Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1908, Page 46

Eimreiðin - 01.05.1908, Page 46
I 2Ö farinn ab eldast, en þó hann væri kominn yfir sextugt, var hann þó vanur að fara í eina bröndótta við elzta soninn sinn, þegar honum þótti of dauflegt í tómstundunum. Upp að Húsabæjarseli lá ekki nema ein leið, og hún lá þvert yfir hlaðið á Húsabæ. Næsta laugardagskveldið, þegar Pórir ætlaði í selið og læddist hljóðlega yfir hlaðið, og var farinn að herða sporið, er hann var kominn að hlöðunni, — þá rauk maður í fangið á honum. »Hvað viltu mér?« sagði Pórir og slengdi honum niður, svo að small í honum. »þú skalt komast að raun um það,« sagði annar að baki honum og sló hann um leið bylmingshögg á hnakkann, og það var bróðir hins. »Hérna kemur þriðji pilturinn,« sagði Knútur gamli, og réðst framan að honum. Póri óx ásmegin í hættunni; hann var tágmjúkur og sló svo, að sáran sveið eftir; hann vék sér og vatt sér; þegar höggið reið, var hann hvergi fyrir; þar sem minst varði, hæfði hann. Hann ýmist laut niður eða teygði úr sér; laminn varð hann að vísu að lokum, og það svo um munaði, en Knútur gamli sagði oft seinna, að við knæfari pilt hefði hann aldrei átt. Peir voru að, þangað til farið var að blæða; en þá skipaði Knútur karl að hætta, og bætti svo við: »Getir þú næsta laugardagskveldið sloppib fram hjá Húsabæjarúlfinum og ungunum hans, þá skaltu fá stelpuna.« Pórir dróst heimleiðis sem honum vanst máttur til, og þegar heim kom, gekk hann til rekkju. Miklar sögur gengu í sveitinni af áflogunum á Húsabæ; en það fylgdi með hjá öllum: »Hvaða erindi átti hann líka þangað?« Pó var það ein, sem ekki sagði slíkt, og það var hún Áslaug. Hún hafði búist svo fastlega við honum þetta laugardagskveld, og þegar hún frétti, hvernig farið hefði milli hans og föður hennar, þá gekk hún á afvikinn stað og fór að gráta og sagði við sjálfa sig: »Fái ég ekki hann F’óri, þá sé ég ekkí framar glaðan dag í þessum heimi.« Pórir lá í rúminu allan sunnudaginn, og á mánudaginn fann hann, að hann hlyti líka að liggja þann daginn. Priðjudagurinn rann upp og hann var svo ljómandi fagur. Pað hafði rignt um nóttina, fjallið var fagurgrænt; glugginn stóð opinn og angan af laufinu lagði inn um hann; bjöllurnar hljómuðu ofan úr fjallinu og þar hóaði einhver uppi -— ef hún móðir hans hefði ekki setið inni hjá honum, þá hefði hann farið að gráta. Miðvikudagurinn kom og enn varð hann að liggja; en á

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.