Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1906, Blaðsíða 55

Eimreiðin - 01.01.1906, Blaðsíða 55
55 brjóta þaö upp og þó brann hún í skinninu í hvert einasta skifti, sem hún hugsaði um innihald þess. Ef dagurinn fengist til þess að drattast áfram, svo að nóttin næði öndvegissessinum, ætlaði hún, þegar allir væru sofnaðir, að laumast fram í lækjargilið og lesa bréfið. Hún vildi helzt lesa það þar; gilið geymdi allar hennar ljúfustu minningar. En það leit ekki út fyrir það, að dagurinn ætlaði að víkja fyrir nóttinni. Hann var enn þá að veltast í töðuflekkjunum og sami gletnissvipurinn var á andliti hans í hvert skifti, sem Sigrún gaf honum hornauga. það varð ekki annað séð, en hann hefði ekki ánægju af öðru en veltast fyrir fótum hennar og stríða og skaprauna henni sem mest. Ætli hann hafi haft hugmynd um það, að hann gerði Sigrúnu mikinn greiða, ef hann stykki nú burtu og gæfi nóttinni merki að hún mætti koma? Paö vissi hann víst, og þess vegna var hann svona þrár; hann var heldur ekki fæddur til þess að þjóna öðrum. heldur til þess að láta aöra þjóna sér. Hafði Sigrún nokkuð unnið til saka, að hann þyrfti að hefna sín á henni? Pað hafði hún ekki beinlínis gert, en hann sá á öllum heyfingum hennar, að hún biði þess óþreyjufull, að hann lyki göngu sinni, og þá var ekki annað fyrir hann að gera, sem var stríðinn að upplagi, en að erta hana svolítið. Svo vissi hann líka um bréfið; það hafði hann fært henni, og hann var hálf gramur yfir því, að fá ekki að heyra innihaldið; en það ætlaði hún að geyma nóttinni, það var auðséð. Annars var það undarlegt, hvað allir sneiddu hjá honum með einkamál sín, einkum þó þeir, sem elskuðust í leyni. Hann hafði þó marga yfirburði fram yfir nóttina, að honum fanst, en reyndin hafði svo margoft sýnt það gagnstæða. Hann var oft ergilegur á morgnana, þegar hann kom að há- sæti næturinnar, og hún var að segja honum frá þeim fjölda ungra elskenda, sem hefðu heimsótt hana í ríki hennar. Og það var ekki aö tala um það, að það var næstum í hvert einasta skifti sem hún sat að völdum, að það komu fleiri eða færri að leita friðar hjá henni. Svo bætti hún stundum við um leið og hún hvarf: ég ein er þess máttug að geyma svo leyndarmálin, að þau spyrjist ekki út! En undarlegt var það, hvað það vóru fáir, sem heimsóttu
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.