Eimreiðin - 01.05.1908, Síða 19

99
Pyí meðan að ei verður andi þinn frjáls,
að eilífu berðu þér klafann um háls.
Guð aumkvi þig, borg, þegar ár-sunna skín
á inndælum, vorríkum dögum! —
Pitt glottandi skraut móti skelíing og pín,
er skuggsjá af alþjóðar högum. —
í'ú grefur þitt mannlíf í gulli og aur,
þá guðs-röðull blessar hinn vesæla maur.
III.
Lát guð — ef að heyrir þú barnanna bón —
ei böl þetta landið mitt henda. —
Lát, heilaga gifta! ei farsœldar Frón
í fépúkans stálgreipum lenda. —
Lát mannvit og kærleika haldast í hönd,
frá hafi til fjalla, sem sólskinsins bönd.
Leið frelsið, sem suðursins lofthlýja straum
um landið á blessandi vori.
Lát sannreyndan verða hvern sælunnar draum,
með sólskini’ í byrjandans spori.
Lát elskunnar rétt verða ríkjandi lög,
sem reisi við fallandi dóttur og mög.
IV.
Ó, fagurt er núna á fjöllunum þeim,
sem frelsið og náttúran skrýðir!
En — brautin mín liggur í borgina heim
sem bautasteinn mannanna prýðir —
og þar kemur vordísin — verður strax bleik.
— Hún visnar d grjbti og kafnar í reyk.
Þorsteinn Porsteinsson.
7