Aldamót - 01.01.1895, Síða 27

27
slík tímabil hafa verið nálægt einhverjum alda-
mótum.
Svo spyrjum vjer þá: Hver teikn eru nú á
hinum andlega himni vorrar útlíðandi aldar? Eru
það teikn, sem spá illviðri eða blíðviðri að morgni?
Yjer spyrjum þannig með orð frelsarans í huga,
sem kveða upp svo þungan dóm yfir hverjutn þeim
manni, er ekki leitast við að fá skilning á teiknum
drottins.
Þessi útlíðandi öld hefur opt verið nefnd vís-
indaöldin. Hún á það skilið. Því naumast hafa
visindin nokkurn tima endrarnær skipað eins háan
sess i hugum manna og meðvitund og átt hefur sjer
stað frá því um miðbik þessarar aldar og frám að
yfirstandandi tíma. Þau hafa ;/firgnæft allt annað.
Öllu þvi, sem ekki hefur viljað samrýmast þeim og
knjekrjúpa hinum nýja lávarði í auðmjúkri lotningu,
hafa þau með harðri hendi viljað ryðja fyrir borð
og drekkja í djúpi hafsins. Allt annað, hverju nafni
sem tjáir að nefnast, hafa þau leitazt við að veiða
í net sitt og hengja upp i hjall.
Allir hlutir hafa á fleygingsferð verið að verða
hávísindalegir. Jafnvel skáldskapurinn og listin, sem
allir hafa áður álitið að lilýddu eigin lögum og lof-
um, hafa á þessu síðasta tímabili að meira og minna
leyti gefið upp sjálfstæði sitt og gjörzt vikadrengir
visindanna.
Litlu drengirnir og stúlkurnar á barnaskólunum
hafa haft vísindalegar glósur að leiksoppi á daginn
og eflaust dreymt vísindalega drauma á nóttunni.
Og á latínuskólunum og að minnsta kosti fyrstu ár-
in á háskólunum hefur öll æskunnar fordild og pá-