Eimreiðin - 01.01.1906, Blaðsíða 22

22
að færa út kvíarnar, bæði til landvarnar út á við, og í því að
hlynna að landinu heima fyrir. Pað er engin tilviljun, að hér í
sýslu eru nú hin fornhelgu nöfn að endurfæðast. Hér eru fáein:
Örn, Hreinn, Gerður, Fríður, Ása, Signý og Helga —
þijár systur, — Ketill, fráinn, Knútur, Porgnýr, Póroddur,
Hámundur, Dagur, Bjarki, fór, Birna o. s. frv.
Pví er miður, að einkennilegum mönnum fækkar. Samneyti
manna og mentun jafnar úr misfellunum og sléttir úr ýmsum
hrukkum, sem ollu einkennum og sérstöðu bæði í klæðaburði, lát-
bragði og skoðunum. Það mun vera rétt, að menn eru nú ósterk-
ari en fyrrum. Margar sagnir ganga af ýmsum sgömlum mönn-
um«, sem áttu að hafa sopið á brennivínstunnu. Fullyrt er, að
gamlfr sjóarbændur, sem eru dánir fyrir einum mannsaldri, hafi
borið lýsistunnur sínar á þóftum — gengið með þær á þóftum —
af skipi og eru sannorðir menti til frásagna um þetta. Afi minn,
Jón á Hafralæk, lét korntunnu upp fyrir höfuð sér í heilu lagi,
upp á bitafjalir, sem svo voru háar. Hann var lítill maður vexti,
en talinn sterkur og þó ekki allra manna sterkastur. Hann var
alinn upp í mestu fátækt og þoldi oft hungur. Og eitt vorið
hafði hann ekki annan morgunmat en einn spón af sjálfrunnu há-
karlslýsi og þó lítinn skamt annarrar fæðu. Og undarlegt er þetta.
En nú eru unglingar sprengfullir og verða þó ekki að manni.
Sumir vísindamenn eru þeirrar skoðunar, að mannfólkið éti of
mikinn mat og langt fram yfir alla þörf. Og ef svo er, þá er það
auðskilið, að gömlu mennirnir urðu sterkir af skornum skamti
matar.
Það studdi og að því að gera menn einkennilega, að fyrrum
lögðu menn stund á færri viðfangsefni. Nú lesa greindu mennirnir
alt, sem þeir ná í. Áður höfðu menn hugann meira á einum stað.
— Bróðir Jóns Tómassonar, sem áður er nefndur, hét og Jón og
var hann fjármaður með fádæmum. Hann sá feigð á kindum.
Þar var hann allur. En hinn allur í þulunum, sem hann bullaði
upp úr sér alla æfi.
Félagsskapur og skemtanir. Ég gat þess, að samneyti
manna og félagsskapur jöfnuðu úr ýmsum misfellum manna.
Annaðhvort væri, þar sem hér eru félög á annarrihvorri þúfu:
lestrarfélög, bindindisfélög, jarðabótafélög, fjárræktarfélag, funda-
félag, kvennfélag, jarðeplaræktunarfélag og kaupfélag. — Kaupfé-
lagið er merkast þeirra allra og hefir unnið mikið gagn. Það er