Eimreiðin - 01.09.1903, Síða 53

213
33- Örbirgð. Ég fer þá; og þú, Erfiði! og þú, Vizka! og
þið hin, verrið þið mér samferða. En þessi maður mun bráðum
komast að raun um, hvað hann missir þar sem ég er, sem er
svo góð samverkakona og fræðimóðir í öllu hinu bezta, því með-
an hann bjó saman við mig, var hann heilbrigður á líkamanum
og hraustur á sálinni og lifði karlmannlegu lífi og treysti á sjálfan
sig, en allan hinn óþarfann áleit hann annarlegan og óviðkomandj
eins og hann líka í raun réttri er.
34. Tímon. Hverjir eruð þið, bannsettir! eða því komið
þið hingað til að tefja fyrir manni, sem er við vinnu sína og erfið-
ar fyrir daglaunum? snáfið þið burt, óhræsin ykkar öll, eða þið
skuluð fá fyrir ferðina. Ég skal á augabragði fleygja í ykkur
hnausum og steinum.
Hermes. í hamingju bænum, Tímon! fleygðu ekki í okkur.
Við erum, sem sé, ekki menn; ég er Hermes, en þessi hérna er
hann Auður. Sevs hefir heyrt bænir þínar og sent okkur hingað.
Taktu því góðu heilli við auðnum og hættu við stritvinnuna.
Tímon. Svei ykkur samt, þó þið séuð guðir, eins og þið
segist vera, því alla hata ég, jafnt guði sem menn, og karlinn
þarna blinda er mér næst skapi að rota, hver svo sem hann kann
að vera.
Auður. I guðanna bænum, Hermes! látum okkur fara; maö-
urinn er bandóður eins og þú sér. Ég er hræddur um að ég
komist annars ekki burt með heilli há.
35. Hermes. Vertu ekki svona önugur, Tímon! og legðu
niður þennan hrottaskap og stygglyndi. Taktu tveim höndum
við hamingju þinni og vertu nú aftur ríkismaður, vertu fremstur
meðal Aþeninga og velsældarmaður fyrir þig og horfðu niður á
alla vanþakklætis seggina.
Tímon. Ég er ekkert upp á ykkur kominn; verið þið ekki
að tefja mig. Grefið mitt er mér nægur aúður. Að öðru leyti
er ég svo sælastur að enginn komi nærri mér.
Hermes. Éví ertu svona vondur á manninn kunningi?
Skal ég þá segja’ honum Sevs þau ógnandi orðin þín hörðu?1
Éað er nú að vísu öll von á að þú hatir mennina, þar sem þú
hefir mátt reyna svo ilt af þeim, en alls ekki að þú hatir guðina,
sem bera svona mikla umhyggju fyrir þér.
1 Vers þetta er úr Ilíonsk. Hómers (XV. 202).