Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1880, Qupperneq 52

52
sem hafði kostað Brynjólf biskup 2200 rd., var gjört
700 rd., og pantaði Jón biskup samsumars við til að-
gjörðar kirkjunni. Var jörðin Teigur í Fljótshlíð, 62
hundruð 75 álnir að dýrleika eptir fornu mati, afhent
biskupi upp í ofanálagið fyrir 480 rd. specie, en bisk-
up þóttist vita, að l/a af Teigi væri eign kirkjunnar þar.
Meðan á þessu stóð, komst Jón Árnason yfir reiknings-
bók Brynjólfs biskups yfir eignir Skálholtsstóls, sem
Jón meistari Vídalín hafði fengið að láni hjá erfingjum
Torfa prófasts Jónssonar í Gaulverjabæ, en ekki skilað
aptur fyrir andlátið. J>óttist Jón Ámason af henni sjá,
að mikið skorti á innstæðu Skálholtsstóls og ýms bréf
og bækur að auk, en undarlega mikið fé reyndist það
eptir þessu, sem Brynjólfur biskup hafði afhent J>órði
eptirmanni sínum þorlákssyni, og miklu meira en frú
Sigríður þóttist af vita. Var það meining sumra, að
nokkuð af því hefði verið fúlgufé Brynjólfs sjálfs, eins
og menn einnig þóttust vita, að síra Torfi í Gaulverja-
bæ hefði síðar meir gefið stólnum þetta fé, þegar
hann gat ekki náð þvi með góðu úr höndum f>órðar
biskups, en að J>órður aptur og hans erfingjar hefðu
haldið því sem sínu. Er ekki dró saman með góðu,
krafðist Jón biskup Árnason þess, að dómsnefnd yrði
tilkvödd að rannsaka málið, og voru þeir settir, fyrir
hönd biskups: Cornelius landfógeti Wulff, sem Jón i
bréfum sínum til Árna Magnússonar frá þessum tímum
kallar „einn kostulegan mann“, þó það væri ekki al-
mannarómur, og J’orleifur prófastur í Rangárþingi Ara-
son Thorkelin, en frú Sigríðar vegna: Jón stiptpró-
fastur Haldórsson í Hítardal og Sigurður sýslumaður í
Árnesþingi Sigurðsson. f>að kom nú raunar fram, að
Brynjólfur biskup hafði afhent eptirmanni sínum í em-
bættinu miklu meira, en meistari Jón hafði tekið við
af J>órði biskupi, en þar eð kvittanir Jóns Vídalíns
voru svo skýlausar og yfirgripsmiklar, „að hann sem