>essi garður vel hlaðinn stendur alt að 30
ár og er að þvi leyti betri en hinir fyrtöldu, sem
hann stendur lengur og hefir grjótið í sér. Sé efnið
við hendina, hleður maðurinn 2—3 faðma á dag.
4. Garður af tómu gijóti einhlaðinn. J>essi garð-
ur er ekki varanlegur, en auðvelt að endurbæta hann,
því efnið er allajafna við hendina. Sé grjótið við og
sé það hagkvæmt til hleðslu, þá hleður maðurinn á
dag alt að 5 föðmum.
5. Garður af grjóti tvíhlaðinn. þ>essi garður er í
alla staði beztur. Af honum hleður maðurinn 2—3
faðma, þegar hagkvæmt efni er við.
6. Ekki get eg ráðlagt að hafa girðing úr járn-
vír með tréstólpum á milli. Fyrst er að þeirri girð-
ingu ekkert skjól; í annan stað smýgur fé gegnum
girðinguna, nema strengirnir séu því þéttari; í þriðja
lagi hleypur stórpeningur á þessar girðingar, aflagar
þær og slítur. En að hafa lágan garð undir afhveiju
efni sem er og einn járnvírsstreng yfir er betra.
7. þ>á er hin sjöunda girðing, vörzluskurðir með
garðlagi túnmegin, hlöðnu af grasrótinni ofan af skurð-
inum og moldinni, sem upp úr honum kemur. Hafi
maðurinn góð verkfæri, má ætla, að hann grafi alt að
8 föðmum á dag af nægilega breiðum og djúpum
vörzlugarði.
J>að er ekki auðvelt að gizka á, hvað 1 faðmur
af túngarði kosti, því það er undir svo mörgum ástæð-
um komið, hve dýrkeyptur manni verður hann; en
eg ætla, að eg fari eigi allfjarri lagi, gjöri eg, að faðm-
urinn — 3 áln. danskar — kosti upp og niður 1 kr.
33 aura.
Nú vil eg víkja aptur máli mínu að jörðinni, sem
eg upphaflega tók til dæmis og gjöra ábúanda henn-
ar svo stórhuga, að hann kosti til að slétta túnið og
girðaþað. Túnið ráðgjörði eg að væri 12 dagsláttur og