Eimreiðin - 01.09.1903, Síða 28

188
brenna hvern stubbinn fyrir sig. Bezta ráðið til að ná stubbun-
um burt er að nota konung allra dýranna, fílinn. Annaðhvort ríf-
ur hann stubbinn upp með tönnunum, ef hann hefir nokkrar tenn-
ur, eða hann dregur hann upp með reipum. Kaffibóndinn leigði
því fíla, einn og tvo og þrjá í einu, og svo byrjaði vinnan. Pann
langbezta af öllum fílunum átti sá langversti af öllum fílrekunum
eða »mahátunum«, sem þeir eru þar nefndir. Petta ágæta dýr hét
Moti Guj. Fíllinn var réttmæt eign mahátsins og mundi slíkt
ekki hafa átt sér stað undir innlendri stjórn, því Moti Guj var
skepna, sem hver konungur mundi hafa girnst, og nafn hans þýddi
líka »perla«. Af því Bretar stjórnuðu landinu, hélt Deesa, svo
hét fílrekinn, eign sinni í friði. — Deesa var drykkfeldur. Pegar
hann hafði unnið sér inn talsvert af peningum á afli fílsins, var
hann vanur að drekka sig augafullan og lemja Moti Guj með
tjaldhæl yfir viðkvæmu neglurnar á framfótunum. Moti Guj spark-
aði aldrei lífið úr Deesa, þegar þetta kom fyrir, því hann vissi,
að þegar barsmíðinu létti, mundi Deesa faðma á sjer ranann,
gráta og kalla sig elskuna sína, lífið sitt og lifrina í sálinni sinni
og gefa sjer dálítið í staupinu. Moti Guj þótti mjög gott í staup-
inu, einkum romm, en hann gat líka drukkið pálmavínstoddy, ef
ekki bauðst betra. Svo var Deesa vanur að leggjast til svefns
milli framlappanna á Moti Guj, og þar sem Deesa vanalega valdi
miðjan þjóðveginn og Moti Guj hélt vörð yfir honum og leyfði
hvorki ríðandi, fótgangandi eða akandi mönnum að komast áfram,
var öll umferð hindruð, þangað til Deesa þóknaðist að rísa úr
rotinu.
Pað var ekki að tala um svefn á daginn í vinnunni hjá bónd-
anum; launin vóru of há til að verða af þeim. Deesa sat á háls-
inum á Moti Guj og sagði honum fyrir vinnunni, meðan hann reif
upp stubbana, því hann hafði tvær fyrirtakstennur. eða dró þá
upp með reipum, því hann hafði tvo fyrirtaksbóga, og á meðan
klappaði Deesa honum bak við eyrun og kallaði hann konung
fílanna. Á kveldin var Moti Guj vanur að hirða 300 pd. af fóðri
og þriggja marka skál af rommi, og Deesa fekk sér þá hressingu
um leið; svo söng hann kvæði sín milli lappanna á Moti Guj til
háttatíma. Einu sinni á viku teymdi Deesa fílinn niður að ánni,
og þar lá Moti Guj makindalega á hliðinni á einhverjum grunnum
stað meðan Deesa þvoði hann með grófum bursta og tígulsteini.
Moti Guj viltist aldrei á þungu tígulsteinshöggunum og á létta