Eimreiðin - 01.01.1906, Page 70

7°
auðsætt, að rödd hans er ekkert annað en bergmál af rödd
hentiar sjálfrar. Hún vill ómögulega draga neitt úr embættis-
gjöldunum, heldur miklu fremur aulca þau.
Þar sem prófessorinn í niðurlagi greinar sinnar leitast við að
sýna, að ég hafi á alþingi stundum greitt atkvæði með launa-
hækkunum, þá er mér enginn ami í því. Það ríður að engu leyti
í bága við sparnaðartillögur mínar, þó hann máske haldi það.
Þær stefna einmitt að því, að draga úr embættiskostnaðinum með
því, að fækka embættunum, að leggja þau embætti niður, sem
unt er án að vera. En hitt hefi ég aldrei lagt til, að skera laun
þeirra embættismanna, sem við þurfum með, svo við neglur sér,
að þeir eigi við sultarkjör að búa. Eg hefi þvert á móti lagt til
að hækka laun sumra embættismannanna (t. d. prestanna) jafn-
framt og þeim er fækkað. Stefna mín er og hefir ávalt verið:
Svo fá embætti, sem unt er að komast af með, en við-
unanleg laun handa þeim, sem við þurfum á að halda.
Þessi regla hygg ég að verði hollust fyrir þjóðfélagið.
Eg skal ekki eltast lengur við prófessorinn og firrur hans,
en að lokum geta þess eins, að þyki honum ég hafa verið nokkru
tannhvassari i þessu svari mínu, en ég á vanda til, þá vil ég að-
eins minna hann á málsháttinn danska:
>Som man raaber i Skoven, faar man Svar«.
V. G.
Ritsj á.
JÓNAS GUÐLAUGSSON: VORBLÓM. Æskuljóð. Rvík 1905.
Það er ekki stórt kver að tama, rúmar 40 bls. En snoturt er
það óneitanlega, hvort sem litið er á letrið og pappírinn eða ljóðin,
sem prentuð eru á hann. Það eru vorblóm, sem bæði hafa lit og
ilm, og benda því ótvírætt á, að sá jarðvegur, sem þau hafa í vaxið,
muni með vaxandi ræktun og hækkandi sól geta framleitt fallegan
sumargróða.
Þegar þess er gætt, að þetta eru æskuljóð 18 vetra unglings,
kveðin á skólaárum hans (einum 3 árum), þá má ekki vega þau á
sömu vog og verk fullþroskaðra manna. Menn búast ekki við neinum
meistaraverkum af mönnum á þeim aldri. Og sumir eru jafnvel fyrir-
fram svo sannfærðir um, að kvæði jafnungra manna geti ekki haft