Eimreiðin - 01.09.1903, Síða 42

202
minsta kosti hafa þaö gott af þessu að ég kemst hjá aö sjá hina
mörgu, sem lifa í velgengni fram yfir verðleika, því það er sár-
grætilegast af öllu. Hana nú! upp með þig, Kronosar og Hreu
son! og hristu af þér þennan djúpa værðardvala, — því þú ert
búinn að sofa lengur en hann Eþímenídesþ blástu upp eldinn
aftur í þrumufleininum eða kveiktu á honum við Etnu og hleyptu
svo upp stóreflis báli og láttu okkur sjá hinn manndómlega, æsku-
fjöruga Sevs í bræði sinni, nema ef það skyldi satt vera, sem
Kríteyingar hafa í frásögnum um þig og legstað þinn þar í eynni.1 2 3
7. Sevs. Hver er þessi, Hermes! sem er að garga þarna
í Attíku undir Hýmettosfjalli, allur saman útataður og ótótlegur
og klæddur geitskinnsstakki ? hann er, held ég, að pæla upp jörð-
ina og bograr; hann er óðamála og frekjufullur; mun að líkindum
vera heimspekingur, því ella talaði hann ekki í gegn oss svo guð-
lausum orðum.
Hermes. Hvað ertu að segja, faðir! þekkirðu ekki hann
Tímon Ekkekratídesarson frá Kólýttos.8 fað er hann, sem fyrir
skemstu var svo ríkur og gæddi okkur svo margsinnis með dýrð-
legum blótum og enda heilum hundraðsblótum. Pað var hann,
sem við sátum hjá Sevsblótin í svo ljómandi yfirlæti.
Sevs. Æ, hvílík umskifti! þetta er þá ágætismaðurinn, rík-
ismaðurinn, sem alténd var umkringdur af svo mörgum vinum.
Hvað hefir þá hent hann, að hann skuli vera orðinn svona ó-
dámslegur og vesaldarlegur, enda daglaunamaður, eins og ætla
mætti af grefinu stóra, sem hann er að pæla með niðri í mold-
inni ?
8. Hermes. Svo mætti að orði kveða, að góðsemi hans hafi
farið með hann, mannástin og hjartagæzkan við alla þurfandi; en
ef satt skal segja, þá var það óskynsemi hans, einfeldni og greind-
arskortur í því að þekkja vini sína, þar sem hann varð ekki var
við að það vóru hrafnar og úlfar, sem hann veitti velgerðir sínar.
Hann ímyndaði sér, veslings einfeldningurinn, að hrægammarnir,
sem slitu lifur hans, væru alúðar vinir sínir, og að þeim gengi
ekki annað til en velvild, þegar þeir vóru að gæða sér á ætinu.
1 Epímenídes í Krít var prestur Sevs og- er margt kynjalegt frá honum sagt,
þar á meðal að hann hafi lagt sig fyrir í helli nokkrum í Diktefjalli (í Krít) og
sofið þar í hálfa öld.
2 fað vóru munnmæli í Krít, að Sevs væri jarðaður þar í eynni.
3 Kólýttos var »demos« (sveit) í Attíku.