Eimreiðin - 01.01.1906, Side 42

42
mátti hann fara beint. Svo áttu þeir ailir að mætast aftur um
kvöldið hjá sæluhúskofanum, þar sem þeir höfðu verið um nóttina.
Friðrik fékk að lokum stranga áminningu um að halda vel áfram,
að setjast ekki niður og hafa augun með sér, og svo var þeim,
sem næstir honum voru til beggja handa, falið að gefa honum
auga. Hann tók þessu með einstöku jafnaðargeði; hann var orð-
inn því svo vanur. Og svo þrammaði hann af stað út eftir
heiðinni.
Hinir skildu líka og dreifðu sér um heiðina.
Seinni hluta dagsins komu þeir aftur saman hjá kofanum,
eins og ráð var fyrir gert. Peir voru að tínast þangað smátt og
smátt, þangað til þeir voru komnir allir sjö — en þann áttunda
vantaði. það var Friðrik — eins og vant var.
Feir höfðu fundið heldur fátt fé um daginn, færra en vant
var í öðrum gongum í Búrfellsheiðinni. l’eir voru því hálf hræddir
um að hinum leitarmönnunum og ef til vill fleirum mundi þykja
linlega smalað og mundu gefa það í skyn með gamanyrðum, ekki
sízt ef þeir kæmu nú svo til bygða aftur, að Friðrik áttunda
vantaði úr hópnum.
Peir vóru því ekki í góðu skapi.
Pað hafði verið glaða sólskin allan daginn og mikill hiti.
Nú var lcomið að sólsetri og leit út fyrir fegursta veður um
nóttina.
En Friðrik kom ekki. Beir fóru nú að undrast um hann og
bera sig saman um, hvernig á þessu mundi standa. Bað var þó
óhugsandi, að karlinn hefði vilst í glaða sólskininu. Beir höfðu
líka séð til hans við og við alla leið út að Búrfelli. Ekki gat
hann verið búinn að fara sér að voða. I’ar voru engar torfærur
til fyrir fullorðinn karlmann, því það var þó óhugsandi, að hann
hefði álpast fram af hömrunum í Búrfellinu. En hvað gat þá
verið orðið um hann? Að hann væri að stríða við geldfé, sem
hann hefði fundið á heiðinni —? Peir brostu að slíkri hugsun.
Friðrik var ekki vanur að eltast lengi við styggar kindur. Að
hann hefði sett sig niður og gleymt að standa upp —? o. s. frv.
Að minsta kosti kom hann ekki.
Sólin var nú gengin undir og farið að bregða birtu. Geld-
féð var lagst í dældinni fyrir neðan sæluhúskofann og jórtraði nú
í makindum. Sumt af því var orðið þreytt eftir reksturinn um
daginn. Veðrið var kyrt og það var undur fagurt og friðsælt