Eimreiðin - 01.01.1906, Qupperneq 62

62
aðinum. Hann þorir því ekki annað en að játa, að út á aðal-
efni ritgerðarinnar sé ekkert að setja. Allir íslendingar, hverjum
flokki, sem þeir fylgi, muni vera mér samdóma um það, að
vér eigum að gæta alls sparnaðar í þessari grein, að vér eigum
að afnema óþörf embætti og ekki setja ný á stofn, nema brýna
nauðsyn beri til. Ef hann nú hefði sett punkt á eftir þessum
ummælum sínum og látið þar við sitja, þá hefði honum tekist að
gera þeirri stjórn, sem hann er að reyna að þjóna, meiri greiða,
en nemur þeim ógreiða, sem hann nú hefir gert henni. Pví auð-
vitað var hyggilegast af stjórninni að grípa þá sparnaðarleið, sem
ég var svo góðviljaður að benda henni á, feginshendi og nota
hana í einu landinu til heilla og sjálfri sér til vinsælda.
En slíkum hyggindum er ekki að heilsa hjá þeim herrum.
Pví sjaldan bregður mær vana sínum og rata skærin götu sína,
eins og þar stendur. Ummælin um sparnaðinn eru aðeins notuð
eins og sykurmoli, sem krökkum er gefinn, til þess að þau skuli
síður taka eftir beiskjubragðinu að meðalinu, sem þeim er gefið
inn. Pví að þessu einmitt er svo varíð hér, sýnir öll ritgerðin,
sem á eftir fer. Hún fer sem sé öll í þá átt, að reyna að sanna,
að engin þörf sé á neinum sparnaði í embættisgjöldunum. Pau séu
ekki svo mikil. Pau séu jafnvel minni á hvern íbúa á íslandi en
i Danmörku og talsvert minni en í Færeyjum. Af þessu er svo
lesandanum ætlað að draga þá ályktun, að þegar ástandið sé
svona glæsilegt, þá sé svo sem ekki mikil ástæða til að vera að
hugsa um sparnað með fækkun á embættum. Pað sé meira að
segja óhætt að fjölga þeim enn að mun, enda hefir stjórnin og
meiri hluti hennar á alþingi ekki svikist um að gera það á síðasta
þingi, og mun þó ætla sér að gera betur næst.
Og hver er svo aðferðin, sem beitt er til þess að komast að
þessari niðurstöðu og fá lesendurna til að renna slíkri lokleysu
niður? Hún er eiginlega tvenskonar eða með tvennu móti.
Aðferðin er fyrst og fremst gamla »receptið« alkunna, sein
Heimastjórnarliðið er orðið svo alræmt fyrir hin síðustu árin, af
því það hefir verið svo þráfaldlega notað hvað ofan í annað.
Petta »recept«, sem flestir nú kannast við á íslandi, hljóðar svo:
Pegar þú ætlar þér að fremja einhverja ósvinnu eða skammarstrik,
þá skaltu hrópa upp eins hátt og þú getur, að nú séu andstæð-
ingar þínir að gera einmitt það, sém þú ætlar þér að gera. Pá
leiðir þú gruninn frá sjálfum þér og yfir á þá, því engum, sem