Eimreiðin - 01.01.1912, Blaðsíða 31

3i
í beinin líka, hvort sem skurðurinn gengur á hol eða ekki Það er t.
d. »óperatión« ef skorið er í fingur eða fót á manni, eða þeir teknir
af, og á þá vel við að kalla slikt »holdskurð», en um »holskurð« er
þar alls ekki að ræða. Þetta er svo Ijóst, að ekki ætti að þurfa frek-
ari skýringar.— »Holdskurður« getur því átt við um allar »óperatiónir«,
en »holskurður« að eins um sumar, og er því ófullnægjandi. Miklu
fremur mætti nota það orð um »obdúktión«, en þar sem menn þar
hafa »krufning« og að »kryfja«, gerist þess ekki þörf.
Meðan ekki er öðru betra til að dreifa, leggjum vér því til, að
menn kalli »óperatión« »holdskurð« og að »óperera« að »holdskera«,
— en að »holskurðinum« sé fleygt í ruslakistuna, nema menn vilji
nota það orð um þá sérstöku tegund »óperatióna«, sem það getur átt
við, þó ekki sé þörf á sérstöku heiti fyrir þær einar.
V. G.
íslenzkt íþróttalíf.
Eftir SIGURJÓN PÉTURSSON.1
I.
kegar við ungu mennirnir lítum á þá menn, sem nú eru
orðnir miðaldra, þá sjáum við, að þeir eru allflestir orðnir gamlir
fyrir tímann. Og oss verður þá ósjálfrátt að spyrja: hvernig hafa
þessir menn varið frístundum sínum á æskuárunum? Hvað hafa
þeir gert til að þroska og herða líkama sinn og halda honum við?
En jafnframt getur ekki hjá því farið, að hugurinn hvarfli að sjálf-
um okkur og oss verði að spyrja: Ætli við verðum orðnir svona
útlítandi, þegar við erum orðnir miðaldra menn. Verðum við þá
orðnir lotnir í herðum gigtveikir og hættir að geta gengið staf-
laust? Verðum við svo langt leiddir að moldinni, að við hættum
að lauga líkamann í sjó eða vatni? Verðum við í einu orði
komnir á það stig dáðleysis og hrörnunar, sem stefnir beina leið
fyrir ætternisstapann ?
Og svarið hlýtur að verða, að næsta líklegt sé, að svo fari
um meginþorra hinna uppvaxandi manna, ef sami hugsunarháttur
1 Ritgerð þessi er að nokkru leyti eftir þá báða í sameiningu: Sigurjón Pét-
ursson og ritstjóra Eimr., með því að hún hefir verið endurrituð og henni talsvert
breytt af ritstjóranum samkvæmt leyfi höf.; ábyrgðin verður því að hvíla á þeim
báðum.