Eimreiðin - 01.01.1906, Qupperneq 50

50
»Þakka þér fyrir; það er sannarlega vel gert; ég er ekki
upp á marga fiska í þokunni.«
»Eg get nú vel trúað því, eftir því að dæma, hvernig þú
barst þig að, þegar ég kom «
*Nú, sástu það, ég var að velta því fyrir mér, hvaða ferlíki
það væri, sem kom eftir veginum,« og bæði hlógu.
Svo gengu þau af stað og ekkert orð féll á milli þeirra. Alt
var svo hljótt — næstum of hljótt, og ekkert heyrðist nema
stunurnar í kúnum og brakið í klaufum þeirra.
Hún heyrði að andardrátturinn var órólegur hjá þeim báðum;
fann að blóðið hafði aldrei streymt eins ört til höfuðs henni;
hún fann að hjartað sló harðara en nokkru sinni áður, eins og
það ætlaði að brjóta sér útgang gegnum brjóstið. Svo hafði hún
óljósa hugmynd um það, að honum væri ekki rótt innanbrjósts.
Pau hugsuðu bæði, en hvort það var það saraa, sem hann þugs-
aði um og hún, vissi hún ekki, þrátt fyrir það, þó hún vildi að
það væru sömu hugsanirnar.
Og áfram fetuðu þau ofurhægt, hlið við hlið, án þess að tal-
ast við eða líta hvort á annað; augun hvörfluðu ýmist beint niður,
eða runnu flóttalega fram eftir veginum og til beggja hliða.
Loksins stanzaði hann, greip hönd hennar og stamaði út úr sér:
»Rúna!«
Augun mættust og lásu á andartaki vilja hjartnanna; mis-
skildu ekkert. Hann sveipaði hendinni að mitti hennar, dró hana
að sér og hvíslaði í eyra henni þessum ljúfu orðum, sem hana
hafði svo oft dreymt um:
»Rúna! ég elska þig og get ekki lifað án þín!«
»0g ég ekki heldur án þín, elsku bezti SveinnU Svo hnýtti
hún handleggina um háls hans og óteljandi kossar brunnu á
vörunum.
Svo héldu þau áfram og leiddust; þau gengu svo fast
saman, sem þau gátu og fylgdust nákvæmlega hvort með annars
hreyfingu.
Rau töluðu mikið um það, hvað þau hefðu lengi þráð þessa
stund hvort sínu lagi, og hvað lífið hefði orðið erfitt, hefði það
dregist nokkuð lengur; eintómar kveljandi ástríður svo lengi sem
hjörtun höfðu nokkra vissu fyrir því, að þau mættu vona eins og
næmustu tilfinningarnar bentu til.
Svo var það framtíðin, stærsta og skemtilegasta umræðuefnið.