Eimreiðin - 01.05.1908, Síða 25

io5
rannsókn landsins skoðaði hann sem köllun sína; hann vildi auka
hin alþjóðlegu vísindi með þekkingunni um Island, og um leið
kenna Islendingum að elska landið sitt. Jónas náði takmarki sínu
á annan hátt, en hann hugöi; honum lánaðist að vekja aðdáun
Islendinga á náttúru landsins, ekki með vísindum, sem altaf þurfa
umhugsun og fyrirhöfn, heldur með ljóðum, léttum og liprum,
sem flugu kvakandi og dillandi inn í sálir Islendinga. Náttúru-
þekkingin og skáldskapurinn eru innilega samtengd í kvæðum Jón-
asar Hallgrímssonar, og kvæði hans munu jafnan verða til ununar
og andlegrar nautnar fyrir íslendinga, svo lengi sem íslenzk tunga
er töluð.
Þýtt og frumkveðið.
Eftir STGR. THORSTEINSSON.
I. NORÐURLJÓSIN.
Á iði
á riði
nú leika, nú loga
um bláhimins boga
hin bragandi norðljós á þjótandi ferð,
og gegnum þau stjarnanna glýjuð skín mergð.
Svo fögur, svo kvik
með sitt blossandi blik
um vindríka heiðskíra vetrarnótt svala
þau vitja með uppljómun heimskautsins sala.
Hve leiftrar þeim fylgjandi
litbrigða fjöldin,
er blaktandi, bylgjandi
breiða þau tjöldin,
með ljósgullnum, heiðgrænum, lyfrauðum röndum,
svo líkt sem þau bærð væru1 af ósénum höndum!
Pau sveiflast með fellingum, svipa með logum,
ó, sjá, hve þau speglast í glampandi vogum,