Eimreiðin - 01.01.1906, Qupperneq 37

37
gæti gefið leiðbeiningar um margt og sett reglur um ýmislegt, ef
það fær aðstoð löggjafarvaldsins og landsstjórnarinnar.
Þorvaldur Thoroddsen.
Friðrik áttundi.
Eftír JÓN TRAUSTA.
Ekki get ímyndað mér að Henrik Ibsen hafi þekt æfintýri
Friðriks áttunda þegar hann skrifaði fyrsta þáttinn af »Per Gynt«.
En líklega hefir hann haft fyrir myndina úr sínu eigin landi, það
er svo margt líkt með skyldum.
Friðrik áttundi var nú ekki konungur, þótt tiafnið hljómi
óneitanlega konunglega. Hann var ekki einu sinni fjallskilakóngur.
Engum óvitlausum manni hefði dottið í hug að kjósa hann eða
skipa til annarrar eins tignar.
Hann var kallaður Friðrik áttundi, af því hann var áttundi
maðurinn, sem skipaður var árlega í tjallgöngunum til þess að
ganga í Búrfellsheiðina. Pað voru raunar aldrei skipaðir nema
sjö menn til að smala þann hluta afréttarinnar, en síðan Friðrik
komst upp og fór að taka þátt í fjallgöngunum, var honum æfin-
lega bætt við töluna þar.
Pað kom nú ekki til af góðu, því miður. Pað kom til af því,
að enginn leitarforingjanna vildi hafa Friðrik sínum flokki. Hon-
um var alstaðar ofaukið og það var alstaðar amast við honum.
En það gat nú ekki komið til nokkurra mála að senda hann heim
aftur og heimta annan mann af húsbónda hans, því hvar sem á
hann var litið, þá varð því með engu móti neitað, að Friðrik
áttundi var fullkominn maður.
Svo var æfinlega samþykt með öllum samhljóða atkvæðum,
að Friðrik skyldi vera áttundi maðurinn í Búrfellsheiðinni. Annað-
hvort hefir það verið af því, að þar var einna mest þörf á manni,
eða þá af hinu, að þar mátti einna helzt komast af án manns í
viðbót, eða af þessu hvorttveggja til samans.
Nú var Friðrik kominn undir fimtugt og hafði að minsta
kosti í 35 haust verið áttundi maðurinn í Búrfellsheiðinni í öllum
göngum.