Eimreiðin - 01.09.1903, Qupperneq 61

221
53- Tímon. Borgarkastalinti er óbrunninn enn, óhræsis fals-
kærudólgurinn þinn!
Demeas. En þú hefir brotist inn í ríkisféhirzluna og þaðan
hefirðu auðinn.
Tímon. Óbrotin hefir hún verið hingað til, svo ekki færðu
nokkurn mann til að trúa þessu. <•
Demeas. Hún verður þá brotin upp seinna; nokkuð er það,
að alt hefirðu, sem í henni var.
Tímon. Hana, þarna hefirðu annað til.
Demeas. Æ, æ, bakið á mér.
Tímon. Vertu ekki að hljóða, annars færðu það þriðja. fað
væri hlægilegt, ef ég hefði brytjað niður tvær hersveitir af Lak-
verjum og gæti ekki lúskrað einu hundspotti. Til lítils væri þá
líka fyrir mig að hafa sigrað í Olympíu, bæði í hnefleik og glímu.
54. Tímon. Hvað er að tarna? kemur hann ekki þarna,
hann Prasýkles, heimspekingurinn ? jú, það er hann og enginn
annar. En að sjá hvernig hann teygir fram skeggið sjálfsþótta-
fullur og brettir upp brýrnar, þegar hann gengur og er að tala við
sjálfan sig, hvernig hanti gýtur augunum voðagautslega með hárið
uppþeytt, eins og maður sjái Bóreas eða Tríton á málverkinu
hans Zeuxisar.1 Pessi maður er velsæmislegur hið ytra, ráðsett-
legur í göngulagi og yfirlætislaus í klæðaburði og alt frá morgni
þylur hann endalausar tölur um dygðina, áfellir þá, sem hneigj-
ast að sællífi, og heldur fram nægjuseminni, en þegar hann er
búinn að laugast og kominn í gestaboðið, þá lætur hann þjóninn
rétta sér stóran vínbikar og slokar úr honum, en vínið þykir hon-
um æ því betra sem það er áfengara. Nú er eins og hann hafi
drukkið af óminniselfunni, svo þveröfugt er háttalag hans við það,
sem hann kendi í morgunlestrum sínum. Hann hremmir borð-
réttina eins og fálki, rekur olbogana í sessunaut sinn með skegg-
ið löðrugt af súpunni, rífur í sig eins og hundur og grúfir niðrí
diskinn eins og hann byggist við að finna þar dygðina, og nagg-
ar svo loksins það seinasta upp með sleikifingrinum, svo vandlega
að ekki verði eftir minsta ögn af lauksósunni.
55- Meðan þessu fer fram er hann sínöldrandi um það, að
hann hafi orðið afskiftur og það þó hann hafi náð fyrir sig einan
1 Zeuxis frá Herakleu í Neðri Ítalíu var einn hinn frægasti málari Forn-
Grikkja; var uppi um lok 5. aldar og eftir það.