Eimreiðin - 01.09.1903, Blaðsíða 63

223
honum upp á milli allra þurfamanna; einum íimm drökmur, öðrurn
eina mínu, þeim þriðja hálfa talentu, nema heimspekingur sé, því
það er maklegt að hann fái tvöfalt eða þrefalt. En ég— taktu nú
veleftir: Eg er ekki að biðja um það handa mér sjálfum, heldur
til að útbýta því meðal minna þurfandi vina — ég er ánægður ef
þú gefur mér fulla skreppuna mína hérna. Hún tekur reyndaf
ekki meira en tvær egínskar skeffur, en heimspekingi sæmir bezt,
að vera nægjusamur og óska sér ekki meira en í skreppuna
kemst.
Tímon. Fallega talað af þér, Prasýkles! en áður en ég fylli
skreppuna þína, ætla ég að gefa þér á skallann fullan mæli af
höggum, með grefinu mínu.
Prasýkles. 0 lýðfrelsi! ó lög! hann lemur mig í lýðfrjálsri
borginni, bölvaður maðurinn.
Tímon. Pví ertu svona vondur, góðurinn minn? hefi ég
dregið af þér? ég skal þá bæta við þig tólf pottum fram yfir
málið.
58. En hvað er þetta? þarna kemur mesti sægur hlaupandi,
ómennið hann Blepsías, hann Lakkes og hann Gnífón, stutt að
segja, allir þorpararnir í hóp; þeir skulu nú fá fyrir íerðina. Ég
held það sé bezt, að ég fari hérna upp á kletthæðina og hvíli
grefið mitt, sem hefir nú lengi haft nóg að gera, en sjálfur fer
ég að bera saman grjót og læt það svo dvnja yfir þá eins og
haglhríð.
Blepsías. Æ, kastaðu ekki, Tímon! við förum undir eins.
Tímon. En um það skal ég sjá, að ekki farið þið héðan
óblóðugir eða meiðslalausir.
Pýtt hefir
STGR. TH.
R i t s j á.
^GUÐMUNDUR GUÐMUNDSSON: LJÓÐMÆLI. Reykjavík
1900.« — f>að þykir ef til vill nokkuð seint að minnast á þetta, sem
nú er orðið meir en tveggja ára gamalt, og »úrelt« eftir skoðun þeirra
manna, sem dæma alt úrelt og á eftir tímanum undir eins og það